Savrulan Yapraklar ?

3.Bölüm - Salıncak

Mart 2000🍃
Serkan durdu ve düşündü, Eylül evine gitmediyse nereye gidebilirdi?

Mesude : oğlum Eylül sizinle değil miydi?

Serkan : evet ama aptal Güney yüzünden gitti yanımızdan...

Mesude : ayıp oğlum aptal deme. İnsan arkadaşıyla öyle konuşur mu hiç?

Serkan birşey demeden kutuyu Mesudeye bırakıp gider. Ona göre Eylül'ün olabileceği tek bir yer vardı, o da arka mahalledeki yıkılmış ve artık kullanılmayan park. Serkan koşarak oraya gitti.

Songül ise Güney'e kızmıştı...

Songül : aptalsın sen aptal!

Güney : ne diyosun be?!

Songül : niye ağlattın arkadaşımı? Senden nefret ediyorum nefret! Eylül senin yüzünden ağladı! Sen korkunçsun! Nefret ediyorum senden!

Güney : bana bağırma kızım!

Songül : bana bağırma! Döverim seni!

Güney : sen mi döveceksin?! Bücür!

Songül : ben bücür değilim!

Güney : bücürsün işte bücür, bücür!

Songül : senin de öndeki dişin yok! Çok çirkinsin!

Güney : ben büyüğüm diye yok o dişim!

Songül : dişin düşmüş dişin düşmüş! Dişsiz kalıcaksın!

Güney : yenisi çıkıcak aptal!

Songül : sen bana aptal diyemezsin! Çirkin şey!

Güney : kızım, bak kızsın diye birşey demiyorum ama döverim seni! Duydun mu beni?!

Songül: hiç de birşey yapamazsın! Seni anneme de babama da söylerim. Onlar da seni döver!

Güney : tamam tamam... kimseye deme

Songül : korkak tavuk!

Güney : korkak değilim ben...

Songül : korkak, korkak!

Güney : hiç de bile... ayna, ayna!

Güney elini ( dur ✋🏻 işareti yapıp ) Songüle uzatır...

Güney : aynaya konuş!

Songül : ben korkak değilim!

Güney : ama bebeğinle uyuyosun hala...

Songül : sen nerden biliyosun bunu?

Güney : Eylül söylerken duydum... karanlıktan korkuyosun dimi?

Songül : sanane!

Güney : Songül karanlıktan korkuyo!

Songül : çirkin! Bir daha arkadaşımı sakın üzme!

Güney : çirkin değilim!

Songül güler...

Songül : çirkinsin!

Songül giderken Güney de peşinden gider....

Serkan dakikalar sonra parka varır... ee Eylül ordaydı, tek başına sallanıp ağlıyordu... Serkan da onun yanındaki salıncağa bindi ve hafif hafif sallanmaya başladı...

Eylül: niye geldin? Sen de mi dalga geçiceksin benimle?

Serkan : hayır. Güney aptal, onu dinleme

Eylül: ama dalga geçti benimle

Serkan : ağlama

Eylül: onun için ağlamıyorum ki

Serkan : neden ağlıyosun peki?

Eylül: koşarken düştüm...

Serkan, kızın dizine baktı, kanıyodu

Serkan : ama kanıyo

Eylül : çok acıyo

Serkan: çok sakarsın! Önüne bakmadan yürüyosun!

Eylül: sanane!

Serkan salıncaktan inip Eylül'ün yanına geldi ve bacağını tuttu.

Serkan: ben bisikletten düştüğümde annem dizimi öpmüştü, geçer demişti. Ben de seninkini öpsem geçer mi?

Eylül: çok acıyo... ellerim de acıyo...

Serkan, yaklaşıp kızın dizini öper yavaşça...

Serkan : ağlama tamam... Mesude teyzeye gidelim hadi

Eylül : annem beni görürse kızar

Serkan: neden ki?

Eylül: yine mi düştün der, dışarı çıkarmaz beni asla...

Serkan : sen de kaçarsın

Eylül güler...

Eylül : evet kaçarım!

Eylül yavaş yavaş yürür ama canı çok yanıyordu...

Serkan : doğum günü partime geliceksin dimi?

Eylül: anneme söyledim, tamam dedi

Serkan : holey!

Eylül: ne hediye istersin?

Serkan: bilmem ki

Eylül: geldik.... Güney'e söyle, ondan nefret ediyorum.

Serkan : yarın okulda kendin söylersin

Eylül: of! Okuldan da nefret ediyorum!

Serkan : yoksa okuma yazma bilmiyosun diye mi sevmiyosun?

Eylül: okulu kim sever ki? İğrenç!

Serkan : ben seviyorum

Eylül: ıyy!

Serkan : bir daha koşma. Koşarken de önüne bak, düşme.

Eylül : köpek kovaladı, ondan koştum

Serkan : hangisi?

Eylül: şu kahverengi olan. Çok korktum

Serkan : sabahları okula giderken görüyorum onu ama uyuyo

Eylül: peşimden koştu, çok korkunçtu. Ya yarın da peşimden gelirse?

Serkan : ben seni korurum, korkma

Eylül evine giderken Serkan da koşarak kendi evine gider... geç kalmıştı... annesi onu çok merak etmiş olmalıydı...

Dayanamadım bölüm yazdım. Canım ders çalışmak istememişti... nasıl gidiyor sizce?

Ben bu çocukluk hallerini yazarken çok eğleniyorum. Siz ne düşünüyorsunuz?

Sevdiniz mi bu hikayeyi? Değişik birşeyler deniyorum ama olacak mı bilmiyorum 🙈💜