Savrulan Yapraklar ?

21.Bölüm - Anlayış

Mesude kızına odayı hazırladıktan sonra yanına gelir. Eylül yatağa kıvrılmış, iç çeke çeke ağlıyordu. Mesude de kızını öyle görünce çok üzülmüştü, yanına gelip saçlarını sever...

Mesude : nooldu güzel kızım, anlat bana..

Eylül: yok birşey annecim.. sadece biraz dinlenmek istiyorum

Mesude : kızım, ben senin annenim. Bana anlatabilirsin herşeyi... ne olursa olsun ben sana destek olurum bunu biliyorsun dimi?

Eylül: biliyorum anne... ama noolur izin ver uyuyayım... konuşmak istemiyorum lütfen...

Mesude : birşeyler yiyelim... ne yapıyım sana?

Eylül: aç değilim... uyuyayım olur mu?

Mesude çaresiz dışarı çıkar... Muratla kavga etmiş olabileceğini düşündü. Aklına Serkan'ı aramak geldi. Bu sıralar çok yakınlardı, o birşeyler biliyor olabilirdi...

Serkan : Mesude teyze? İyi misin?

Mesude : ben iyiyim oğlum da, Eylül iyi değil... buraya geldi.

Serkan : orda mı? Neden ki?

Mesude : ben de sen biliyosundur diye aradım... yani elinde bavullarla geldi, ağlaya ağlaya uyumaya çalışıyo. Ne olduğunu söylemedi de, endişeleniyorum. Bebeğe birşey olcak...

Serkan: ben meseleyi anladım Mesude teyze. Ben geliyorum tamam mı?

Serkan çok geçmeden gelmişti...

Mesude : gelmene gerek yoktu oğlum, sen de karını yalnız bırakmasaydın...

Serkan: bensiz idare edebilir...

Mesude: kızımın ne derdi var Serkan? Sen biliyorsun birşeyler, biliyorsun dimi?

Serkan : evet ama bunu sana anlatmam doğru olmaz Mesude teyze. O kendi söylemek isterse söyler...

Mesude : kötü birşey mi?

Serkan kafasını sallar...

Serkan : içeri girip bi konuşayım onunla...

Mesude : tamam...

Serkan odaya girdiğinde Eylül yatakta oturur vaziyette ağlıyordu...

Eylül: Serkan? Naapıyosun burda?

Serkan: Eylül... nooldu? Neden burdasın sen?

Eylül: annemin evine gelirken sana hesap mı vericem Serkan?

Serkan : hayır tabii ki ama kocanın yanında olman lazım değil miydi?

Eylül : duramadım evde... karına göz kulak ol Serkan...

Serkan : ne demek bu?

Eylül : biraz sorgula, merak et diyorum

Serkan : beni boşver sen...

Eylül : sen olsan naapardın Serkan? Beren sana gelse hamileyim dese...

Serkan : dedi...

Eylül : ne?!

Serkan : Beren söylediğine göre hamileymiş.. ama hastaneye gitti mi nasıl öğrendi sormadım... çocuğum olucak ama ben sevinemiyorum...

Eylül : sevinmen lazım... güzel birşey bu... çok güzel

Serkan : evet öyle ama işte... sevinemiyorum Eylül...

Eylül : Allah korusun, böyle birşey asla olmasın ama diyelim Beren gelip sana bebeğinizin engelli olduğunu söyledi... naapardın?

Serkan : önce ona sorardım. Tüm gün ilgilenecek, 9 ay karnında taşıyacak ve anne sevgisi verecek olan o. Ondan vazgeçmek isterse onu ikna etmeye çalışırım ama istemiyorsa da zorlayamam.. ama o minicik masum bir can Eylül.. sağlıklı veya değil, sonuçta o bi can... nasıl vazgeçerim ondan?

Eylül gülümser... Serkanın söylediklerine hayran kalmıştı...

Serkan : neyse beni boşver... sen naaptın? Murat'a söyledin mi? Ne dedi?

Eylül: evet söyledim... aldırmamı söyledi... bir engelli bebeğin sorumluluğunu alamazmış, öyle dedi...

Serkan : ne?! Nasıl ya?

Eylül : öyle işte...

O sıra Serkanın gözü Eylül'ün parmaklarına gitmişti. Yüzüğü yoktu...

Serkan : yüzük? Yüzüğünü mü attın?

Eylül : ben onun yaptıklarına rağmen, yaşadıklarıma rağmen, hissettiklerime rağmen karnımdaki bebek için sustum, katlandım Serkan. Ama Murat bu bebeği haketmiyor... Bebeğimi istemeyeni ben de hayatımda istemiyorum... boşanıyorum...

Serkan : çocuğunu babasız mı büyüteceksin?

Eylül : annesi var, anneannesi var.. bakarız biz ona...

Serkan : sen çok güçlü bir kadınsın Eylül...

Eylül : bunu daha önce de söylemiştin

Serkan : çünkü öylesin... sana hayranım...hadi ağlama artık, uyu...

Eylül, Serkanın dizlerine yatmıştı...Serkan da Eylül'ün saçlarıyla oynuyordu...

Serkan: bugün hiç bitmesin.. sabah olmasın...

Eylül : olmasın..

eysercilerrr ❤️