Savrulan Yapraklar ?

32.Bölüm - Sonuç

Serkan sonuca bakar... beklemiyordu bu sonucu görmeyi. Gerçekten bebek ondandı... Beren ona defalarca öyle olduğunu söylemişti ama inanmamıştı, belki de inanmak istememişti. Bir yanı baba olacağı için sevinirken, bir yanı da bunun yalan olmasını dilemişti... hüsrana uğramıştı o yanı. Çünkü eğer bebek onunsa sonsuza kadar Berenle olacaktı... bebeğinin annesiydi neticede...

Beren : ee aşkım... dediğim gibi değil mi?

Serkan: evet... bebek benim bebeğim

Beren : ah aşkım demiştim ama sana...

Serkan : evet söylemiştin... neyse hadi gidelim artık...

Beren rahatlamanın etkisiyle gülmeye başladı... bu bebek Serkanı elinde tutmasını sağlayacaktı. Serkan şimdi sevmiyordu ama bir gün belki severdi onu. En azından öyle olmasını umut ediyordu...

Şubat 2019🍃
Günler haftaları, haftalar ayları kovaladı... Serkan bir gece yarısı ısrarla çalan telefonla uyanmıştı...

Nazan : oğlum, saat kaç olursa olsun haber ver demiştin, o yüzden aradım... Eylül...

Serkan: doğum mu yaptı?

Nazan : evet annecim... çok da güzel bir kız maaşallah

Serkan: sağlıklı mı? Nasıllar?

Nazan : ikisi de iyi annecim. Yani beklemediğimiz birşey olmadı.

Serkan telefonun arkasından bir ağlama sesi duydu...

Serkan: nooluyo anne? Kim ağlıyo? Neden ağlıyo?

Nazan : Eylül... ama birşey yok oğlum... kızını kucağına verdiklerinde öyle görünce sinirleri bozuldu sadece. Kolay değil... hiç kolay değil hem de

Serkan: ama biliyordu.. neden bu kadar ağladı ki?

Nazan : kocası olacak adam ortalıkta yok, iş gezisindeymiş. Hem ona sinirleri bozuldu, hem de öyle görünce... bi de lohusa ya şimdi, hormonları tepetaklak olmuş halde... biz yanındayız ama, senin aklın kalmasın...

Serkan : ya ondan demedim de...

Nazan : bilmiyorum sanki oğlum... kızın kocası bile onu merak etmezken sen merak ediyorsun...

Serkan : aklım kaldı işte...naapıyım...

Nazan : kalmasın... birşey dicem oğlum ama kızma

Serkan : efendim anne?

Nazan : sen Eylülü...

Serkan : imkansız anne... noolur kapa bu konuyu...

Nazan : ama oğlum seviyorsan...

Serkan : içim gidiyo anne... çok saçma dimi?

Nazan : değil be oğlum... değil...

Serkan: içim gidiyor, sarılmak istiyorum, yapamıyorum... yanımdaki kadına da dokunmak istemiyorum... onu bunu bilmem ama ben dokunabileceğim bir insanı sevmek istiyorum...

Nazan : ah be Serkan...

Serkan : sabah onunla uyanmak istiyorum, ona sarılmak istiyorum, öpmek istiyorum... anne ben onu sevmek istemiyorum....

Nazan : sev oğlum... sevmek kötü birşey değil... sev ama içinden sev...

Serkan sustu, birşey diyemedi...

Nazan : neyse oğlum... sen bu ufak meleğin resmini ister misin?

Serkan: çok isterim anne... lütfen gönder...

Serkan telefonunu kapattıktan sonra birkaç dakika içinde mesajla gelen resme baktı... pembeler içinde çok güzel bir kızdı... gülümseyip resme bakarak uykuya daldı... birden içeri dalan Beren onu uyandırmıştı....

Beren : Serkan... benim canım şey istiyo..

Serkan: ne istiyo? Söyle alıyım

Beren : alır mısın gerçekten?

Serkan : tabii ki alırım... ne istediğini söyle bana

Serkan dakikalar içinde evden çıkıp manav manav dolaşmıştı... Beren kış ayında bulunmayacak birşey istemişti ama Serkan bebeği için, oğlu için onu bulmaya kararlıydı... saatler sonra eve gelmiş, Beren'in isteklerini önüne bir tepsi ile getirmişti...

Serkan : iyisin dimi?

Beren : beni değil, karnımdaki oğlunu merak ediyorsun, farkındayım Serkan...

Serkan : beni tek ilgilendirenin o olduğunu söylemiştim. Ama sen onun annesisin. Onu taşıyan sensin, ilerde her saniyesinde sen onun yanında olacaksın bu yüzden senin iyi olup olmamanla da ilgileniyorum.

Beren : teşekkür ederim... Serkan? Bir gün beni de sever misin?

Serkan : seni seviyorum zaten Beren... oğlumun Rüzgar'ımın annesisin sonuçta

Beren : o anlamda sormadığımı biliyorsun Serkan...

Serkan : olmaz Beren... sen de gayet iyi biliyorsun...

Beren : peki... ne diyebilirim ki...

Serkan bebeği için isim düşünürken aklına Eylül gelmişti. Eylül kızına Yağmur ismini vermişti, Serkan da ona uyumlu bir isim düşünmüştü başından beri. Aklında iki isim vardı, kız olursa Damla, erkek olursa Rüzgar koyacaktı ismini. Oğlu olacağını öğrendiğinden beri Rüzgar diyordu ona, Beren de onun bu bebeği böyle sahiplendiğini görünce başka bir isim önermemişti bile...

Beren : Nazan annemle konuştum... Eylül'ün bebeği doğmuş... yazık ama bebekleri engelleymiş

Serkan: biliyorum...

Beren : yazık ya...

Beren ağlamaya başlayınca Serkan ne yapacağını bilemeden  ona sarıldı...