BTS-Jimin

Sweet heart

Po mojej twarzy zaczęły ciec łzy. Nagle straciłam kontakt z rzeczywistością. Nie wiem jak nawet to się stało, ale ktoś prowadził mnie przez korytarz, a teraz stałam przy umywalce w swojej łazience.

- Alya ? - usłyszałam z daleka głos. Czyjeś ręce objęły moją twarz. - Kochanie spójrz na mnie. - podniosłam wzrok. To były oczy Jimina. - Co się stało? - obok dostrzegłam Hoseoka. Był zmartwiony.

- Nic. - wydukałam.

- Chodzi o ten filmik? - skinęłam głową. Bałam się, że uwierzy nagraniom. Przytulił mnie do siebie. Wtuliłam się w jego lewy obojczyk. Słyszałam jego serce. Powoli się uspokajałam. W końcu odzyskałam jasność umysłu.

- Przepraszam. - odkleiłam się od chłopaka i otarłam poliki. - Po prostu to był dla mnie szok.

- W porządku. - uśmiechnął się do mnie i odgarnął moje włosy z twarzy. - Nie martw się. - przylgnęłam do niego. Pocałował mnie w czubek głowy.

***

Namjoon razem z Hoseokiem zajęli się wstawieniem prawdziwego nagrania. Po paru godzinach w sumie już nie było po tym śladu. Jednak strasznie się przestraszyłam. Naprawdę zaczęłam się bać. Kręcą nas i robią zdjęcia totalnie wszędzie. To nie jest normalne. Jimin był przez cały czas ze mną, ale to nic nie dawało. Naprawdę dziwnie się czułam.

- Chce wrócić do domu. - powiedziałam nagle wstając z kanapy. Wzrok mojej siostry spoczął na mnie. - Julka zbieraj się. - poradziłam jej, a dziewczynka wyjęła naszą walizkę. Mama jakąś godzinę temu powiadomiła mnie, że już wraca.

- Alya... - zwrócił się do mnie chłopak.

- Jimin taka była przecież umowa. - uśmiechnęłam się smutno. - Do czasu ,aż mama nie wróci, a dzisiaj wraca. - do pokoju wszedł Jin.

- Cześć... - przywitał się czarnowłosy. Zauważyłam ,że Jimin na niego dziwnie patrzy. - Chciałem się spytać czy mogę jakość pomóc? - martwił się.

- Alya chce wrócić do swojego mieszkania. - odezwał się Park. - Muszę je odwieźć. - wskazał mnie i siostrę.

- A jak Hoseok? - spytałam. Wydawało mi się, że to J-Hope najbardziej przeżywa tą całą akcję.

- Już w porządku. - odparł Jin. - Chciałem Ci tylko powiedzieć, że w środę wyjeżdżamy do Warszawy.

- Tak szybko? - zdziwiłam się, tak samo jak Jimin.

- Jutro ci wszystko wytłumaczymy. - powiedział Seok-jin.

- Dobrze.

***

Odwiozłem je pod blok i odprowadziłem pod drzwi.  Julka próbowała prowadzić ze mną jakąkolwiek rozmowę. Jednak jej siostra nie odzywała się przez całą drogę. Była naprawdę smutna. Postanowiłem poczekać na przyjazd ich mamy. Nie protestowała. Weszliśmy do mieszkania. Julka od razu wpadła do swojego pokoju i zamknęła się mówiąc nam, że musi przywitać się z pluszakami.  Alya zamknęła drzwi wejściowe i ruszyła do salonu. Poszedłem w jej ślady. 

- Co się stało? - objąłem ją od tyłu. Odwróciła się patrząc w moje oczy.

- Po prostu się boję. - wyznała przytulając się do mnie. 

- Czego? - odsunęła się ode mnie i usiadła na kanapę.

- Oh... - westchnęła ciężko.

***

Patrzył mi w oczy. Nie nosił soczewek odkąd się pierwszy raz spotkaliśmy. Wrócił także do naturalnego koloru włosów. Przestał się malować. Dla mnie nawet zrezygnował z eyeliner'a. Wiedziałam to ,choć czytając posty ARMY było mi przykro. "JIMIN poświęca się dla zespołu." "Playboy BTS przestał być idealną ikoną k-pop." "CZYŻBY JIMIN ZAKOCHAŁ SIĘ W KOREANCE O TRADYCYJNEJ KULTURZE?" Z jednej strony cieszyłam się, ale z drugiej wiedziałam ,że kwestia czasu pozostaje rozpad naszego związku. Przecież za chwilę wraca do Seulu. Jest gwiazdą. Idolem. Ta bajka nie może wiecznie trwać.

- Kochanie? - przymknęłam oczy. Drugi raz już tak słodko do mnie powiedział. Uśmiech wkradł się na moją twarz. Wyprostował się i przeczesał palcami włosy.

- Nic. - zmarszczył brwi.

- Alya. - zmienił ton. - Chce wiedzieć dlaczego jesteś smutna. - widocznie się martwił.

- Boję się, że wrócisz do Korei i zapomnisz o mnie. - objął moją twarz dłońmi i pocałował delikatnie moje wargi. 

- To niemożliwe. - zapewnił. Oddałam pocałunek. Nie trwało to jednak długo, bo wróciła moja mama. Jak ja jej teraz powiem ,że moim chłopakiem jest Koreański Idol?

***

Dziękuję za czytanie :3