BTS-Jimin

She knows that

Odebrała po trzecim sygnale. Bałem się, że nie odbierze. Była już dwudziesta trzecia. Poczułem się głupio. Kurde dzwonię tak późno?

- Hej. - odezwała się. Była widocznie zmęczona. Miała na sobie białą koszulkę. Wyglądała trochę na męską, ale to przecież nie możliwe. Ona ma siedemnaście lat. No właśnie, a ja dwadzieścia trzy. Kolejna przeciwność.

- Cześć. - przywitałem się po polsku. To zawsze sprawiało, że na jej twarzy gościł uśmiech. Tym razem było tak samo. Uśmiechnęła się i odgarnęła włosy do tyłu. Jest piękna. Choć wyczerpana.

- Nie odbierałeś ,więc napisałam do Namjoona. – skinąłem głową.

- Tak, Nam mi przekazał, więc szybko oddzwoniłem. - trochę dziwnie to zabrzmiało.

- Nie oddałam Ci czapki. - spojrzała przepraszająco zielonymi oczami w kamerę.

- To nic. Jutro przecież się zobaczmy. - uśmiechnęliśmy się do siebie. Wtem usłyszałem jakiś krzyk, a potem na twarzy dziewczyny pokazało się przerażenie. Po chwili zniknęła z ekranu. Wróciła po chwili z dziewczynką. Miała około ośmiu lat. Tak na oko. A za nimi stanął Mateusz. Co on do cholery tam robi?! Alya położyła małą do łóżka, a chłopak podał misia dziewczynce. Coś do niego powiedziała po polsku, a chłopak wyszedł. Dziecko się podniosło i spojrzało na komórkę.

-Przepraszam Cię Jimin, ale Julka do mnie przyszła ,bo nie może spać...Muszę kończyć. -powiedziała przygnębiona, a dziewczynka podeszła i przytuliła ją. Spytała Alyę w ich ojczystym języku. Później brunetka wskazała mnie.

- To Jimin. - uwielbiam, gdy wymawia moje imię z tą próbą koreańskiego i wychodzi „cimin".

- Cześć Jimin. - odezwała się i usiadła na kolanach siostry. Zerknęła na Alyę. Porozumiały się między sobą.

- Julka mówi ,że masz śmieszne oczy jak Chińczycy i uważa ,że jesteś słodki. - zaśmiała się. -Przepraszam Cię, ale ma dziewięć lat i jeszcze nie do końca mówi po angielsku... - i Bogu dzięki, pomyślałem. Bo jeszcze wyszło by na to, że mówię gorzej od dziewięciolatki. - Zresztą pewnie nie chce Ci się z nią rozmawiać. - czułem przeprosiny w jej głosie.

- No co ty. - przerwałem jej. - Bardzo miło mi poznać twoją siostrę. - przyznałem szczerze. Mała była do niej bardzo podobna.

- Jesteś z BTS? - to akurat zrozumiałem.

- Tak, ale nie można nikomu mówić. - wyprzedziłem Alyę. - Dobra?

- Mówi po polsku! - była zszokowana.

- Dobra? - powtórzyłem. Pokiwała głową.

- Dobra. - wypowiedziała to poprawnie. Alya spojrzała na nią i wskazała łóżko dodając coś po polsku. Dziewczynka nie chciała, więc domyśliłem się, że ma już iść spać.

- Julka jutro ma lekcje na ósmą i ja ją zawożę, więc musimy iść już spać. - pokiwałem głową.

- A Mateusz? - usłyszałem głos jej siostry.

- Mateusz ma jutro lekcje na siódmą. - pomyliła się i powiedziała to po koreańsku. Zaraz dodała po polsku.

- Mateusz z wami mieszka? - spytałem. Zazdrość wzięła górą.

- Nie. - zaprzeczyła. - Czasem nocuje ,żeby nam pomóc tak jak dzisiaj. - ściszyła głos. - Jutro Ci wytłumaczę. - mam nadzieję.

- A może podjadę po was rano? - zdziwiła się.

- Nie rozumiem. - spojrzała przestraszona.

- Mam auto. - kontynuowałem. - Nie musiałybyście się tułać autobusami.

-Nie trzeba. Poradzimy sobie. - odparła uciekając.

- Mateusz może Ci pomagać to dlaczego ja nie mogę? - wypaliłem. Spojrzała na mnie zmieszana.

- Bo nie jesteś nim. - spiorunowała mnie wzrokiem. - Dobranoc Jiminie.-rozłączyła się.

***

- Cholera! - walnąłem pięścią w ścianę.

- Łoooł - wszedł do środka Hoseok. - Co Ci ta ściana zrobiła?

- Alya woli tego Mateuszka. - zagwizdał.

- No dobra. To mamy już przyczynę ataku. - spojrzałem na niego wściekły. - A jaki podała powód?

- Nie podała. - warknąłem. - On u nie nocuje! - zrobił wielkie oczy.

- No ,ale ma chyba prawo... -zamilkł ,gdy spotkał się z moim nienawistnym wzrokiem.- Wiesz w końcu nie możecie być razem. - spróbował wybrnąć jakoś.

- Wiem. - trochę ochłonąłem, a raczej posmutniałem. Nie możemy i ona to wie.

***

Nie mogę doczekać się już dodania kolejnego rozdziału! Mam już zarys, ale wiecie trzeba to jeszcze przełożyć na język ludzki... ^^

Dzięki za czytanko ;3