Marinette? Are you okay?

▪ one hundred fifty three ▪

trzy dni później

~ Marinette's pov ~

Zapukałam kilkukrotnie w drzwi, wyczekując osoby, która w końcu je przede mną otworzy.

- Przecież miał być na statku... - wyszeptałam sama do siebie i ponowiłam czynność.

- Idę, już idę. Pali się czy co... - usłyszałam zza drzwi, jednocześnie mimowolnie unosząc kąciki ust do góry. - Słucham - w końcu miałam możliwość zobaczenia jego postaci.

Stał przede mną półnagi z rozczochranymi włosami, co ewidentnie świadczyło o tym, że właśnie wyciągnęłam go z łóżka. Przyglądał mi się ze zmarszczonymi brwiami.

- Palić to się zaraz zacznie, bo aż gorąco mi się zrobiło na ten widok - powachlowałam się teatralnie ręką, opierając się o framugę drzwi.

- A co ty tutaj robisz? - zapytał, dalej uważnie mi się przyglądając.

- Przyszłam do mojego ukochanego, żeby złożyć mu urodzinowe życzenia i wyciągnąć go na jego najlepszą randkę w życiu - przeszłam przez próg i objęłam go rękoma wokół szyi, aby następnie wspiąć się na palcach i czule go pocałować. - Wszystkiego najlepszego, mój drogi.

- Mmm - mruknął z przymkniętymi oczami, kiedy całowałam go po raz drugi. - Chciałem cię ochrzanić za to, że mnie obudziłaś, ale jednak było to tego warte - uśmiechnął się. - Skąd wiedziałaś? - spytał, przy okazji zamykając drzwi i kierując się razem ze mną do swojego pokoju.

- Że twoim corocznym prezentem jest dzień wolny od szkoły, a ostatnie dwa razy wypadały w weekend i czułeś się oszukany? 

- Od Juleki?

- Od Juleki.

- I wszystko jasne - zaśmiał się i rzucił się z powrotem na łóżko. - A co ty taka wystrojona? - splótł dłonie za głową i przyglądał mi się.

- Tak jak powiedziałam, wyciągam cię na randkę życia - położyłam torebkę na krześle przy biurku i podeszłam do niego, spoglądając z góry na tą jego piękną twarzyczkę.

- A jeżeli powiem, że nie marzę dzisiaj o niczym innym, jak o spędzeniu tego dnia z tobą w tym łóżku - poruszył znacząco brwiami, na co zaśmiałam się.

- Ale ja już wszystko zaplanowałam. Mieliśmy... - nagle złapał moją dłoń i przyciągnął do siebie, tym samym przewracając mnie na mebel.

- Zostańmy tutaj - złożył krótki pocałunek na moich ustach. - Tylko my sami, we dwoje - poprawił kosmyk mojej peruki, zakładając go za ucho. - Co ty na to?

- Ale... - znowu zakneblował mnie namiętnym, tym razem dłuższym pocałunkiem. - Chciałam tak ambitnie... - i znowu przerwał moją wypowiedź pocałunkiem. - Luka!

- Powiem wprost, nie chce mi się dzisiaj nigdzie iść. Naprawdę marzy mi się spędzić ten dzień leniwie w łóżku. Koniecznie z tobą - dopowiedział na koniec i uśmiechnął się nonszalancko.

- Ale żeby potem nie było, że się nie starałam.

- Oki doki - uradowany podniósł się do siadu. - Wstań, to pomogę ci rozpiąć tą sukienkę.

- Co? - spojrzałam na niego z niezrozumieniem, bo z jakiej racji miałabym się rozbierać.

- A ta ma tylko brudne myśli w głowie - pokręcił zrezygnowany głową. - Nie chcę, żeby ci się pogniotła. Dam ci w zamian bluzkę z Jaggedem.

- No dobra, przekonałeś mnie - również się uniosłam, umożliwiając mu rozpięcie mojego ubrania.

Spodziewając się szybkiego rozpięcia, już chciałam wstawać, gdy chłopak postanowił zrobić to nieco bardziej namiętnie.