"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2. BÖLÜM
Umudumu, ellerimden aldı. Sevincimi, ellerimden aldı. Mutluluğumu, ellerimden aldı. Saf ve temiz olan her şeyimi ellerimden aldı benim. Benim olan her şeyi bir gece ansızın gelip ellerimden aldı. O gece, o ıssız buz gibi ayazda herşeyimi kaybettim ben. Benim olan her şeyimi kaybettim...
19.02.2017 / İstanbul
Çıplak ayağıma batan taşlara inat çırpınarak bağırdım. "Aydın bırak beni!" Aydın gözü dönmüş bir şekilde kolumdan tutup beni ormanlık alanda sürüklerken ona inat direnip tekrardan ama tekrardan bağırdım. "Bırak beni! Yeter artık saçmalama! Beni zorla alıkoyamazsın!"
Bir anda olduğu yerde durup öfkeyle arkasını döndü ve yüzüme sert bir tokat attı. Yediğim tokadın şiddeti ile ne olduğunu anlayamadan karla kaplı çalıların arasına yığıldım. "Lan sen, beni mahvettin! Senin yüzünden adım, soyadım herşeyim lekelendi!" Uzun kahve saçlarımdan tutup çekti. "Sen, beni iki yıl önce o gece bırakıp gittin lan! Oysa ben, sana her şeyimi vermeye hazırdım!" Çıplak ayaklarımın buz gibi kardan dolayı hissedemediğimde soğuktan titreyerek fısıldadım. "Ben seni sevmiyorum Aydın... Neden anlamıyorsun? Ben okumak istiyorum. Kendi ayaklarımın üzerinde durmak istiyorum."
Saçlarımdan sertçe iterken karla kaplı toprağın üzerine boylu boyunca uzandığımda Aydın kollarımdan tutup üzerime çıkarak bağırdı. "Demek ayaklarının üzerinde durmak istiyorsun! Bak bakalım şimdi nasıl ayaklarının üzerinde duracaksın! " Aydın öfkeyle bana yaklaşırken korkuyla bağırdım. "Aydın yapma lütfen!" Aydın beni dinlemeyip elini karnımın üzerine koydu. "Sana hayatının en güzel şeyini yaşatacağım prensesim. Sonra ise evlenicez ve sen benim kadınım olacaksın. Benim olacaksın..." Kollarımı ellerinin arasından çekip göğsünü yumruklamaya başladım. "Dokunma bana! Bırak beni!" Aydın ellerimi sıkıca tutup tekrardan başımın üzerine koyarken ayaklarımla çırpınarak bağırdım. "Aydın lütfen yapma!" Ellerini vücudumun her yerinde hissettiğimde boğazımı yırtarcasına bağırdım. "DOKUNMA BANA!"
Aydın ellerini dudağımın üzerine koyup beni sustururken ağlayarak kollarının arasında çırpındım. Ama buz gibi soğuk ve altımda hissettiğim kar tüm bedenimi üşüttüğünde Aydın yaptığı iğrenç şeyler ile de vücudum kaskatı kesilmişti ve ben vücudumu hareket ettirmekte zorlanıyordum.
Aydın üzerimdeki beyaz kazağı eliyle çekiştirdiğinde gözlerimi sıkıca kapatıp fısıldadım. "Lütfen... Sana yalvarıyorum Aydın... Dokunma bana..." Üzerimdeki kazağı yırtarcasına çekiştirmeye devam ederek dudağını boynuma bastırdı. Dudağının iğrenç dokunuşun boynumda hissetmemle acı bir feyad dudaklarımın arasından koptu. "Hayır!" Dudağının dediği vücudum kapkara bir lekeye bürünürken acıyla feryat figan bağırdım. "Dokunma! Lütfen bana dokunma!"
