"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7. BÖLÜM
19.02.2017 / Trabzon
Çıplak ayaklarımı soğuk kara bastığımda kollarım cansız bir şekilde yanda sallanırken sadece karşımda ki ormanlık alana bakıp yürüdüm.
"Bundan sonra çok güzel olacak. Bizi çok güzel günler bekliyor." Aydın ellerini koluma atarak beni dururken, kendine çevirdi. "SÜVEYDA!"
İsmim o pis ağzından öfkeyle çıkarken kolumu ellerinin arasından çekip yürüdüm. Çıplak ayaklarım soğuktan donarken sadece karşımdaki karla kaplı ağaca bakarak fısıldadım. "Canım çok yanıyor..."
Sesim acıyla titrerken gözlerimden bir damla yaş akıp yanağımdan aşağıya süzüldüğünde gözlerimi kapatıp sertçe yutkunarak yürümeye devam ettim. Aydın kollarımdan tutup beni tekrardan kendine çekerek bağırdı. "Sen benimsin ötesi yok Süveyda! Anlıyormusun! Ötesi yok!" Başımı sallayarak fısıldadım. "Beni mahvettin..." Yüzümü ellerinin arasına alıp gülümseyerek konuştu. "Sen benim oldun. Benim kadınım oldun."
Yüzümde ki ellerini itip tekrardan bağırdım. "BENİM CANIM ÇOK YANDI!"
Derin nefes alıp kendimi yere attığımda kollarımdaki morluklara, omzumdaki kazağın yırtık kolu dikkatimi çektiğinde acıyla bağırdım. "Ahh! Canım çok yanıyor!" Yerdeki kara göz ucuyla bakıp elimle avuçlayıp kollarıma sürdüm. Kollarımdaki morluklar gitmezken elimle kolumu ovalayıp başımı salladım. "Hayır bu geçecek... Geçecek bu..."
Aydın yanıma gelip kollarımdan tutup beni ayağa kaldırdı. "Bana bak! Kendine gel kızım!" Ellerimi yumruk yapıp omzunu yumrukladım. "Allah senin belanı versin!" Kollarımı bırakıp yüzüme sertçe tokat attığında sertçe yere düştüm. "Bana bak lan! Aç kulağını ve beni iyi dinle! Sen benim oldun, benim! Yarın akşam da evleniyoruz!"
Yerde hıçkırarak ağladığımda o üzerime doğru eğilip ellerini yüzümü değdirirken korkuyla gözlerimi kapatıp bağırdım. "DOKUNMA BANA!" Aydın öfkeyle saçlarımdan tutup beni kendisine yaklaştırıp pis nefesini yüzüme üfleyerek konuştu. "Sen benim kadınımsın. İster sana dokunurum ister sana dokunmam. Anlıyormusun lan beni!" Burnunu yüzüme sürtüp gülerken midem ağzıma geldiğinde başımı salladım. "Sen beni mahvettin..." Acı dolu sesime karşılık sol elini yanağımda gezdirip başını boyun aralığıma koyarken korkuyla titreyerek gözlerimi kapatıp fısıldadım. "Ne olur yapma..."
