"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Merhaba Canlarım ❤️ Bu bölümü Natasha'nın anlatımında başlattım. Bölümün ilerleyen kısımlarda Asena'nın anlatımında da bir kısım okuyacaksınız. Umarım bölümü beğenirsiniz. Hepinize iyi okumalar ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
79. BÖLÜM
19.12.2015 / İstanbul NATASHA PETROVA
Karşımda bana öfkeyle parlayan yeşil gözlere baktım. Yüzüme küçük bir tebessüm yerleştirip elimdeki silahı kaldırıp Kara Hanedanoğlu'na doğrultup sol elimi salladım. "Tekrardan görüşmek üzere Hanedanoğlu. Ayrıca akşamki güzel gece için teşekkürler. Bayyy." Göz kırparak hiç düşünmeden sol omzundan vurup yaraladığımda hızla yanıma gelip ayak ucumda duran siyah arabama baktım. Kara Hanedanoğlu sendeleyerek bana doğru gelirken hızla kapıyı açıp elimdeki silahı arabanın içine fırlatıp arabama bindim. Arabam hızla uzaklaşırken dikiz aynasından arkamdan öfkeyle deli gibi bağıran Hanedanoğlu'na baktım.
Kara Hanedanoğlu aslında çok yaralı bir adamdı ilk başta ona yardım etmek gibi bir niyetim asla yoktu. Ama aslında onun ablası için çabalayan bir adam olduğunu öğrenmem tüm fikrimi değiştirmişti. Benim planında dün gece Ö&K'ya girip Konstantin Gusev şerefsizini mahvetmekti ama Kara Hanedanoğlu'na o adamın üzerinde ki donuna kadar alıp çok zeki hamleler yapması beni gerçekten de etkilemişti. Ablası için hiç tanımadığı bir kadınla anlaşma yapmıştı ve beni kızımı kurtarmıştı. Benim gibi oldukça sır dolu ve tehlikeli bir kadını ve masum kızını kurtarmıştı...
Arabanın içinde yankılanan küçük bebek ağlamasıyla bakışlarımı dikiz aynasından çekip yanımda pusetin içinde yatan bebeğime baktım. "Benim güzel Anna'm." İki aylık bebeğimi pusetin içinden çıkarıp kucağıma aldım. Bembeyaz tombik yanakları ile ışıl ışıl parlayan gözlerle bana baktığında kollarımın arasına alıp sıkıca sarıldım. Kokusunu içime çekip boynuna küçük öpücükler bıraktım. "Çok güzel kokuyorsun benim minik bebeğim."
Anna kollarımın arasında neşeyle tuhaf mırıltılar çıkarırken şoför dikiz aynasından bana bakarak konuştu. "Şimdi ne yapacaksınız efendim? Türkiye'yi bir an önce terk etmezsek Konstantin Gusev sizi bulacaktır." Sıkıntıyla nefes alıp Anna'yı pusetine tekrardan koyup gözlerimi kapadım. "Ne olacağını bilmiyorum, Sebastian?" "Sanırım efendim artık İtalya'ya üvey kardeşinizin yanına dönme vaktiniz geldi."
Sakince nefes alıp boğazımı temizleyerek konuştum. "Sana söylediğim şeyleri yaptın değil mi? Çeki bozdurdun ve parayı koymak için bir kasa ayarladın." Dikiz aynasından mavi gözlerini renkli bal sarısı gözlerime dikerek başını salladı ve cebinden bir yüzük çıkarıp bana uzattı. "Evet efendim söylediklerinizi yaptım ve bu yüzük de kasanın anahtarı. Ve ayrıca kasa tam da dediğiniz gibi İtalya'da ve kimsenin bilmediği bir yerde saklı."
