"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Bugün iki yeni bölüm ile geldim. Umarım bölümü beğenirsiniz. Ayrıca bölüm ile ilgili düşüncelerinizi yazmayı ve bölüme oy vermeyi unutmayın lütfen 🥺❤️
Herkese iyi okumalar ❤️
Bu arada kitaba bir sembol buldum. " 💫 " Gördüğünüz bu sembol kitabın sembolü olsun. Buraya sembol bırakırsanız sevinirim ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
25. BÖLÜM
08.10.2020 / İstanbul
"Hayır!" Çığlık atarak başımı yastıktan hızla kaldırdığımda Asena tam karşıma oturmuş korkuyla bana bakıyordu. "İyi misin?" Derin bir nefes alıp elimi boynuma koyup fısıldadım. "Kara..." Asena ayağa kalkıp yanıma gelirken odanın kapısı hızla açıldı ve Özlem içeriye girdi. "Ne oldu Süveyda? Çığlık atınca koşarak geldim."
Üzerimdeki beyaz pikeyi itip çıplak ayaklarımı yataktan indirip yavaşça ayağa kalktım. Ayağa kalkmamla başım döndüğünde kendimi yatağın üzerine bıraktım. Dengemi sağlayamayıp yatağın kenarına düştüğümde ikiside endişeyle kollarımdan tutup beni ayağa kaldırdı. "İyi misin Süveyda?" Asena'nın sorusuyla kollarının arasından çıkıp fısıldadım. "Kara nerede?" Özlem korkuyla bana bakarken Asena öfkeyle bağırdı. "Adamları kapıma dayandı ve beni zorla buraya getirdikler! Ben arabaya bindirilirken Görkem adamları ile kavga etti. Bu yetmiyormuş gibi buraya geldim bir de ne göreyim ablası yaşıyor ve burada. O da yetmezmiş gibi sen de yatakta baygın bir şekilde yatıyorsun."
Asena'nın öfkeyli sesi başımda yankılanırken titreyen ellerimi yavaşça kaldırıp başıma koyarak mırıldandım. "Asena lütfen şu an bunları konuşmasak." Söylediğim şeyle gülerek konuştu. "Tabi hayatımız mahvolurken oturup tekila içelim. Ne dersin Süveyda?"
İster istemez gözlerim dolarken başımı kaldırıp Asena'ya baktım. "Kara'ya söyledim Asena. Ona herşeyi anlattım." "Ne söyledin?" Üzerime kimin, ne zaman giydirdiğini bilemediğim beyaz elbisenin uçlarını avuç içimde toplayıp fısıldadım. "Bebeği..." Asena olduğu yerde donup kalırken ağlayarak fısıldadım. "Duyunca çok kötü oldu. O kadar kötü oldu ki çok ağladı... İlk defa onu böyle gördüm. Ne yapacağımı da bilemedim. Sonra tüm o söylediğim şeylere dayanamayıp sinirlendi. Ve beni dinlemeyip yanına silah alıp gitti."
"Ne!" İpek'in öfkeli sesi odada yankılandığında başımı kaldırıp ağlayarak ona bakmamla o hızla üzerime yürüyüp bağırdı. "Ne söyledin ona? Neden gitti kardeşim? Ne oldu Özgürüme!" Omuzlarımdan sarsıp yüzüme öfkeyle bağırdı. "Söyle, ne söyledin ona?"
Korkuyla ağladığımda Asena İpek'in kollarından tutup çekiştirirken Özlem aralarına girip onları ayırmak istedi. Onları birbirleri ile kavga ederken onları odada bırakarak odadan çıkıp merdivenlerden yavaşça aşağıya indim. Çıplak ayaklarım soğuk parkeye değmesiyle irkildiğimde gözlerimi kapatıp kapıyı açtım. Derin bir nefes alıp dönen başımla kapıya baktığımda Guarino karşımda gülümseyerek bana bakıyordu.
