"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Bu hafta herhangi bir aksilik olmazsa inşallah yeni kitabımın tanım ve ilk bölümünü yayınlıcam. Bu yüzden biraz sabırsızım. Hepinizi şimdiden yeni kitabımı okumanız için merakla bekliyorum.
O zaman şimdilik MAVİ GRİ ile devam diyelim ve hepinize iyi okumalar canlarım 🤍🤍
"İnsan seviyorsa kaybetmekten korkar. Kıskançlık da bir kaybetme korkusudur. Kıskanmıyorsa eğer, yeterince sevmiyordur." -Oğuz Atay
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
82. BÖLÜM
Asena'nın gözümün önünde baylıp Guarino'nun kollarının arasında kanlar içinde kalmasının üzerinden tam üç saat geçmişti. Ve ben odada tek başıma saatlerdir Asena'nın uyanmasını bekliyordum.
Asena bir anda şiddetli kasılmaları ve bunun üzerine ise çok fazla kanaması olmuştu. Doktor önemli bir şey olmadığını söyleyip bizi rahatlatsa da Guarino aralıksız iki saattir odanın dışında sırtını duvara yaslamış bir şekilde ağlıyordu. Korkmuştu… Öyle ki bir ara korkudan delirip doktora dahi saldırmıştı. Sanırım Asena için gerçekten de çok fazla endişe ediyordu.
Oturduğum koltuktan yavaşça ayağa kalkıp derin bir nefes aldım. Ağrıyan boynumu ovalayarak gözlerimi kapadım.
"Süveyda…" Asena'nın sesini duymamla hızla arkamı dönüp onun yavaşça yataktan doğruluşunu izledim. "Guarino nerede?" Gülümseyerek ayak ucuna oturup ellerini tuttum. "Çok korkuttun bizi. İyi misin?" Gülümseyerek başını salladığında odanın içine göz gezdirdi. "Guarino nerede? Neden yanımda değil?" Ellerimi karnının üzerine koyup kıkırdadım. "Bu küçük kız babasını çok korkuttu. Bu yüzden Guarino iki saattir ağlıyor." Asena söylediğim gözlerini sıkıca kapatıp fısıldadı. "Çok korkmuş olmalı…" Gülümseyerek başımı salladığımda yavaşça ayağa kalkarak konuştum. "Guarino dışarıda kapının önünde bekliyor. Ben hemen gidip onu çağırayım." "Tamam."
Koşturarak odanın kapısını açıp kapının önünde başını ellerinin arasına almış stresten dönüp dolaşan Guarino'ya baktım. "Guarino… Asena uyandı." Söylediğim şeyle hızla başını kaldırıp bana baktı. "Uyandı mı?" "Evet." Kocaman gülümseyerek gözlerine baktığımda Guarino bana arkasını dönüp başını sallayarak konuştu. "Süveyda sanırım ben içeriye giremicem." Şaşkınca ona baktığımda Kara yanına gidip sırtını sıvazlayarak konuştu. "Saçmalama geç içeriye. Hem Asena'nın sana ihtiyacı var. Böyle dışarıda beklemenin sırası mı?" Guarino arkasını dönüp kanlar içinde kalan üzerini ve kan lekeleri olan ellerini gösterdi. "Böyle mi gideyim yanına? Şu halime bak."
"Ne varmış halinde?" Asena'nın sesini duymamla hızla arkamı döndüğümde karnını tutarak arkamda durduğunu gördüm. "Sen neden ayağa kalktın!" Guarino öfkeyle bağırarak yanımdan geçip Asena'nın yanına gittiğinde Asena Guarino'nun ellerini tutup kocaman gülümsedi. "Ben neden yanıma gelmediğini çok iyi biliyorum." Söylediği şeyle pür dikkat onu dinlediğimde Asena Guarino'nun tuttuğu ellerini karnının üzerine koydu. "Ama bak kızımız burada… O çok iyi… Ben de senin yanındayım ve çok iyiyim… Korkma bize hiçbir şey olmayacak."
