"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
İyi kötü sizlerle 90. Bölüme kadar geldik. Bugüne kadar umarım hikayenin akışını çok dağıtmamış ve sizleri de çok sıkmamışımdır. Tabi bu bir veda konuşması değil 😅 MAVİ GRİ ile önümüzde hâlâ uzun bir süreç var.
Bugün baktığımda 2 yılı geçen bir süreç olduğunu gördüm (Kitabımı burada yayınlanmadan önceden bahsediyorum. Ben MAVİ GRİ'yi Wattpad' de yayınlanmadan çok uzun zaman önce yazmaya başlamıştım.) ve kendime dedim ki Mavi GRİ'yi yazmak ne ara 2 yılı geçen bir süreç oldu. Zaman çok hızlı geçiyor bebeklerim. Ve ben bu 2 yıllık geçen zaman diliminde yer yer çok yoruldum. Umudumu ve kendimi kaybettiğim zamanlar oldu. Ama her defasında bir çıkış yolu bulmak adına MAVİ GRİ'ye sarıldım. Ağlayarak bölümler yazdım. Umudumu kaybettiğim zamanda Süveyda'nın umuduna tutundum. Süveyda oldum bazen... Kendimi onun yerine koydum. Yeri geldiğinde Kara, Süveyda, Asena ve Guarino oldum. Hepsi benim en değerli arkadaşlarım gibi oldular. Bu yüzden Mavi GRİ benim için çok değerli.
Her zaman olmasada yer yer aldığım güzel mesajlar ve değerinin bilinmesi elbetteki beni mutlu eden kısımlardan biri de oldu . Ben yorulduğum anda gelen o güzel bildirimler beni daha da hırslandırdı ve daha da mutlu etti. Özellikle instagramdan çok güzel dönüş almam beni çok büyük bir karardan çevirdi.
Şöyle ki ben MAVİ GRİ'yi bitirme daha doğrusu yarıda bırakma kararı almıştım. Yaşadığım olaylar ve talihsizlikler beni istemsizce buna itmişti. Ta ki bir gün instagramdan gelen bir bildirime kadar. İçinizden biri güzel mesajları beni bu karardan dönerdi. (O güzel takipçimide buradan kocaman öpüyorum 💗) Ve ben, o güzel konuşma ve mesajın ardından kendimi hemen MAVİ GRİ'ye bölüm yazarken buldum. Sonra fark ettim ki yazmayı, özellikle MAVİ GRİ'yi yazmayı özlemişim... O anda farkına vardım. Kötü insanların dedikleri sadece seni aşağıya çekmek ve değersiz olduğunu hissettirmek için var. Ve ben de bu istediklerini onlara asla vermicem.
Velhasıl kelam bebeklerim umarım MAVİ GRİ benim kadar sizin de umudunuz, tutunduğunuz bir dal olur. Umarım Süveyda ve Kara'nın hikayesi bizimle birlikte daha da büyür ve daha da mutlu oluruz ❤️
Sizleri daha fazla sıkıcı bir öne konuşmadan sonra bölüme bırakıyorum. Hepinize iyi okumalar canlarım ❤️ Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim ❤️
Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayın. Her bir yıldız benim için çok değerli.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
90. BÖLÜM
Çok uzun süredir hiç uyanmayacağım bir uykudaymış gibi hissediyorum. Gözlerimi açmak istiyorum ama açamıyordum. Sanki bir güç gözlerimi açmama engel oluyordu ve ben tam o anda Kara demek istiyorum. Ama gözlerimi açmama engel olan güç dudaklarımı aralamama da engel oluyordu.
Korktum.
Korkuyla ne yapacağımı bilemeyip nefes almak istedim ama nefes alamadım.
