"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Harika bir bölüm ile karşınızdayım. Umarım bu güzel bölümü beğenirsiniz. Hepinize iyi okumalar ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
94. BÖLÜM
Derin bir nefes aldım ve uyuduğum kabus gibi bir uykudan uyandım. Önce kendime gelmek için kısa bir süre etrafıma bakındım ve uzandığım yataktan yavaşça doğruldum. Daha sonra Kara'nın güçlü kolları beni ve bebeğimizi sarmalarken karnımın üzerine koyduğu kolunu kenara ittim ve ayağa kalktım. Ayağa kalktığım anda başım dönsede aldırmadım. Zaten son bir kaç gündür yaşadığım bu baş dönemlerine alışmıştım. Çıplak ayaklarımı soğuk zemine basarak yavaş adımlarla odadan çıktım. Kapıyı usulca kapadım ve anahtarı çevirip Kara'yı odaya kilitledim. Neden onu odaya kilitlediğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Sadece beynim bana bunu yapmamı söylüyordu. Ben de yapıyordum. O kadar…
Merdivenlerden inmek için duvardan destek aldım ve hiç ses çıkarmadan usulca merdivenlerden aşağıya indim. Merdivenlerden aşağıya indikten sonra salonda oturan bizimkilerin sesi çok daha net gelmeye başlamıştı. Hepsi kendi aralarında sadece beni ve bebeğimi konuşuyorlardı.
"Kara'ya söylemiyorum ama Süveyda'nın durumu hiç iyi değil. Vücuduna her ne türde bir uyuşturucu enjekte etmişlerse sanki Süveyda'nın beynini ve anılarını yavaş yavaş öldürüyor."
Anıl'ın söyledikleri ile gözlerimi sıkıca kapatıp ellerimi karnımın üzerine koydum. Karnımda hissettiğim minik tekmelerle gözlerimi yavaşça açtım ve gülümseyerek başımı eğip bebeğime baktım.
"Bebeğim… İyi olucaz… Ben bir yolunu bulucam. İyileşeceğiz… Sen ve ben iyi olucaz..."
"Kardeşimin bir piç yüzünden göz göre göre ölmesini izleyemem ben! Bir şeyler yapılması gerekiyor Anıl! Bir şeyler yap!"
Abimin bağırışı ile onları tekrardan dinlemeye başladım.
"Süveyda hamile… Hamile olmasa belki her şey daha kolay olacak ama her ne yaparsak yapalım önce bundan bebek etkilenecek. Ve Kara böyle bir şeye asla izin vermez."
Anıl'ın söyledikleri ile ağlayarak duvar dibine oturdum.
"Kardeşim ölüyor! Her geçen gün onu biraz daha kaybediyorum! O karnında ki bebek umrumda mı sanıyorsun?"
"Eren saçmalama! O bebek Süveyda için ne kadar önemli bunu en çok sen biliyorsun!"
"SUSUN! Kötü şeyler düşünmeyelim. Anıl oğlum gelinimi de torunumu da kurtarmanın bir yolunu bulacaktır!"
Abimin ve Natasha'nın arasında geçen konuşmaya büyükbabanın dahil olması ile içeride curcuna çıkmaya başladı. Herkes, her kafadan bir şeyler söylüyordu ve sonu bebeğime çıkıyordu. Hepsinin aklında sadece benden bebeğimi almak vardı. Ama kimsenin bebeğimi benden almasına asla izin vermem! Asla!...
