"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Harika mini bir bölüm ile karşınızdayım Umarım bu güzel bölümü beğenirsiniz. Hepinize iyi okumalar bebeklerim ❤️🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
92. BÖLÜM
Gözlerimi açtığımda kulağıma gelen mekanik sesler eşliğinde yabancı bir çift göz beni karşıladı. Korkuyla çığlık atmak için dudaklarımı araladığımda yüzümde takılı olan maskeden ciğerime hava doldu.
"Merhaba Süveyda Hanım. Beni duyuyor musunuz?"
Gözlerimi sıkıca kapatıp başımı salladığımda ellerimin üzerinde sıcak parmak hissettim ve kapalı olan gözlerim bu defa korkuyla açıldı. Yeşil gözler kahve gözlerime değdiği anda "Buradayım sevgilim." dedi Kara ve ellerimi daha sıkı tuttu. "Kara kızımız…" dedim dudaklarımı zorlukla aralayarak. Kara yüzüne yayılan tuhaf bir gülümseme ile karnımı okşadı. "Kızımız iyi… O çok iyi."
Rahat bir nefes verip gözlerimi sıkıca kapattığımda yüzüme neden taktıklarını anlamadığım maskeyi çıkardılar. Maskenin içinden çıkan havayı solumak yerine derin bir nefes alıp odanın içindeki havayı soludum.
"Süveyda iyi misin sevgilim?"
Kara'nın endişeli sesiyle gözlerimi açtığım anda boğazımdan küçük bir hıçkırık kaçtı ve gözlerimden sayısız yaş döküldü. Kara gözlerimden akan yaşı parmak uçlarıyla silip endişeyle konuştu. "Ne oldu sevgilim? Ağrın mı var?" Ağlayarak başımı sallayıp kesik kesik fısıldadım. "Kara bana ne oldu?" Kara gözlerimin içine uzunca bir süre bakıp kocaman gülümsedi ve saçlarımı usulca okşadı. "Hiçbir şey olmadı sevgilim. Sadece küçük bir panik atak geçirdin."
Asla panik atak geçirmediğime emindim. Başka bir şey vardı. Biliyorum... Şu an Kara korkmamam için bana yalan söylüyordu.
"Yalan söylüyorsun…" dedim başımı sallayarak ve ellerimi karnımın üzerine koydum. Karnımda hissettiğim boşlukla korkuyla gözlerim büyüdü ve hızla yataktan doğrulup karnıma baktım. "Kızımı hissedemiyorum!" Ağlayarak bağırmamla Kara telaşlanırken öfkeyle bağırdım. "Kızımı görmek istiyorum ben! Kızımı gösterin bana!" Kara telaşla ellerimi karnımın üzerinden çekmek isterken ellerini itip öfkeyle bağırdım. "Kızımı görmek istiyorum Kara!"
Kara yanımda ki doktora küçük bir bakış attığında doktor hızla odadan dışarıya çıktı. Kara'nın sakin hali ve doktorun garip tavırları beni daha da korkutmuştu.
"Ne oluyor Kara?" Ellerimi karnımın üzerine koyup yavaşça yataktan kalkmak istediğimde Kara kollarımdan tutup beni yatağa oturttu. "Biraz sakin ol sevgilim." "Ne demek sakin ol! Sana bebeğimizi hissedemiyorum diyorum!" Kara ellerimi sıkıca tutup tekrardan karnımın üzerine koydu. Bu defa karnımda hissettiğim küçük şişlikle başımı eğip karnıma baktım. Kızımızı güvenli küçük alanında gördüm ve derin bir nefes alıp Kara'ya baktım. "Kızımız…" Kara korkulu gözlerle beni izlerken ben derin bir nefes daha aldım. "Kızımız… Aah!… Ben onu hissedemedim… Ben kızımızı hissedemedim…"
