"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Size verdiğim sözü tuttum ve yeni bölümü yayınladım. Umarım hepiniz bu bölümü beğenirsiniz. Benim için çok duygusal bir bölümdü. Ve bölümü yazarken gerçekten de çok üzüldüm ve ağladım. Ama güzel ev duygusal bir bölüm oldu. Yer yer çok mutlu oldum. Umarım aynı hissi sizde yaşatırım.
Hepinize iyi okumalar bebeklerim ❤️
Ancak her şeyi kaybettikten sonra her şeyi yapabilecek kadar özgür olursun. -Tyler Durden
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
76. BÖLÜM
İçimde hissettiğim kocam bir huzurla gözlerimi açtığımda gülümseyerek başımı çevirip etrafıma baktındım. Odanın içinde ki balkon kapısı sonuna kadar açıktı ve beyaz perde savrulup duruyordu. İçimde hissettiğim o anlamsız huzurla yavaşça yataktan doğruldum ve odayı inceledim. Bana tanıdık gelen odayla kocaman gülümsedim. Ben şu anda çiftlikteki evimizdeydim ve bu oda Kara'yı ilk defa hissettiğim o odaydı.
Çıplak ayaklarımı yataktan dışarıya sarkıtıp yavaşça yataktan kalktım ve ellerimi karnımın üzerine koydum. Üzerimdeki beyaz şifon elbisenin altına kocaman beliren karnımı hissettiğimde gözlerimi huzurla kapadım. "Çok şükür… Bebeğimiz yaşıyor." Karnımı okşayarak kocaman gülümsedim ve şaşkınca konuştum. "Ama benim karnım ne kadar çok büyümüş böyle?" Karnımın içinde hissettiğim ufak kıpırdanmalarla heyecanla ellerimi karnımın üzerinde daha fazla gezdirdim. "Bu çok güzel…" Ellerimin üzerinde hissettiğim ellerle başımı kaldırıp baktığımda Kara'nın yeşil ormanları beni karşıladı. "Bugün kızımız biraz fazla hareketli sevgilim." Kara'nın kızımız demesiyle şaşkınca yüzüne baktığımda o ellerimi ellerinin arasına aldı. "Kızımız mı? Bebeğimizin cinsiyetini öğrendik mi Kara?" "Evet sevgilim… Bizim bir kızımız olacak… Tıpkı annesi gibi güzel bir kız…" Heyecanla ellerimi karnımın üzerine koydum. "Bebeğimizin cinsiyetini ne zaman öğrendik ki? Hem ben neden hatırlamıyorum? Ve ben Alkan'ın elinden ne zaman kurtuldum da buraya geldim Kara?"
Kara yüzümü ellerinin arasına alıp gözlerini kapadığında nefesini yüzüme üfledi. Kara'nın nefesi kirpiklerimin arasından süzülüp giderken gözlerimi sıkıca kapadım.
"Ne yapıyorsun Kara?"
Gülerek gözlerimi açtığımda kulağıma gelen çocuk sesiyle hızla etrafıma baktım. Bu defa farklı bir odadaydım ve sanırım hâlâ çiftlik evindeyim. Odanın içinde ki mavi yatağın üzerinde küçük bir erkek çocuğunun zıplaması dikkatimi çekerken yavaşça ona doğru adımladım. Küçük çocuk beni fark ettiği anda yatakta zıplamayı bırakıp bana doğru koştu ve bacaklarıma sarıldı. "Anne." Küçük çocuğun bana 'Anne' demesiyle şaşkınca bacaklarıma sarılan erkek çocuğuna baktığımda o yeşil gözlerinden ışık saçarak gülümsedi. Gülümsemesi, ışık saçan yeşil gözleri ve yanağında ki küçük gamzesi ile karşımdaki bu çocuk adeta Kara'ya benziyordu. Sanki karşımda adeta Kara'nın bir kopyası vardı.
