"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9. BÖLÜM
"Abimmm..." Heyecanla ayağa kalkıp abimden gelecek olan sesi bekledim. "Küçük yavru kuş." Söylediği şeyle gözlerim dolu dolu olurken gülümsedim. "Nasılsın abicim?" "İyiyim abim. Sen nasılsın?" Gözümden akan yaşı elimin tersiyle silip balkondaki koltuğa oturdum. "İyiyim küçük yavru kuş. Seni çok özledim." Söylediği şeyle kıkırdayarak mırıldandım. "Öyle mi? Oysa ben seni hiç özlememiştim." Yalan... Öyle özlemiştim ki şu an karşımda olsa sıkı sıkı sarılırdım. "Seni küçük yalancı."
Söylediği şeyle yine kahkaha attığımda abimde kahkaha attı. "Eee abicim ne var ne yok?" Sıkıntıyla nefes alıp konuştu. "Canım çok sıkılıyor Süveyda." Endişeyle "Neden?" diye mırıldandım. "Bizimkiler işte her zamanki şeyler. Boşver."
Galiba konu annem ve babamdı. Acaba yine ne olmuştu? Yada iyiler miydi? Nasıllardır şuan?
"Anlıyorum abicim. Şey... yani onlar nasıllar?" Endişeyle yutkunup yerdeki mermerin desenine bakıp dudağımı dişledim. "Annemi ve babamı soruyorsan iyiler." "İyi..." Sıkıntıyla nefes alıp yerdeki fayansın üzerinde ki desenlerin ayak parmağımla geçerken abim gülerek konuştu. "Sana çok güzel bir haberim var." Gülümseyerek fısıldadım. "Ne?" Gülerek "Bu sefer yanına daha erken geleceğim. İşten izin aldım." dediğinde heyecanla ayağa kalkıp çığlık attım. "Gerçekten mi? Yaaa abii kandırma beni." "Abin sana hiç yalan söyler mi?" Gülerek "Hayır." dedim.
Heyecanla ne yapacağımı bilemeyip balkonda bir sağa bir sola dönüp konuştum. "Kaç gün kalacaksın? Lütfen lütfen geçen seferki gibi kısa olmasın." Abim aylar sonra yanıma gelicekti. Aylar sonra onu görecektim. "Merak etme küçük yavru kuşum tam iki hafta boyunca yanındayım." Söylediği şeyle daha fazla mutlu olup durduğum yerde zıplayarak bağırdım. "Yaa çok mutluyum şu an. Hatta mutluluktan yerimde zıplıyorum." Kahkaha atarak "Deli kız." dedi.
Olduğum yerde zıplamaya devam ederken abim boğazını temizleyerek mırıldandı. "Ama..." Söylediği şeyle anında olduğum yerde donup kalırken abim konuşmaya devam etti. "Oraya gelmeye korkuyorum Süveyda. Aydın hâlâ deli gibi her yerde seni arıyor." Söylediği şeyle mutluluğum kısa sürerken gülmeye çalışarak mırıldandım. "Anlıyorum... Amann boşver abimm. Gelmesen de olur." Sonlara doğru sesim titrediğinde gözlerimi sıkıca kapatıp dudağımı dişlerimin arasına alıp ezdim. "Biliyorum hâlâ o adamdan çok korkuyorsun. Ama korkma sana hiçbir şey yapamaz küçük yavru kuşum."
Abisinin küçük yavru kuşuydum ben... Ellerim boynumda kolyeye giderken gözlerimi kapadım. Kara'nın da merak etti küçük yavru kuştum. Bu tesadüf müydü?
