"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Önceliklebu bölümde ilk olarak birazcık geçmişe gidicez ve ondan sonra sizi Süveyda ve Kara ile baş başa bırakıyor olucam. Bakalım Süveyda ve Kara tüm bu yaşadıkları ile birlikte yüzleşmek için neler yaptılar? 🤷🏻♀️
Neyse sizleri daha fazla bekletmeden yeni bölüme alıyorum iyi okumalar bebeklerim ❤️❤️
Bu arada medyaya eklediğim bölüm şarkısını dinlemeyi unutmayın ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
55. BÖLÜM
26.10.2020
KARA HANEDANOĞLU
Birbirini çok seven iki insanın hikayesi nasıl biter? Belki sadece mutlu bir şekilde biter. Belki de çoğalıp aile olduklarında bitmesi lazımdır hikayeleri. Belki de sadece yan yana oldukları bir bankta biter o birbirini seven iki kişinin hikayesi. Ya da belki adam kıyar sevdiği kadına ve bitmesi lazımdır o hikayenin... Belki de tüm bunların hiçbiri olmaz. Yaşanmaz… Ve daha kötüsü olur. Belki de adam vurulur ve aylarca bir tekerlekli sandalyeye mahkum kalır. Kadın ise hiçbir şeyden habersiz sevdiği adamı bırakıp gider… Belki de birbirlerini unutup silerler… Ama her ne olursa olsun sonunda tekrardan birlikte olmazlar mı? Her hikayenin sonu mutlu olmaz mı? Birbirini seven o iki insan tekrardan birlikte olur. Hiçbir şey onları ayıramaz. Ayrılamaz onlar… Değil mi?
Peki bize ne oldu? Biz neden bittik? Süveyda neden gitti? Ben bebeğimi neden kaybetmek zorunda kaldım? Bizim hikayemiz neden yarım kaldı? Ve ben o gün bir aptal gibi davranıp neden Süveyda'ya yalan söyledim? Neden?
Tüm her şey benim suçumdu. Biliyorum… Karımı, bebeğimi bırakmamam gerekiyordu. Süveyda'yı yalan söylemek yerine ve önceliği ablama vermek yerine karımı seçmem gerekiyordu. Bebeğimi düşünmem gerekiyordu. Ama ne yaptım ben… Ben dokuz kurşuna Süveyda'yı, bebeğimi bıraktım. Ben dokuz kurşuna yalan söylemeyi tercih ettim. Ben dokuz kurşuna ablamı seçtim. Ben dokuz kurşuna herşeyimi kaybettim. Kalbimi kaybettim…
Ama her ne olursa bizim hikayemiz burada bitemezdi değil mi? Ben bu tekerlekli sandalyeye mahkum kalırken Süveyda bebeğimiz ile güvendedir değil mi?
Bebeğim, karım iyidir…
Benim karım iyidir…
O kendini de bebeğimizi de korumuştur. Biliyorum… Korumuştur o kendini.
