102. BÖLÜM: AŞKIMIZI ANLAT

145 11 5
                                    

Merhaba Canlarım ❤️

Bölüme oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Hepinize iyi okumalar bebeklerim ❤️

 Hepinize iyi okumalar bebeklerim ❤️

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

102. BÖLÜM

"Süveyda!"

Kara'nın korku dolu sesi…

İki el ateşlenen silah sesi…

İki kurşun…

Ve mahvoluşa doğru sürüklenen iki hayat…

Göğsüme bastırılan silah Massimo'nun ellerinin arasından düşüp sert zeminde yüksek bir ses çıkarırken Massimo'nun kurşun yemiş bedeni yere devrildi. Gözlerimden ardı ardına yaş süzülüp giderken güçlükle dizlerimin üstüne düştüm ve ardından bedenim bir çuval gibi yere serildi.

"Süveyda!"

Kara elindeki silahı kenara fırlatıp kucağındaki Işığımıza sıkıca sarıldı ve koşarak birkaç adım atıp yanıma geldi. Baş ucuma oturup kanlar içinde kalmış bedenime korkuyla baktı.

"Hayır, hayır…"

Kara'nın kucağında ki kızımız çığlık çığlığa ağlıyordu. Ben ise hiçbir şey yapamıyordum. Kızımız daha da çok ağladığını görmemle güçlükle dudaklarımı araladım.
"Kara… Işığımızın saçlarını okşa… Ben kızımız korktuğunda ve ağladığında saçlarını okşardım… Işık o zaman kendini daha güvende hissedecektir."
Kara kızımızın saçlarını okşayıp onu sakinleştirmek yerine sol elini göğsümün üzerinde ki yaraya bastırarak ağladı. Kara'yı öyle ağlarken görmemle gözlerimi gözlerinden kaçırdığımda odaya önce Guarino ardından abim girdi. Abim beni kanlar içinde yerde gördüğü anda dizlerinin üzerine çöküp ağlarken Guarino hızla yanımıza geldi ve Kara'nın kucağında ağlayan kızımızı alıp saçlarını okşadı. Işık güvenli kollarda olduğunu hissedip susarken, kızımın güvenli kollarda olduğunu gördüm ve burukça gülümsedim. Guarino bunu fark etmiş olacak ki "Merak etme. Kızın her zaman benimle güvende Süveyda…" dedi. Ona gülümseyerek başımı çevirdim ve ağlayarak göğsümdeki yaraya baskı yapan Kara'ya baktım.

"Kara…"

Kara iki elini de göğsüme daha sert bastırıp kanı durdurmaya çalıştı. Ardından ise ağlayarak "Hayır, hayır konuşma… Yorma kendini sevgilim. İyi olacaksın…" dediğinde arkasını dönüp önce Guarino daha sonra abime ve içeriye yeni giren Onur, Anıl ve Ali'ye bakarak bağırdı.
"Bir şeyler yapın! Ambulansı arayın! Süveyda çok kan kaybediyor!"
Kara'nın korkuyla bağırması ile Onur hızla cebindeki telefonu çıkarıp birini ararken ben Kara'nın göğsümün üzerine bastırdığı ellerini sıkıca tuttum.
"Kara beni dinle…"
Kara kızarmış yeşil gözlerini kahverengi gözlerimde gezdirerek bana bakarken, gözlerinde gördüğüm korkuyla fısıldadım.
"Işığın süte alerjisi var… Kızımıza sürekli mama vermen gerekiyor… Ha bir de geceleri kızımıza sakın ninni söylemeden uyutma… Işık ninni dinlemeden uyumaz…"
Kara ağlayarak "Birlikte uyutucaz… Işığımızı birlikte uyutucaz…" dediğinde ağlayarak fısıldadım.
"Unutma Kara… Beni unutma… Kızımıza beni anlat… Işığım annesinin o minik ışığı olduğunu, umudu olduğunu bilmeli… Ama en önemlisi bizi anlat sevgilim… Benim seni ne kadar çok sevdiğimi, senin beni ne kadar çok sevdiğini anlat… Aşkımızı anlat…"
Kara ağlayarak "Birlikte anlatıcaz sevgilim. Söz veriyorum… Birlikte anlatıcaz…" dediğinde burukça gülümsedim.
"Hatırlıyor musun Kara? Sana kızımızın saçlarını okşamanı, onu küçük bir prenses gibi yetiştirmeni ve onu herkesten koruman gerektiğini söylemiştim… Sen de bana, kızımızı birlikte büyütücez demiştin…"
Güçlükle nefes alıp Kara'nın ellerini daha sıkı tuttum.
"Ben kızımızın saçlarını okşayarak büyüttüm. Ve şimdi ise sıra sen de sevgilim. Kızımızı prensesler gibi büyütüp koruman gerek."
Kara ağlayarak yüzünü saçlarımın arasına koyarken güçlükle gülümsedim.
"Kızımızı sürekli yanıma getir olur mu? Ben Işığımızı bir gün görmezsem özlerim…"
Kara hıçkırarak ağlayıp "Hayır! Ölecekmişsin gibi konuşma! Biz birlikte büyütücez kızımızı! Hem ben sensiz yaşayamam Süveyda! Olmaz… Yapma bunu bana, yapma!" diyerek bağırırken gülümsedim ve gözlerimin önünde bir anda beliren küçük beyaz ışığa baktım.

MAVİ GRİ (Ateş) +18 (TAMAMLANDI) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin