"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Bugün kısa bir bölüm ile geldim. Umarım bu kısa bölümü beğenirsiniz. Ve ayrıca hafta içinde bir bölüm daha gelecek. Bölüm ne zaman gelir kesin bir gün veremicem ama hafta içi güzel bir bölüm geliyor olacak. Mavi Gri'yi merakla bekleyin 💫
Şarkı; Dedublüman& Mavzer Tabancas - En Dibine Kadar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
75. BÖLÜM
"Bebeğim!" Acı çığlığım tüm evi inlettiğinde Alkan beni kucağına alıp hızla ayağa kalktı. "Hastaneye gitmesi gerek!" Alkan beni kollarının arasına alıp yürüdüğünde Massimo önünü kesti. "Evden çıkarsa kaçar!" Ağlayarak kollarının arasında inlediğimde Alkan Massimo'yu itip beni kollarının arasında yukarıya, odaya çıkardı. Beni dikkatle yatağın üzerine yatırdığında acıyla inleyerek ellerini tuttum. "Lütfen… Beni hastaneye götür… Lütfen…" Gözlerimi sıkıca kapatıp acıyla inlediğimde Alkan elimi sıkıca tutup konuştu. "Doktor çağırıcam… Merak etme bebeğine hiçbir şey olmayacak." Arkasını dönüp giderken ağlayarak başımı salladığımda elini sıkıca tutup var gücümle sıktım. "Dur… Gitme…" Derin bir nefes alıp karnımın üzerinde ki ellerimi kaldırıp elini tuttuğum elinin üstüne koydum. "Sen kötü bir insan değilsin…" Ağlayarak mavi gözlerinin içine bakarak fısıldadım. "Ben biliyorum… Sen aslında çok iyi birisin…" Alkan gözlerimin içine şaşkınca bakarak konuştu. "Ne saçmalıyorsun sen?" Acıyla inleyerek "Sen bir bebeğin ölümünü isteyecek kadar cani bir adam değilsin…" dedim var gücümle. Alkan bu defa gözlerimin içine öfkeyle bakarken ağlayarak fısıldadım. "Ebru… Karın… Meleğin… Yaşıyor olsaydı, o da böyle düşünürdü… Çünkü Ebru'yu bu kadar çok seven adam asla kötü olamaz." Alkan'ın mavi gözlerinin ıslandığını gördüğümde ağlayarak konuşmaya devam ettim. "Lütfen dur artık… Bırak beni…" Alkan anında öfkeyle kaşlarını çatarak arkasını döndüğünde ellerini tekrardan tuttum. "Lütfen… Beni bırakmayacaksan dahi bebeğime bir şey olmasına izin verme. Bu benim son şansım… Bu bebek benim son şansım…" Arkasını dönüp bana baktığında ellerim ellerinin arasından düştü. "Lütfen… Lütfen… Kurtar bebeğimi…" Gözlerimin önü karardığında ağlayarak ellerimi karnımın üzerine koydum. "Süveyda kendine gel." Kulağıma gelen Alkan'ın uğultulu sesiyle acıyla inleyerek mırıldandım. "Bebeğim…" Vücudumun kucaklandığını hissettiğimde gözlerimi kapatıp kendimi kocaman bir boşluğa bıraktım.
§§§
KARA HANEDANOĞLU
Saatlerdir başımı ellerimin arasına almış bir şekilde evin içinde dönüp dolaşıyordum. Benim karım kaçırılmıştı ve benim elimden hiçbir şey gelmiyordu. Hiçbir şey!… "Kara otur artık." Onur'un söylediği şeyle gözlerimi sıkıca kapatıp öfkeyle bağırdım. "Lan ben Süveyda'yı nasıl koruyamadım! Nasıl!" Öfkeyle önüme çıkan vazoyu aldığım gibi duvara fırlatıp öfkeyle bağırdım. "Kara sakin ol." Arkamı dönüp bana sakin olmamı söyleyen Guarino'ya bakıp deli gibi bağırdım. "Nasıl sakin olayım! Nasıl! O şerefsiz benim karımı kaçırdı! Kara'nın karısını kaçırdı lan! O piç benim karımı, benim yanımdan kaçırdı! Üstelik benim karım hamile! Hamile!"
