"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Nasılsınız bakalım? Umarım hepiniz çok iyisinizdir❤️❤️
Çok güzel iki bölümle birden geldim. Aslında bir bölümdü ama ben iki bölüm yapmak istedim ve umarım siz bu bölümleri çok seversiniz. Daha fazla uzatmadan sizi bu güzel bölümleri okumaya bırakıyorum. Ama ondan önce küçük yıldıza ⭐ basıp oy vermeyi unutmayın. Hepinizi çok seviyorum. İyi okumalar ❤️❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
49. BÖLÜM
SÜVEYDA HANEDANOĞLU
Karşımda oturan ailem dediğim insanlara uzunca baktım. Hepsinin mahçup gözlerine, üzülen yüzlerine ve masumane görünen kalplerine baktım. Ama onlar ise bana bir açıklama yapmak yerine sadece susup beni izliyordu. Ya konuşmaktan korkuyorlardı yada benim konuşmamadan korkuyorlardı. Çünkü ağzımı açsam çok kötü konuşacaktım. Belkide hepsiyle kavga edecektim. Belkide bana gerçeği anlatmadıkları için ve beni sürekli kadırdıkları için onlara çok kızacaktım. Zaten kızmalıydımda değil mi? Ama sonuç olarak hepsine kırgın kalacaktım.
"Hanginiz Kara'nın aylarca yoğun bakımda kaldığını, yedi ay boyunca yürüyemediğini ve hatta tedavi gördüğünü bana söylememe fikrini ortaya attı." Sorduğum basit soruyla hepsi başını eğip ellerine bakarken küçük bir kahkaha attım. "Çok zor bir soru sormadım. Hadi ama! Hepiniz sadece ellerinize mi bakacaksınız?" Oturduğum tekli siyah deri koltuktan kalkıp Asena'nın karşına geçtim. "Sen benim en yakın arkadaşımsın değil mi Asena?" Usulca başını kaldırıp bana bakarken öfkeyle parlayan kahverengi gözlerimi renkli gözlerine diktim. "Diğer herkesi anlıyorum. Hatta abimi de anlıyorum. Ama sen bana bunu nasıl yaptın Asena? Ben aylarca gözlerinin önünde Kara için, bebeğim için ağladım. Nasıl yaptın bunu bana!" Asena ağlayarak gözlerimin içine bakıp fısıldadı. "Çok üzgünüm... Ben sadece senin için yaptım Süveyda. Sadece seni düşündüm." Öfkeyle kolundan tutup ayağa kaldırdım ve "Bunu benim için yapmış olamazsın! Çünkü yakın arkadaşlar birbirlerine bunu yapmaz Asena!" diyerek bağırdım. Asena susup sadece ağlarken kollarından tutup onu sarsarak bağırmaya devam ettim. "Sen benim neler çektiğimi biliyor musun Asena! Ben bebeğimi kaybettiğimde, o delilerin arasında kaldığımda, aklımı yitirdiğim de sen benim ne çektiğimi biliyormusun! Ben bebeğimi düşürdüğümde Kara'ya ne kadar ihtiyacım olduğunu biliyormusun! Kara'nın gelip beni bulması için her gece ama her gece başka adamlara dokunduğumda ona ne kadar çok ihtiyacım olduğunu biliyormusun!" Asena susup sadece ağlarken öfkeyle kollarını sıktım. "Her gün ama her gün gözünün önünde Kara için ağladığım ben! Her gece korkuyla çığlık çığlığa Kara diyerek uyudum ben! Bana neden söylemedin Asena! Neden yaptın buna bana! Neden!"
Guarino ellerimi Asena'nın kollarından itip öfkeyle bağırdı. "Kızacak biri arıyorsan bana kız! Asena'ya değil bana!" Öfkeyle Guarino'nun üzerine yürüyüp fısıldadım. "Sen benim yerimde olsan ne yapardın Guarino." Söylediğim şeyle öfkeyle kaşlarını çatarak bana baktığında gözlerinin içine bakarak fısıldadım. "Düşünsene Asena'yı alıp senden saklıyorum. Yıllarca görmene izin vermiyorum. Belkide onu alıp eski sevgilisinin yanına, Görkem'in yanına götürüyorum..." Öfkeyle kollarımdan tutup beni itti. "KES SESİNİ!"
