"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Bu hafta yine iki yeni bölüm atacaktım ama ufak bir aksilik yaşadığım için sadece bir bölüm atmak zorunda kaldım. Umarım beni anlayışla karşılarsınız.
Hepinize iyi okumalar bebeklerim ❤️❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
64. BÖLÜM
29.10.2022
Rahatsız edici bir uykunun kollarında, kocaman bir rüyanın içindeydim. Ellerimin kana bulandığı ve Kara'nın, kana bulanan ellerimi sıkıca tutup beni yarattığım bu kabusun içinden çıkarmak istediği bir rüya
Uykunun içinde bir rüya,
Rüyamda bir kabus,
Ve kabusta Kara vardı.
Sadece Kara...
Benim rüyamda, benim yarattığım kabusun tam ortasında sadece Kara vardı.
Kara...
Var gücümle derin bir nefes aldım ve kendi yarattığım bu kabusta hızla gözlerimi açtım.
"Kara..."
Dudaklarımın arasından dökülen ismiyle korkuyla etrafıma bakındım. Tanıdık gelen yerde gözlerimi açtığımda üzerimdeki beyaz pikeyi itip yavaşça doğruldum. Çiftlik evinde olduğumu fark etmem sadece birkaç saniyemi alırken korkuyla etrafıma bakındım.
"Çiftlik evindeyim... Ama ben buraya nasıl geldim ki?"
Çıplak ayaklarımı yataktan dışarıya sarkıttım ve sehpanın üzerindeki telefonu elime alarak yavaşça yataktan doğruldum. Ayağa kalkmamla başım döndüğünde gözlerimi sıkıca kapadım. Dönen başıma inat derin bir nefes aldım ve yataktan destek alarak yavaşça yürüdüm. Kapının önüne geldiğimde kapıyı açıp odadan dışarıya çıktım. Ağrıyan başıma inat duvardan tutunarak merdivenlerden aşağı indim. Salondan gelen yüksek seslerle yüzümü buruşturduğumda elimi başımın üzerine koyup bastırdım ve bir süre salondan gelen sesleri dinledim.
"Kara tam bir gerizekalı! Neden böyle bir şey yaptı ki! Lan şimdi Kara nasıl çıkacak o kodesten?"
Onur'un öfkeli sesini duymamla yavaşça yürüyerek salona geçtim. Abim, Natasha, Asena, Guarino, Onur, İpek, Özlem ve Anıl dahil herkes salonda oturmuş konuşuyorlardı.
Ama aralarında Kara yoktu...
Çünkü ben dün gece onu kendi ellerimle yarattığım kabusun tam ortasında bırakmıştım.
Bir başına...
Yapayalnız...
Bensiz....
"Kara nerde?"
Dudaklarımın arasından dökülen küçük ama korku dolu soruyla hepsinin bakışları hızla bana kaydığında dolu gözlerle hepsine bakarak fısıldadım. "Kara nerde?" Hepsi sadece gözlerini benden kaçırdığında bu defa öfkeyle bağırdım. "Sizi bir soru sordun! Kara nerde? Benim kocam nerde?"
