"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Nasılsınız bakalım? Umarım hepiniz çok iyisinizdir❤️❤️
Güzel ama bir o kadar kısacık bir bölümle geldim. Bu bölümü gelecek hafta Cumartesi ( 26 KASIM ) günü yayınlanacak olan bölümden önce sadece minik ara bir bölüm olarak düşünebilirsiniz. Umarım bu bölümü çok seversiniz. Daha fazla uzatmadan sizi bu güzel bölümü okumaya bırakıyorum. Ama ondan önce küçük yıldıza ⭐ basıp oy vermeyi unutmayın. Hepinizi çok seviyorum. İyi okumalar ❤️❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
52. BÖLÜM
KARA HANEDANOĞLU
Süveyda'nın dokunmaya kıyamadığım bembeyaz teninin üzerinde ki kocaman morlukla gözlerimi sıkıca kapadım. "Morarmış..." Sol eliyle sol elimi sıkıca tutup omuz silkti. "Öyle mi? Bir şey olmaz geçer o..." Sıkıntıyla nefes alıp alnımı çıplak omzuna koydum ve ellerimi morluğun üzerinde gezdirdim. Süveyda acıyla inleyerek elimi sıktığında gözlerimi sıkıca kapatıp öfkeyle tısladım. "Onur'un belasını sikicem!" "Saçmalama Kara! Düzgün konuş o senin arkadaşın ve aynı zamanda ablanın eşi."
Söylediği şeylerle öfkeyle homurdanarak başımı omzundan kaldırdım ve elimi morluğun üzerinde gezdirmeye devam ettim. "Hem çok acımıyor ki. Ayrıca zaten Onur istemeyerek yapmıştır. Korkmuş gibi görünüyordu ve galiba İpek için çok endişeliydi. Hem zaten haklı da değil mi?" Omuzlarından tutup kendime çevirdim ve gözlerinin içine öfkeyle baktım. "Ciddi misin sen Süveyda? Bir de istemeyerek yapmıştır diyorsun. Lan belin mosmor! O şerefsiz bunu nasıl istemeyerek yapmış olabilir!" O benim aksime sakince gülümseyerek yüzümü ellerinin arasına alıp fısıldadı. "Bak şu an sen benim için endişe ediyorsun değil mi? Onur da hem karısı hem de bebeği için endişe ediyor. Kızma Onur'a." Yüzümdeki ellerini sıkıca tutup alnımı alnına dayadım. "Neden bu kadar çok iyimsersin? Neden herkesin iyi olabileceğini düşünüyorsun? Neden bu kadar iyi kalplisin?" Süveyda kocaman gülümseyerek ellerimi yavaşça kaldırıp yüzüne dokunmamı sağladı. "Boşver... Kapatalım bu konuyu. İyiyim ben inan bana."
Gözlerimi sıkıca kapatıp başımı salladığımda ellerimi saçlarının arasına daldırıp yüzünü yüzüme daha çok bastırdım. Süveyda küçük burnu burnumun ucuna değdiği için gülerken gözlerimi açıp dudaklarına baktım. Dudakları neşeyle kıvırılıp dudağının çevresindeki minik çizgileri ortaya çıkarmıştı ve bu hayatımda gördüğüm en güzel manzaraydı. Dudağımı usulca dudağının üzerine bastırdım ve dudaklarının üzerine küçük bir öpücük kondurdum. Süveyda keyifle gülümseyerek kollarını boynuma dolarken ben dudağını dudaklarımın arasına alıp sertçe öptüm ve ellerimi yavaşça saçlarından sırtına indirdim. Süveyda acıyla inleyerek sırtımda ki ellerimi tutup bağırdı. "Kara çok acıyor! Dokunma!" "Hani acımıyordu!" Öfkeyle bağırdığımda dudağını dişlerinin arasına alıp başını eğerek mırıldandı. "Yani acımıyor aslında. Of..." Omuzlarından tutup onu çevirdiğimde yatağın üzerinden kalkıp hızla banyoya girdim. "Kara boşver. Acımıyor diyorum sana."
