"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
İçinizden bir okuyucuma söz verdiğim gibi iki harika mini bir bölüm ile geldim. Umarım bölümleri seversiniz. Hepinize iyi okumalar.
Yorum yapmayı ve minik yıldıza basıp oy vermeyi unutmayın canlarım 🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
99. BÖLÜM
Işık saatlerdir ağlıyordu ve onunla birlikte ben de ağlıyordum. Psikolojik olarak iyi değildim ve kızımla ilgilenemiyordum. Öyle ki şu an Işık ile birlikte ağlamam hiç normal değildi.
"Annecim neden ağlıyorsun? Neyin var Işığım? Aç mısın yoksa? Bir yerin mi ağrıyor? Anlayamıyorum…"
Işık ağlamaya devam ederken onu kucağımda sallayarak elimdeki mamayı ağzına götürdüm. Işık ağlayarak elinin tersiyle elimdeki mamayı itip daha çok ağladı.
"Yeter ama Işık! Bu mamayı yemen gerekiyor!"
Bir anlık gaflet ile bağırmamla Işık korkuyla irkilerek sustu ve ıslak yeşil gözleri ile bana baktı. Elimdeki mamayı kenara bırakıp Işığıma dolu gözlerle baktığımda Massimo oturduğu yerden kalktı, yanıma geldi ve Işığımı kucağına aldı. Ardından ise öfkeli siyah gözlerini gözlerime dikti.
"Bir daha sakın Işık ile bu şekilde ilgilenme! Ve ona asla bağırma!"
Bana kükrercesine bağırıp Işık ile mutfağa doğru yürüdü. Oturduğum yerden yavaşça ayağa kalkıp peşlerinden gittiğimde Massimo, Işığımı mutfaktaki mama sandalyesine oturtup ona yeni bir mama hazırladı. Ardından Işık'ın tam karşısına oturup onunla konuşarak mamasını yemesini sağladı.
"Güzel Işığım, tatlı Işığım… Ham yap bakalım…"
Işık ağzını kocaman açarak Massimo'nun uzattığı mamayı aldı ve afiyetle yedi. Ben hayretle Massimo'yu izlediğimde o kocaman gülümseyerek ellerini birbirine vurdu. "Aferim benim kızıma. Aferim Işığıma…" Işık kocaman gülücükler saçarak güldüğünde Massimo'nun yanına gidip oturdum. Massimo göz ucuyla bana göz atıp Işık ile ilgilenerek mamasını vermeye devam etti.
"Nasıl yapıyorsun bunu? Işık seninleyken kocaman gülücükler saçıyor. Benimleyken ise sürekli ağlıyor."
Massimo göz ucuyla bana bakarak "Sevgi…" diyerek Işığa mamasını yedirmeye devam etti. "Yani Işık beni sevmiyor mu?" Sorduğum soruyla Massimo küçük bir kahkaha atarak güldü. "Bilakis senin Işığı sevdiğini sanmıyorum. Bu küçük tatlı kıza biraz ilgi göstersen kocam gülücükler saçıyor. Işığı mutlu etmek bu kadar kolay işte."
Söylediği şeyle kocaman gülümseyerek kızıma baktım ve kızımın minicik ellerini tuttum. "Annecim… Benim minik kızım…" Işık masum gözlerle bana bakarken kocaman gülümseyerek ellerinin üzerini öptüm. "Seni çok seviyorum annecim… Ben seni çok seviyorum… Sakın seni sevmediğimi düşünme, tamam mı?" Işığımın yüzünde küçük bir gülümseme yayılırken ellerimle yüzümü kapatıp hızla açtım. "Ce e!" Işık bir anda kocaman gülücükler saçarak güldüğünde onunla birlikte ben de güldüm.
