"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Biraz geçikmelide olsa yeni bölümü yayınladım. Umarım bölümü beğenirsiniz. Hepinize iyi okumalar ❤️❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
83. BÖLÜM
"Sevgilim…" Kara'nın kulağıma gelen hoş sesiyle mırıldanarak başımı göğsüne daha çok bastırdım. "Süveyda kollarını boynumdan çözer misin sevgilim?" Uykulu gözlerle gözlerimi açtığımda Kara'nın yüzüme yakın olan yüzüne baktım ve kocaman gülümsedim. "Gidiyor musun?" Gülümseyerek başını salladığında boynuna ne zaman sardığımı bilmediğim kollarımı daha da çok sarıp onu kendime çektim. Kara sendeleyerek üzerime düşerken homurdanarak fısıldadı. "Süveyda sen uyumaya devam edebilirsin ama bırak beni gideyim. Büyükbabam beni aşağıda bekliyor." "Boşver büyükbabanı. Birlikte uyuyalım." Kara yeşil gözleri ile gözlerime uzunca bakarken ona doğru yaklaştım ve dudaklarını öpmek için zarif bir hamle yaptım. Ama Kara başını geriye çekip derin bir nefes aldı. "Şimdi olmaz Süveyda. Büyükbabam beni aşağıda bekliyor. Ben geldikten sonra birlikte uyuruz." Bana söylediği yalanla gülerek başımı salladım ve boynuna sardığım sağ kolumu indirip işaret parmağımı yüzüne doğru öfkeyle salladım. "Yalancı!… Beni uyutup Konstantin'in yanına gideceksin değil mi?" Söylediğim şeyle Kara sıkıntıyla nefes alıp kolumu boynundan çekti ve üzerimi örttü. "Hadi sen uyumaya devam et sevgilim." Arkasını dönüp giderken ben gitmesine izin vermeyip gömleğinin ucundan tuttum ve onu durdurdum. "Gitme…" Usulca arkasını dönüp yeşil gözleri ile bana bakarken dudağımı çöktürerek ağladım. "Gitme Kara… Hissediyorum, kötü bir şey olacak…" Elimi sıkıca tutup baş ucuma oturdu ve saçlarımı okşadı. Gözlerim usulca kapanırken saçlarımın üzerinde ki elini sıkıca tuttum. "Gitme…" Aklını çelmek için ellerini karnımın üzerine koyup hıçkırarak ağladım. "Korkuyoruz… Ama bebeğimiz daha çok korkuyor babacık."
Gözlerini sıkıca kapatıp alnını alnıma dayayarken gözlerimi kapadım ve gözlerimden akan göz yaşlarına yenisini ekledim. "Tüm bunları aklımı çelmek için yapıyorsun… Ama her ne yaparsan yap biliyorsun ki ben yine de gidicem sevgilim." Söylediği şeylerle öfkeyle dişlerimi sıktığımda karnımın üzerinde ki ellerini ittim ve ona arkamı döndüm. Bacaklarımı karnıma çektim,ellerimi başımın altına koydum ve gözlerimi kapadım. "Yapma şunu Süveyda…" Sesi titredi ama konuşmaya devam etti. "Bana küs olmana dayanamıyorum…" dedi ve onu düzelterek ekledim. "Küsüz Kara… Ben ve bebeğimiz, sana küsüz."
Sustu… Uzun bir sessizlik oldu. Sonra arkamda bir hareketlilik hissettim. Çok geçmeden dudağını saçlarımın üzerine bastırdı. Saçlarımı okşadı… Ayağa kalktı. Ve gitti…
Gözlerimi sıkıca kapatıp yüzümü yastığa gömdüm sonra üzerime örttüğü pikeyi avuçladım ve avazım çıktığı kadar çığlık attım. Alnımı beyaz yastığa yaslayıp ellerimi karnıma bastırarak birkaç çığlık daha attım. İçimde Kara'ya olan öfkem dinene kadar çığlık atmaya devam ettim.
