"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Bu hafta iki bölüm atmak istedim. Bu yüzden ilk bölümde ilk olarak birazcık geçmişe gidicez ve daha sonra diğer bölümde Kara ve Süveyda'nın ufak ama tatlı atışmalarını görücez.
Neyse sizleri daha fazla bekletmeden yeni bölüme alıyorum iyi okumalar bebeklerim ❤️❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
56. BÖLÜM
20.03.2021
NATASHA'NIN ANLATIMINDAN
Gök yarılırcasına şimşek çakıyordu ve bardaktan boşalırcasına yağmur da cabasıydı. Ama sanki hava dahi herşey, bugün kötü olayların yaşanacağının habercisi gibiydi ve bana bu şekilde mesaj yolluyordu. Yada belki normal bir doğa olayı yaşanıyordu ve ben tüm bunları takıntılı bir insan gibi kafamda kuruyorumdur. Kim bilir? Belki de bu kötü havaya inat bugün benim için güzel şeyler olurdu.
Telefonumunun yankılanan ve kulağıma ulaşan zil sesiyle arabamın camından dışarıyı izlemeyi bırakıp yan koltuktaki telefonumu elime aldım. Ekranda Guarino'nun ismini görmemle sıkıntıyla yanaklarımı şişirdim ve telefonumu açıp hoparlöre aldım.
"Neredesin sen!"
"Sana da iyi geceler Guarino. Sanırım gecenin bu saatinde beni aradığına göre Asena seni yeterince memnun etmemiş görünüyor." Öfkeyle "Kes sesini!" diyerek bağırdığında alayla kahkaha attım. "Ne oldu Guarino? Yarana mı bastım? Yoksa Asena gerçekten de seni memnun etmiyor mu?"
"Bir daha Asena'nın ismini ağzına alıp bu tarz cümleler kurarsan sonu hiç iyi olmaz Natasha!"
Sanırım Guarino bu defa kör kütük aşık olmuş gibiydi. Şaka olarak da olsa ona Asena'nın onu memnun etmediğini söylesem de tam tersiydi. Asena bu öfkeli koca adama iyi gelmişti. Yani en azından bir zamanlar benim ona veremediğim karşılıksız sevgiyi Asena şuan ona veriyordu. Ve ikisi arasındaki bu sevgi karşılıklıydı. En azından içimizden birileri mutluydu. Yani Süveyda'nın ve benim aksime…
"Kime diyorum ben Natasha? Neredesin sen? Ne haltlar karıştırıyorsun yine?"
Dışarıda yağan yağmuru izleyerek "Evdeyim. Süveyda ile birlikte şöminenin başında oturuyorum." dediğimde Guarino alayla güldü. "Öyle mi? Ben şu an nerdeyim biliyor musun?"
Sanırım söylediğim yalan ortaya çıkmıştı.
Sıkıntıyla nefes alıp "Neredesin?" dediğimde Guarino öfkeyle konuştu. "Süveyda'nın yanındayım!" Gözlerimi sıkıca kapatıp başımı geriye attım ve oturduğum koltuğa sindim. "İyi güzel… Ben de birkaç saate gelirim." Guarino söylediğim yalana yine inanmayıp bu defa daha da öfkeyle bağırdı. "Şimdi o içinde oturduğun arabayı havaalanına sür ve tekrardan İtalya'ya gel! Ortalığı da sakın karıştırma! Ve kimseye de görünme!" Bıkkınca nefes alıp gözlerimi kapadım. "Süveyda abisini istedi… Ben de onu almak için Trabzon'a geldim. Belki ne bileyim ya biraz da olsa Süveyda'ya iyi gelir diye düşünüyorum. Biliyorsun abisine çok düşkün…" "Biliyorum!" dedi öfkeyle ve bir süre duraksamadan sonra devam etti. "Trabzon'a gitmenin ne kadar riskli olduğunu biliyorsun! Neden bana sormadan hareket ediyorsun! İlla seni takip etmeleri için peşinden adam mı göndermem gerekiyor!"
