"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
18. BÖLÜM
26.09.2020 / Sapanca
Küçük mırıltılar çıkararak yatakta dönmek istediğimde belimde hissettiğim kocaman eller buna engel oluyordu ve bu da yetmezmiş gibi sıcak bir nefes boynumu usulca gıdıklıyordu. Boynumda hissettiğim nefes ile korkuyla irkilerek gözlerimi açıp sol yanıma baktım. Yanımda uyuyan Kara'yı görmemle rahat bir nefes aldığımda Kara öfkeyle homurdandı. "Süveyda kıpırdama." Kollarının arasında kıpırdanarak nefes almaya çalıştığımda beni kendine çekip sırtımı göğsüne yaslayıp başını boyun aralığıma koydu. Derin bir nefes alıp karnımın üzerinde ki ellerini tutup gözlerimi kapadığımda Kara boynuma küçük öpücükler kondurdu. Dudağının boynuma bastırdığı anda vücudumun titrediğini hissettiğimde gözlerimi sıkıca kapatıp ve ellerini sıkıca tuttum.
"Seni öpmemden rahatsız oluyor musun?" Gözlerimi sıkıca kapatıp başımı salladığımda kulağıma doğru fısıldadı. "Peki... Öptüğümde seni korkutuyor muyum?" Kara endişeli çıkan sesiyle gülümseyerek başımı salladım. "Hayır..."
Ona yalan söylemiştim. Aslında ister istemez ürperiyordum. Ama Kara'nın bunu bilmesini istemiyordum.
Kara burnunun boynuma sürtüp ellerini saçlarımda gezdirerek fısıldadı. "Saçların çok güzel kokuyor..." Kara boyun aralığıma daha fazla öpücük kondururken korkuyla gözlerimi sıkıca kapatıp tırnaklarımı ellerinin üzerine sapladım. Kara hızla dudağını boynumdan çekip öfkeyle tısladı. "Yalan söylüyorsun... Şu anda seni korkutuyorum." Hızla gözlerimi açtığımda beni kendine döndürüp net bir şekilde konuştu. "Seni korkutuyorsam yada fazla ileri gidip canını yakarsam sakın bana yalan söyleme. Her ne olursa olsun bana gerçeği söyle. Ben seni anlarım." "Yalan söyle..." Beni susturup parmaklarını dudağımın üzerine bastırdı. "Yalan söyleme... Bana sadece doğruları söyle... Her ne olursa olsun ben seni anlarım. Tamam mı Süveyda?"
Gülümseyerek başımı salladığımda kollarını belimden çekip yavaşça yataktan kalkıp üzerini düzeltti. "Bizimkiler şimdi uyanmıştır. Hadi birlikte aşağıya inelim." Beyaz gömleğinin üzerine yayılan kanı görmemle kolundan tutup onu durdurdum. "Gömleğini çıkar." Söylediğim şeyle çapkınca güldüğünde üzerindeki gömleğinin düğmelerini açıp karnındaki yaraya baktım. Sargı bezinin üzeri kan olmuştu ve hatta kan dışarıya sızmıştı ve karnından aşağıya akıyordu.
Ne yapacağımı bilemeyip yavaşça sargı bezini çıkarıp korkuyla fısıldadım. "Yaran açılmış. Sen bunu nasıl fark etmezsin?" Elimi tutup gülümseyerek konuştu. "Çok önemli değil." Hızla ayağa kalkıp odanın içinde ki banyoya girip dolapları karıştırdım. "Ne yapıyorsun Süveyda?" "İlk yardım çantası arıyorum ama sanırım yok." Dolapta küçük bir havlu bulduğumda hızla elime alıp yarasının üzerine bastırdım. "Sen bunu tut ben hemen Anıl'ı çağırayım." Arkamı dönüp gideceğim sırada kolumdan tutup beni durdurdu. "Anıl'a gerek yok. Kendi dikişimi kendim atarım." Şaşkınca arkamı dönüp ona baktım. "Nasıl yani?"
