"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Nasılsınız bakalım? Umarım hepiniz çok iyisinizdir❤️❤️
Çok güzel bir bölüm ile geldim ve umarım siz bu bölümü çok seversiniz. Daha fazla uzatmadan sizi bu güzel bölümü okumaya bırakıyorum. Ama ondan önce küçük yıldıza ⭐ basıp oy vermeyi unutmayın. Hepinizi çok seviyorum. İyi okumalar ❤️❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
48. BÖLÜM
KARA HANEDANOĞLU
20.10.2022
"Arkasını dönüp gittiğinde sanki bu defa gerçekten beni bırakıyor gibiydi. Yada ben öyle hissettim bilmiyorum… Ama giderken gözleri çok buğulu ve sisliydi. Sanki kaybolmuş gibiydi abla. Benim karım kaybolmuş gibiydi…" Ablam, dizlerinin üzerine koyduğum başımı okşarken bende tıpkı yıllar önce ki gibi avuç içine parmaklarımla küçük yıldızlar çiziyordum. "Giderken sana Özgür gibi davranmayı bırak demişti değil mi?" "Evet öyle söyledi ama ne demek istediğini anlamadım." Ablam kocaman gülümseyip saçlarımı okşadı. "Demek ki içindeki diğer adamı bir tek ben görmüyormuşum."
Söylediği şeyle şaşkınca başımı çevirip ablama baktım. "Nasıl yani?" "Ben sana neden Özgürüm diyorum hiç düşündün mü?" Başımı dizlerinin üzerinden kaldırıp yavaşça yerimden doğruldum. "Bilmem ki… Hiç düşünmedim. Yani sen küçüklüğümden itibaren bana hep Özgürüm derdin." Söylediğim şeyle küçük bir kahkaha atıp konuştu. "Özgür daha durgun, daha korkak ve birazda duygusal ama bir o kadar da özgür bir adam. Ben senin içinde ilk o adamı tanıdım…" Uzunca gözlerimin içine bakarak fısıldadı. "Ama Kara daha sert, daha hırçın, daha hoyrat ve korkusuz deli bir adam." Kocaman gülümseyerek elimi tuttu. "Ben ablasını seven ve ablasını çok düşünen adamı bir tek Özgür'ün gözlerinde görebiliyorum." "Ama…" Elini kaldırıp beni susturdu. "Süveyda sanırım Kara'yı görmek istiyor. İçindeki o korkusuz deli adamı görmek istiyor. Bence haklı da…" Gözlerimin içine bakarak fısıldadı. "Çünkü o ilk Kara'yı tanıdı ve ona aşık oldu. Çünkü onu seven ve yaralarına dokunan Kara'ydı. Asla ama asla korkak bir şekilde davranıp sevdiği kadını kaybeden Özgür değildi. Sanırım kardeşim feda etmen gereken biri var." Öfkeyle ayağa kalkıp bağırdım. "Senden vazgeçmem! Ben ablamdan vazgeçmem!" Güldü. "Sana benden vazgeç demiyorum. Sana kendinden vazgeçmeni söylüyorum."
Gülümseyerek ayağa kalkıp gözlerimin içine bakarak konuştu. "Bir beden de sencede iki kişinin yaşaması doğru mu? Hem Özgür hem Kara olmazsın. Benim için Özgür olurken aynı anda sevdiğin kadın için Kara olamazsın." Öfkeyle arkamı döndüm. "Saçmalıyorsun! Süveyda böyle bir şey ima etmiş olmaz!" Ellerini omzuma koyup sıvazladı. "Benim yüzümden bebeğini kaybettin. Benim yüzümden bir yıl boyunca kendini kaybettin. Sence de artık sana yaşattığım bu şeyler yetmez mi Kara?"
