"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Güzel bir bölüm ile geldim. Umarım bu bölümü beğenirsiniz ❤️
Hepinize iyi okumalar ❤️
Şarkı: Sezen Aksu - Ben senin hayatından gittim oğlum
"Geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı." -Nazım Hikmet
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
87. BÖLÜM
23.10.2022
KARA'NIN ANLATIMINDAN
Elimdeki listenin üzerine bir çizik daha atıp Süveyda'nın günlüğünü yan koltuğa attım ve arabanın içinden üzerimi düzelterek indim. Bu gece kaçıncı cinayetimi işliyordum ya da kaçıncı kez masumluğumu kaybediyordum bilmiyorum… Biraz önce öldürdüğüm, sadece adının Gilbert olarak bildiğim adamın da ismini günlükten silmiştim. Ve şu an sıra sayısızca kez isminin günlükte geçtiği Andrea Berutti denen adama gidiyordum. Benim dokunmaya kıyamadığım karıma dokunduğu için diğerleri gibi onu da öldürecektim.
Bu gece diğer önce ki geceler gibi sessiz sessiz kurbanımın evinin etrafında gezinerek içeriye apartmandan içeriye girdim. Benim için içeriye girmek kolaydı. Küçük bir apartman dairesinde yaşıyordu. Onu bulmam hiç de zor olmamıştı. Zor olsa dahi zaten ben hep istediğimi alırdım.
Karşımda ki uzunca merdivenleri hızla tırmandı ve seri bir hızla 4. kata çıktım. 4. kata geldiğimde sol tarafa doğru küçük bir bakış attım ve karşımda gördüğüm siyah metal kapıya doğru iki adım attım. Sağ elimi belime yerleştirip belimdeki silahı sıkıca kavradım. Sol elimi ise kaldırıp kapının hemen yanındaki küçük zile bastım. Zil küçük bir ses çıkarırken içeriden ayak sesleri geldi. Ardından ise kapının açılma sesi. Kapı açılır açılmaz önce fazlaca neşeli olan bir ses geldi ve ardından esmer bir adam gülümseyerek bana baktı.
"Andrea Berutti?"
Dudaklarımın arasından öfke dolu dökülen kelimeler ile karşımdaki adam kaşlarını çatarak başını salladı ve benimle İtalyanca konuştu. "Buyrun benim. Bir şey mi istediniz?" Yüzüme bir anda yerleşen kocaman gülümseme ile hızla belimdeki silahı çıkardım ve karşımdaki adamın alnının ortasından vurdum. Silahın ucuna taktığım susturucu minicik bir ses çıkarıp ufak bir yankı yaparken karşımdaki adını bir daha hatırlamayacağım adamın, Andrea Berutti'nin ölü bedeni yere bir çuval gibi düştü.
"On dokuz…"
Dudaklarımın arasından dökülen dökülen nefret dolu sayı ile elimdeki silahı belime tekrardan yerleştirdim ve arkama bakmadan oradan uzaklaştım. Biraz önce bindiğim arabaya tekrardan bindim ve koltuğun üzerinde ki günlüğü elime aldım. Sayısız adamların yazılı olduğu sayfayı açtım ve on dokuzuncu sırada ki Andrea Berutti isminin üzerine siyah bir çizik attım. Günlüğü tekrardan kapatıp arabanın torpidosuna koydum ve arabayı çalıştırdım. Dikiz aynasından yüzüme sıçrayan ve üstümü başımı mahveden kan lekeleriyle gözlerimi sıkıca kapadım.
