"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12. BÖLÜM
22.09.2020
KARA HANEDANOĞLU
"Orada oturmuş bana uzunca bakman daha hızlı dikiş atmamı ya da Süveyda'nın daha çabuk iyileşmesini sağlamayacak Kara." Süveyda'nın kasığına değen parmaklarına bakıp öfkeyle tısladım. "Çok fazla dokunma Anıl!" "Neden Kara?" Söylediği şeyle gülerek dikiş atmaya devam ettiğinde öfkeyle bağırdım. "Süveyda birinin ona dokunmasından hoşlanmıyor!" Sinirle dikiş atmayı bırakıp bağırdı. "Hay ben sizin dokunamamanıza sıçayım! Lan o zaman nasıl dikiş atıcam!" Özlem başını ovalayarak içeriye girip konuştu. "Kara haklı Anıl, biraz daha dikkatli ol." Özlem yanımdaki koltuğa otururken öfkeyle bağırdım. "Senin attığın o dikişi ağzına atayım da dokunmadan nasıl dikiş atılır göstereyim istersen!" Anıl parmaklarını Süveyda'nın kasığına dokundurtmamaya çalışarak dikiş atmaya devam ettiğinde öfkeyle soluyup gözlerimi kapadım.
"Lan bir kerede şu hastaneye yaralanmadan gelin be. Benide uğraştırmayın kardeşim." "Onu bana değil Kara'ya söyleyeceksin. Tüm belaları üzerine çeken o." Gözlerimi açıp rahatça yerimde yayılarak güldüm. "Tüm belaları üzerime çekiyorsam gelme Onur Soydere. Gelme..." Benim gülmeme sinirlenip Özlem'in yanına geçip oturdu. "Siktir git hastasın sen oğlum." Kahkaha atıp başımı eğip Onur'a bakarak göz kırptım. "Deliyim ben deli." Özlem'i kendine çekip "Siktir git Kara." dediğinde Özlem gülerek Onur'a sarıldı. Abi kardeş birbirlerine sarılmalarına dayanamayıp yüzümü buruşturarak başka tarafa baktım.
Anıl dikiş atmayı bitirip elindeki eldiveni çıkarıp bize baktığında ayağa kalkıp onu omuzlarından kenara itip yatakta uyuyan Süveyda'ya baktım. "Ne zaman uyanır Anıl?" "Birazdan uyanır." Ona sadece başımı salladığımda Süveyda'nın kasığındaki uzunca dikişe bakıp gözlerimi kapadım. Vücudunda yine canını acıtan bir iz kalmıştı. Ve bu defa buna sebep olan ben olmuştum. "İz kalacak mı?" Başımı çevirip Anıl'a baktığımda sakince koltuğa oturup yayıldı. "Yani derin bir kesik değil ama çok belli olmayan bir iz kalacaktır. Ama galiba daha önceden bir operasyon geçirmiş ve bu yüzden kasığında başka bir dikiş izi vardı." Başka bir dikiş izi mi? Ne olmuştu acaba? Benim bilmediğim ne yaşamıştı? Kaşlarımı çatarak Süveyda'ya bakıp fısıldadım. "Anladım Anıl... Sağol kardeşim."
Özlem yanıma gelip Süveyda'nın açıkta kalan kasığını örterken onu durdurup "Ben hallederim." dediğimde Süveyda'nın üzerindeki bluzu düzeltip kasığını kapadım. "Bu kız nereden çıktı?" Anıl'ın sorusuna cevap vermeyip Süveyda ile ilgilendiğimde Onur benim yerime cevapladı. "Kısaca şu, bizim Kara yine Kara'lık yapıp bu kızı kullanarak Umut Arıkan'ı öldürdü." Sıkıntıyla nefes alıp verdiğimde Süveyda'nın baş ucundaki koltuğa oturup ayaklarımı uzatarak gözlerimi kapatıp başımı koltuğa yasladım. "Hadi lan yeme beni." Anıl'ın gülerek söylediği şeyle Onur öfkeyle bağırdı. "Lan doğru söylüyorum! Bu deli Umut Arıkan'ı öldürdü!" "Hadi lan. Beni kandırmayın. İnanmam artık bu şakanıza."
