"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Uzun bir aradan sonra tekrardan sizinle buradayız. Ama bugün benim için küçük bir umutla başlayan bu güzel hikayenin sonundayız. İlk yazdığım anda bu kadar güzel bir okunmaya ve küçük de olsa güzel bir kitleye ulaşacağımı hayal etmemiştim. Sadece bana iyi gelen şeyi yapıp yazdım... Sonra MAVİ GRİ, MAVİ GRİ ile birlikte Süveyda ve Kara doğdu. Şimdi ise Mavi Gri kitabımın finalindeyiz.
Gerçirdiğimiz tüm güzel zamanlar boyunca bana ve kitabıma eşlik ettiğiniz için çok teşekkür ederim. Umarım hakkını veren güzel bir final yapmışımdır. Benim için Kara ve Süveyda'nın böyle güzel bir sonu hak etmeleri yeterliydi. Umarım sizlerde beğenirsiniz 💗
Ama bu kitap benim için son değil unutmayın. Ben hâlâ yazmaya ve burada sizlerle olmaya devam edeceğim. Hali hazırda yayınlanan bir kitabım daha var. Hepinizi oraya bekliyorum 🙇🏻♀️🤍
İYİ OKUMALAR 🙇🏻♀️🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
106. BÖLÜM
"Işık buraya gel çabuk."
Işık küçük adımlarla koşarak yanıma geldi ve yeşil gözleri ile gözlerimin içine bakarak beyaz elbisesinin uçlarından tutup olduğu yerde sallanmaya başladı.
"Ben yapmadım anne. Öjgür yaptı."
Kaşlarımı çatarak kucağımdaki oğluma sıkıca sarıldım. "Özgür henüz iki aylık ve yürüyemiyor Işık. Nasıl sehpanın üstündeki vazoyu kırabilir?" Işık iki elini dudaklarının üzerine koyup şaşkınca gözlerini ayrıdır. "Öjgür ne yaptın sen? Vajoyu naşıl kırdın?"
"Sonuna kadar inkar edeceksin değil mi küçük kuş?"
Kara kahkaha atarak yanımıza geldi ve Işık'ı kollarının arasına alıp dönerdi. Işık kocaman gülücükler saçarak kahkahalar atarken Kara üç buçuk yaşında ki kızımızı omuzlarına aldı.
"Şımartıyorsun Kara. Olmaz böyle!"
Kara benim sitemime rağmen önce benim yanağıma ardından da Özgür'ün sarı saçlarına küçük bir öpücük kondurdu. Işık Kara'ya yanağını uzatıp kocaman gülümsedi. "Beni öpmeyecek misin babacık?" Kara Işık'ı kucağına alıp yanağına kocaman bir öpücük kondurdu. Işık kocaman kahkaha atarken ben kocaman gülümseyerek baba kıza baktım.
"Dört yaşında ki bu küçük yaramaz kızı şımart sonra ben seni görücem Kara Bey. Kızımız sevgilisini karşına çıkardığında da, evlendiğinde de böyle yapacak mısın?"
Kucağımda ki Özgür ile birlikte bahçede ki hamağa doğru yürüdüğümde Kara kahkaha atarak güldü. "Ben kızımı kimseyle evlendirmicem. Benim kızımın tek sevgilisi var o da benim." Kara'nın söylediği şeye ciddiye almayıp güldüğümde Işık küçük bir kahkaha atarak güldü. "Üjgünüm baba benim şevgilim zaten var."
