"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Finale doğur adım adım yaklaşırken mini yeni bölümlerle gelmeye devam ediyorum. Umarım bu bölümü beğenirsiniz ❤️ Hepinize iyi okumalar canlarım ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3 AY SONRA
"Ağlama küçük prenses. Hadi ama…"
"Ne oldu sana böyle? Hadi küçük prenses ağlama."
Kara'nın kucağında ağlayan ve bir türlü susmayan Ukde ile oturduğum yerden yavaşça kalktım ve Kara'nın kucağında ağlayan Ukde'yi kollarımın arasına aldım.
"Ne oldu küçük hanım? Neden huysuzlandın? Dayın sana iyi bakmıyor mu yoksa?"
Ukde'yi kucağıma alıp yavaş yavaş sallayarak salonu gezdim. Salonda bir o yana bir bu yana kollarımın arasında Ukde ile gezdiğimde Kara karşımdaki koltukların birine geçip oturdu ve başını ellerinin arasına alıp bizi izledi. Yüzüne yerleştirdiği kocaman gülümse ile bir süre bizi izlerken ona göz kırparak güldüm.
"Ne oldu Kara? Ne bakıyorsun bana öyle?"
Derin bir iç çekerek kollarımın arasında ki Ukde'yi göstererek burukça gülümsedi. "Işık'da böyle ağlar mı Süveyda? Ağlarsa ve hiç susmazsa, kim susturur ki bizim kızımızı? Onur susturamaz. Ablam ve annem desem bilmiyorum sustururlar belki. Ama ya biz olmadığımız için çok ağlarsa…" Söylediği şeyle gözlerim dolarken Kara'ya arkamı dönüp konuştum. "İpek'i çağırır mısın Kara? Sanırım Ukde'nin karnı acıktı."
Boğazıma oturan kocaman yumruyu yutarak ona doğru döndüğümde Kara Ukde'yi kollarımın arasından aldı. "Sen çok ayakta kaldın biraz otur. Ben Ukde'yi ablama götüreyim." Ona gülümseyerek başımı salladığımda Kara kucağında ağlayan Ukde ile bahçeye çıktı. Ben de salondaki koltukların birine karnımı tutarak oturmak istediğimde arkamdan biri omuzlarımdan tuttu. "Aman, aman. Dikkat et Süveyda."
Alkan'ın sesini duymamla başımı kaldırıp ona baktığımda o dikkatlice benim koltuğa oturmama yardım etti. "Dikkat et kendine. Düğün üstü bir şey olmasın sana." Ona gülerek konuştum. "Ne oldu Alkan? Bakıyorum da Guarino ve Asena'nın düğünü için çok heyecanlı görünüyorsun." Bana gülerek karşımdaki koltuğa oturup konuştu. "Guarino ve Asena'nın düğünü için çok heyecanlı değilim. Bana ne onların düğününden. Sen dikkat et kendine yeter."
Söylediği şeyle ona gülerek ellerimi karnımın üzerine koyup karnımı okşadım. Kızımın küçük tekmelerini bugün biraz daha fazla hissettiğimde kocaman gülümseyerek konuştum. "Geçen gün Işık için birkaç bir şeyler sipariş verdim. Odası için küçük bir dolap almıştım o da geldi. Kara ile birlikte perdeleri asıp dolabı monteler misin?" Alkan gülümseyerek başını salladığında bahçe kapısından içeriye giren Kara'ya baktım. "Ha Kara'da geldi. Hadi şu perdeleri asıp dolabı monteleyin." Oturduğum koltuktan karnımı tutarak ayağa kalktığımda karnımda hissettiğim sancıyla acıyla inledim. Kara telaşa kapılıp koşarak yanıma gelirken ellerini karnımın üzerine koydu.
