"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Nasılsınız bakalım? Umarım hepiniz çok iyisinizdir❤️❤️
Bu hafta güzel ama bir o kadar uzun bir bölümle geldim. Bu bölüm biraz heyecanlı biraz romantik ve biraz da sakin geçebilir. Ben bu bölümü çok sevdimm🙈 Umarım bu bölümü sizlerde çok seversiniz. Daha fazla uzatmadan sizi bu güzel bölümü okumaya bırakıyorum. Ama ondan önce küçük yıldıza ⭐ basıp oy vermeyi unutmayın. Hepinizi çok seviyorum. İyi okumalar ❤️❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
53. BÖLÜM
İki saattir aralıksız Kara'nın annesi Esin Hanım ile bakışıyordum ve ben onun aksine ona gülümseyerek bakıyordum ama o ise benim aksime bana öfkeyle bakıyordu. Tabi Esin Hanım'ın bana böyle öfkeyle bakmakta haklıydı. İki yıl boyunca oğlunun en zor zamanlarında yanında değildim ama şimdi karşısına geçmiş oğlunun kollarının arasında oturuyordum.
Stresten başımı eğip parmak boğumları ile oynadığımda Kara omzuma attığı kollarını yavaşça kaldırıp sarı saçlarımla oynadı. Yavaşça başımı kaldırıp ona baktığımda kaşlarını çatarak ellerime göstererek fısıldadı. "Parmak boğumlarını mı sayıyorsun?" Gülümseyerek başımı salladığımda ellerini usulca saçlarımda gezdirip eğilip kulağıma fısıldadı. "Neyin var?" Başımı çevirip odada bizi izleyen herkese baktığımda Kara usulca başını çevirip odanın içindeki herkese göz gezdirdi.
"Ne bakıyorsunuz?" Kara'nın öfkeli çıkan sesiyle dirseğimle onu dürttüm. Yaptığım şeyle Esin Hanım ile göz göze geldiğimde utançla gözlerimi kaçırıp başımı eğdim. "Kızım sen saçlarını mı boyattın?" Esin hanımın sorusuyla şaşkınca ona baktığımda Kara ellerini saçlarımda gezdirip annesiyle gülerek konuştu. "Sarı saç Süveyda'ya hiç yakışmamış değil mi anne?" Esin Hanım gözlerimin içine bakarak öfkeyle "Yakışmamış!" dedi. Söylediği şeyle hızla gözlerimi gözlerinden kaçırıp sertçe yutkundum. Sanırım Esin hanım bana çok öfkeliydi. Hem de çok fazla öfkeliydi.
"Ben de Süveyda'ya aynısını söylüyorum. Sarı saç sana yakışmamış diyorum ama o hâlâ sarı saçlarından vazgeçmiyor." Esin hanım küçük bir kahkaha atıp alayla güldü. "Sarı saçlarından vazgeçmemesi sorun değil oğlum. Başka şeylerden vazgeçmesin de..." "Anne!"
Esin Hanımın söylediği şeyle şaşkınca yüzüne bakakaldığımda Kara öfkeyle homurdandı. Ve hemen Özlem araya girip gerginliği azaltmak için gülerek konuştu. "Hazır herkes buradayken hep birlikte keyifle oturup çay içelim mi? Ne dersiniz?" Anıl'da Özlem'e destek olmak istercesine konuştu. "Sevgilim çok doğru söylüyor. Bahçede oturup çay içelim mi?" Yılmaz Bey boğazını temizleyerek Kara'ya baktı. "Bence sadece oturalım Anıl oğlum. Konuşmamız gereken çok fazla şey var."
Anıl ve Özlem bana acıyarak baktıklarında oturduğum koltukta biraz daha gömülüp Kara'nın kollarına daha çok sokuldum. "Duyduğuma göre iki yıldır burada tek başına yaşıyormuşsun kızım." Esin Hanımın söylediği şeyle gülümseyerek fısıldadım. "Evet efendim." Söylediğim şeyle Esin hanım kaşlarını çatarak konuşmaya devam etti. "Efendim değil kızım, anne. Anne!" Ben söylediği şeyle şaşkınca yüzüne bakakaldığımda Kara boğazını temizleyerek konuştu. "Anne rahat bırak karımı." "Tabi oğlum iki yıldır sen rahat bırakmışsın bir iki yıl da ben rahat bırakayım." "Anne kime diyorum ben!" Esin Hanımın söyledikleri ile gözlerim dolarken Esin Hanım Kara'nın ona bağırması ile gözlerini gözlerimden kaçırıp mırıldandı. "Her neyse..."
