"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Bu bölümün ilk kısmı normalde 72. bölümün devamıydı ama ben düzenleyip bu şekilde yapmak istedim. Umarım beğenirsiniz. Hepinize iyi okumalar ❤️
Güzel yorumlarınızı bekliyorum 😉
Şarkı; Ardına Bakmadan - İntizar
Erkekler kadınların ilk aşkı, kadınlar erkeklerin son aşkı olmak ister. -Oscar Wilde
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
73. BÖLÜM
SÜVEYDA HANEDANOĞLU
Tabağımdaki ıspanağı iştahla ağzıma atıp çiğneyerek konuştum. "Biraz yoğurt alabilir miyim?" Esin Hanım gülerek bana yoğurt uzattığında hemen elinde ki yoğurdu alıp tabağımdaki ıspanağın üzerine döktüm. İştahla dudağımı yalayarak hemen bir kaşık alıp ağzıma attım. "Mmm... Çok lezzetli olmuş. Ellerine sağlık Esin anne." "Afiyet olsun güzel kızım." Başımı kaldırıp Esin anneye bakmak isterken masadakilerin şaşkın bakışlarını yakaladığımda omuz silkip mırıldandım. "Ne bakıyorsunuz öyle? Hamileyim ben." Onlara aldırmayıp tabağımdaki ıspanağı yemeye devam ettim.
"Esin'in bir zamanlar Kara'ya hamile kaldığı günlerde ki gibi çok iştahlısın. O da tıpkı senin gibiydi. Böyle iştahla yerdi yemeklerini. Torunum erkek olacak sanırım." Sultan Hanımın söylediği şeyle yediğim yemek boğazıma kaçarken öksürerek konuştum. "Tornunuz mu?" Benim aksime Sultan Hanım önündeki yemeğini sakince yiyerek konuştu. "Evet torunum... Karamın çocuğu benim de torunum oluyor." Şaşkınca Sultan Hanımın yüzüne bakmaya devam ettiğimde yanımda oturan Kara öfkeyle boğazını temizleyerek konuştu. "İki gün önce az kalsın bebeğimi kaybediyordum Sultan Hanım. Hem de sizin yüzünüzden. Sırf benim ölümümden karımı, Süveyda'yı suçlandığın için... Ama şimdi geçmiş karşıma benim bebeğime torunum diyorsun."
Ortamın gerginliğiyle Esin anne ile birbirimize baktığımızda Yılmaz Bey elindeki kaşığı sertçe masaya koyup konuştu. "Kara! Yeter artık oğlum! Şu meseleyi kapatalım!" Kara öfkeyle yumruğunu masaya sertçe vurup bağırdı. "Nasıl kapatayım baba! Bu karşında oturan kadın benim karımı, benim evimden attı lan! Benim evimden! Bu kadın kim oluyor ki benim karımı benim evimden atabiliyor! Bir de bu yetmezmiş gibi yıllardır karımın yüzüne dahi bakmayan babasını ve annesini almış benden izinsiz evime getirmiş! Lan sen kim oluyorsun, kim!" Korkuyla yutkunarak Kara'nın yumruk yaptığı elinin tutup masanın altına çektim ve sıkıca tuttum. "Ben gelinimin hamile olduğunu bilsem böyle şeyler yapmazdım. Bilakis gelinime ve karnında ki torunuma iyi bakardım. Onlara zarar gelsin istemem." Sultan Hanımın bana gelinim diyerek hitap etmesine karşılık büyük bir şaşkınlık yaşadığımda Kara öfkeyle ayağa kalkmak istedi. Ama o sırada ben elini tutup karnımın üzerine koyarak kulağına fısıldadım. "Lütfen Kara... Bizim için sakin ol..." Kara öfkeyle dişlerini sıkarak derin bir nefes aldı ve sakinleşmek için karnımı okşayarak konuştu. "Senin düşündüğün tek şey Hanedanoğlu ailesinin bir sonraki varisi. Tıpkı yıllar önce babama aşıladığın o iğrenç gelenekle beni aşılamak istedin. Ama olmadı, başaramadın! Büyükbabam buna engel oldu! Ama şimdi sıra bebeğim de mi? Olmaz Sultan Hanım! Aklından çıkar bunu! Benim bebeğim senin aklındaki o planların bir parçası olamaz!" Şaşkınca Kara'ya baktığımda o elimi tutarak ayağa kalktı ve boğazını temizleyerek konuştu. "Her neyse ben yeterince doydum! Size afiyet olsun."
