"Gel hadi gidelim."
Uzattığı eline bakarak fısıldadım.
"Konuşmayacak mıyız? Hani sen o minik kuşu merak ediyordun."
Söylediğim şeyle düz bir ifadeyle bana bakıp elini geri çekti.
"O minik kuş ile çok ortak noktamız olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden ar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💫
11. BÖLÜM
Hevesim kırılmıştı benim ve bugün bu ilk değildi. Benim hevesim her zaman kırılırdı. Ama bugün ilk defa kalbimin acıdığını hissettim. Benim kalbim her zaman acımazdı ki. Peki bugün ilk defa neden bu kadar çok acıyordu?
Sırtımı kapıya yaslayıp tırnaklarımı avuç içime sapladım. "Süveyda." İsmimi duyar duymaz hızla gözlerimi açıp karşımda elinde telefonla duran Asena'ya baktım. "Neredesin sen?" Kaşlarını çatarak öfkeyle üzerime doğru gelirken kendimi dizlerimin üzerine yere attım. Asena korkuyla koşup ayak uçlarıma oturup ellerimi tuttu. "Ne oldu Süveyda? Biri bir şey mi yaptı?" Gözyaşlarım istemsizce yanağımdan aşağıya süzülürken Asena'ya bakıp gülümsedim. "Süveyda beni çok korkutuyorsun ne oldu?"
Yüzümü ellerinin arasına alıp gözümden akan yaşı sildiğinde yavaşça gözlerimi kapatıp fısıldadım. "Tekila içelim mi Asena?" Söylediğim şeyle Asena öfkeyle ayağa kalkıp bağırdı. "Manyak! Ödüm koptu. Sana bir şey oldu sandım!" Gülerek gözlerimi açıp ayağa kalktım. "Bir şey olmadı korkma. Sadece çok yorgunum." Yere attığı telefonunu eline alıp bana öfkeyle baktı. "Delisin sen!" Söylediği şeyle gülerek içeriye girip konuştum. "Evet deliyim. Yeni mi anladın?"
Dağılmış saçlarıma elimi atıp tepeden dağınık bir topuz yapıp mutfak dolabının üzerinde gördüğüm iki tel tokayı alıp saçıma taktım. "Seni defalarca aradım ve sen açmadın. Sonra Kara Bey beni aradı ve senin hastanede olduğunu ama endişelenecek bir şeyin olmadığını söyledi." Kolumdan tutup beni kendine çevirdi. "Allah aşkına ne oluyor Süveyda?" Omuz silkip dolabın kapağını açıp iki tekila aldım. "Bir şey yok sadece tansiyonum düştü Kara Bey'de hastaneye götürmüş ve sende defalarca arayınca o da endişelenmemen için seni aramış o kadar." "Öyle mi yani?" Elimdeki tekilaları sallayarak gülümsedim. "Tabi ki de öyle."
Gülümseyerek buzdolabına doğru yürüyüp konuştu. "Kara Bey'de ne kadar düşünceli bir insan. Bu aralar seni çok fazla düşünür oldu." Tekilanın birinin kapağını açıp öfkeyle tısladım. "Zıkkımın kökünü düşünsün. Zaten başıma ne geldiysen hepsi onun yüzünden." Tekilayı kafama dikip masaya oturduğumda Asena dolaptan çerezleri ve cipsleri masaya koydu.
Bugün beni psikoloğa götürmüştü ve üstüne üstlük ablasına uyguladıkları tedaviyi üzerimde uygulatacaktı. Bu da yetmiyormuş gibi Kara'nın aslında birde çocuğu olduğunu öğrenmiştim ve telefonda konuşmasına şahit olmuştum. Üstüne üstlük oğluna aslan parçam diyerek seslenmişti. Ve ilk defa bugün Kara'nın bu kadar mutlu olduğunu görmüştüm.
Sıkıntıyla nefes alıp tekilayı kafama dikip Asena'ya baktım. "Kara'nın oğlu varmış. Sen bunu biliyor muydun?" Söylediğim şeyle Asena elindeki çerezi yere düşürüp çığlık attı. "Ne!" Asena'nın çığlığı ile yüzümü buruşturup başımı masaya koydum. "Adı da Özgürmüş." Asena şaşkınca karşımdaki koltuğa oturup bana baktı. "Kızım şaka bu değil mi?" Tekilayı kafama dikip başımı salladım. "Hadi be! Peki karısı kimmiş? Ayy karısıda şimdi çok şanslıdır değil mi Süveyda!"
