Als het lot tegen je keert...

3.1

Samiya ging naar binnen..Ze schrok van Jafar, hij zag er niet uit...Ze voelde de tranen prikken achter haar ogen..

Jafar was lijkbleek en had ingevallen wangen. De mooie jongen van vroeger kende ze niet meer, hij had wallen en toen hij zijn ogen opende waren die opgezwollen en rood..

"Jafar..."

"Samiya, waarm ben je hier?"

"Ben je dan niet blij mij te zien."

"Jawel Samiya, heel blij."

"Je zus zei dat je mijn naam in je slaap mompelde."

"..Ach.."

"Lief van je, al was het waarschijnlijk niet bewust .."

"Ahha..Lang geleden dat ik gelachen heb.."

"Jafar...Ik hou nog steeds van je, al was je.."

"Een echte klootzak..Dat weet ik wel Samiya, ik was stom."

"Oh Jafar.."

"Samiya weet je nog toen ik zei dat ik jou als de moeder van mijn kinderen wou?"

"Ja..Gekkerd"

"Dat meende ik, en meen ik nog steeds."

"..."

"Ik wil met je trouwen Samiya..Ik wil je gelukkig maken."

"Jafar je bent ziek..Nu moet je daar eerst aan denken.."

"Wie weet genees ik niet meer..Wie zal er dan voor mijn zussen en broer zorgen.."

"Ik sta er voor haar."

"Ja, maar wie zal er voor hun werken.."

"Jafar, we weten nog niet of je zult genezen of niet.."

"Allahoe a3lam."

"Inderdaad..""

Samiya, ik voel mij slecht..wist je dat...Ik wil huilen, maar ik vind de tranen niet..Ik wil niet dood gaan Samiya, ik wil leven."

"Jafar.."

"Samiya wil je iets voor me doen? Ik wil nu ik het nog kan, uit de Koran leren..Maar ik kan geen Arabisch..Jij wel?"

"Ja"

"Leer het me, ik wil soera al-mulk leren, ik wil mijn geloof nu het nog kan versterken.."

"Jafar, ik ken de Koran zelf niet uit mijn hoofd.."

"Neen, maar je kent in ieder geval meer dan mij.."

"Goed Jafar, dat wil ik heel graag.."

"Samiya, vergeef me dat ik zo stom ben geweest.."

"Jafar dat heb ik juist gedaan."

"Dank je.."

En zo ging Samiya 5 keer in de week naar het ziekenhuis, en Jafar leerde snel bij. Ze groeiden naar elkaar toe en leerden elkaar vele beter kennen. Jafar had Samiya echt graag..Samiya was verliefd op Jafar.

Ze werden onafscheidelijk, Jafar knapte helemaal op en daar was Nadia Samiya ongelofelijk dankbaar voor.

Maar Nadia had nog steeds geen werk en Jafars medicijnen hadden geld nodig..Veel geld Yasmina deed zo bizar, ze keek altijd zo bezorgd voor zich uit, alsof er haar iets heel erg dwars zat. Elke keer als Nadia er naar vroeg, schrok ze precies wakker uit een droom, mompelde iets en ging naar boven: wat was er toch met dat kind? Hurriya ging binnenkort naar school, het zou heel moeilijk voor Nadia worden..maar het zou ook handig zijn nu ze ging werken..tenminste als ze werk zou vinden..

Yasmina keek inderdaad bezorgd want ze moest steeds weer denken aan Adam. Hij had verteld over zijn verleden..

"Het begon allemaal een paar jaar geleden. Wij waren met 10 thuis, 8 kinderen..dat was wel wat. Maar ik genoot er echt van, ik hield van mijn broers en mijn zus. Van mijn ouders natuurlijk ook. We waren een doodnormaal Marokkaans gezin..je weet wel rumoerig maar toch 1 hechte band...Maar toen werd het plots anders, we kregen geldproblemen..Mijn vader begon mijn moeder en zus te slaan...En doorslaan dat hij deed. Ze huilden stilletjes in een hoek als hij dan klaar was met slaan. Bovendien werden we zienbaar armer..Na een tijdje moesten we op de grond slapen..zonder dekens of tapijten of niets..Bedden konden we ons niet permitteren. Het was een hel, maar het werd vele erger..toen kwam de dag dat er zelfs geen geld voor eten was. We leden honger...Soms aten we een week niet. Mijn moeder ving alle klappen voor ons op..volgens mijn vader was het immers haar schuld.

Weet je wat dat is Yasmina, je moeder zien huilen van de pijn! Pijn veroorzaakt door haar geliefde! Toen begon mijn vader te drinken, de laatste centjes die we hadden verspilden hij aan alcohol en sigaretten. Soms als hij het nodig vond, sloot hij ons op in de kelder..dan zaten ik en mijn 7 broers en mijn zusje bibberend bij elkaar, terwijl wij hoorden hoe hij mijn moeder tot moes sloeg.

Na een tijdje gingen we niet meer naar school, we wilden niet meer, het was te vernederend..Weet je wat de kinderen riepen Yasmina?"

"Neen, Adam.."

"Daar zijn de kinderen van die halve gare of Hey! daar zijn de schooiers van de buurt..We werden uitgesloten, zelfs leerkrachten meden ons. Dus we gingen niet meer naar school..Mijn zusje..."

Toen begon Adam te huilen..;Yasmina wist niet wat doen..

"Adam wat was er met je zusje..Of wil je het liever niet vertellen.."

"Jou wil ik het wel vertellen...Na een tijdje kwam ik nauwelijks thuis..ik zwierf alleen door de straten en kwam terecht in een smerig milieutje..Toen mijn vader hier achter kwam, werd hij niet boos. Neen. Hij kreeg een idee. Ik moest mijn zusje dwingen..Om prostituee te worden. Ik moest haar meenemen..naar die buurt..Ik moest mannen zoeken, die veel geld zouden geven..Mijn moeder huilde dat mijn vader dit mijn zusje niet kon aandoen. Maar hij luisterde niet, hij riep dat wel geld nodig hadden. En zo gebeurde het..Elke keer als ik mijn zusje meenam..mijn zusje van 16 jaar..Wist ze wat er zou gebeuren. Ze huilde en smeekte, maar als ik mijn vader zou weigeren zou hij me vermoorden..En trouwens dan zou hij er zelf wel voor zorgen..Dus moest ik dit doen. Haar gesmeek sneed door mijn ziel...

Elke keer als ik haar ging terug halen...gaf ze me het geld en slenterde ze naar huis..Dat deed pijn Yasmina, en die pijn zal nooit ophouden..Weet je hoe mijn zus heet?"

"Neen Adam.."

"Hurriya, vrijheid betekent het..Toen ik na een week weer na een lange zweftoch terug naar huis ging, waren ze er niet meer. Ze waren verhuisd..Ik bleef alleen over. En weet je Yasmina..Nu ben ik de jongen die zijn zusje dwingde tot prostituee..Begrijp je nu waarom ik de vijver indook.."

Yasmina huilde stil en zachtjes..;

"Ja Adam dat begrijp ik.."