Als het lot tegen je keert...

12.3

"Zo nu ga ik Adam roepen en dan kunnen jullie samen naar beneden gaan"
"Nu al?", zei YAsmina zenuwachtig, "Laten we nog eventjes wachten"
"Yasmina, schat, het lukt je wel, of wil je voor eeuwig hier zitten"
"Jeetje ik kan niet geloven dat de voorbije nacht, mijn laatste nacht hier was"
"Joh, je kan nog altijd komen logeren!"
"Als je waagt onze kamer te verbouwen ofzo!"
"HAha, zou niet durven!"
"Neen, maak er maar Yassers kamer van..Jij slaapt toch in de kamer van mama en papa, Jafar in de zijne en van Younes, dan heeft Yasser eindelijk een eigen kamer"
"Dat is lief van je.."
"Hihi"
"Kom ik ga Adam roepen..Wacht jij hier maar"
"Oké", zei Yasmina terwijl ze slikte
Vijf minuten later werd de 'zdak zdak zdak' luider en hoorde Yasmina een duidelijk gejoel, ze werd warm vanbinnen, de jongens maakten er een heus feest van. Even later werd er totaal onverwacht op de deur geklopt.
"Mag ik binnenkomen Yasmina?", zei een bloednerveuse Adam
"Euhm wacht eventjes", zei Yasmina terwijl ze naar haar hoofddoek greep, ze dacht er helemaal niet bij na dat Adam haar nu zonder hoofddoek mocht zien, "Ja kom maar hoor"
"Oké"
Adam kwam binnen en was verbijsterd door wat hij zag, hij zag een beeldschone jongedame. Yasmina had geen make-up aan, had een lichtgroen kleedje aan, met pareltjes. Haar handen waren mooi beschilderd met hennatekeningen en haar voetjes, die even rood als haar handen zagen, zaten in twee lichtgroene muiltjes, Adams verlovingsring blinkte aan haar hand. Zijn blik gleed van onder naar boven, Yasmina's gezicht bloosde lichtjes en ze sloeg haar ogen verlegen naar beneden.
"Je ziet er echt beeldschoon uit Yasmina", zei Adam gesmoord. Hij kwam zachtjes dichterbij, nam haar hand vast en kuste het teder. Plots kwam hij tot de vaststelling dat het nu toegestaan was om haar zonder hoofddoek te zien, zachtjes maakte hij de hoofddoek los, terwijl Yasmina recht in zijn lichtgroene ogen keek. Adam had de hoofddoek in zijn handen vast en Yasmina's haar viel in 1 stuk naar beneden, haar pikzwarte haar blonk gezond en Adam streelde zachtjes het haar.
"Mash'Allah Yasmina", fluisterde Adam in haar oor waarna hij haar voorhoofd lichtjes kuste. Vervolgens nam hij beide handen van Yasmina vast en drukte hij zijn lippen op de hare, heel zachtjes en heel kort, maar Yasmina voelde de tederheid. Ze keek naar Adam, zijn donkerblonde piekjes staken alle kanten uit, maar het stond hem wel, hij had een lekkergeurend parfum aan en ook zijn verlovingsring blonk aan zijn hand. Het donkere pak zorgde ervoor dat zijn lichtje ogen goed naar voren kwamen, zijn volle lippen vormden een tedere glimlach.
"Kom mijn vrouw, laten we naar beneden gaan"
"Oké", zei Yasmina bijna geluidloos.
"Slaat oe slaaaam 3alaa rasoelallah..", riepen de vrouwen luidkeels beneden, terwijl de mannen netjes in de kamer bleven maar toch flink op de vele bnader sloegen, Yasminadacht zelfs een derbouka te horen. Adam had Yasmina's hand vast en leidde haar naar beneden. Toen ze vlak voor de deur van het grote salon beneden stonden, nam Adam afscheid
"Je bent nog niet van me af, tot straks prinsesje", fluisterde Adam in Yasmina's oor, Yasmina bloosde en Nadia nam haar hand over van Adam. Yasmina haalde diep adem en samen met haar zus trotseerde ze de vele blikken. Ze zag Oumaima, Samiya, maar ook haar schoonmoeder, die haar geen enkele blik schonk, Rukaya daarentegen glimlachte precies, Yasmina was niet zeker, maar het leek wel zo. Er was geen troon, maar dat hoefde ook niet, ze ging tussen haar vriendinnen zitten en glimlachte..Yasmina had er nog nooit zo stralend uitgezien..

Er werd die avond gelachen, maar ook gehuild van ontroering en in Yassers geval van verdriet, het werd inderdaad een avond om nooit te vergeten. Maar aan alles komt een einde, ook aan deze gezellige avond. Iedereen ging langzaam maar zeker naar huis, Oumaima en Samiya namen afscheid van Nadia.
"Wij gaan nog afspreken insh'Allah"
"Wees daar maar zeker van", zei Nadia snikkend, "Zie mij hier nu snotteren", zei ze glimlachend.
"Ach wij zijn er anders ook goed in", zei Oumaima teder
"Waarin?", mengde Bilal lachend in het gesprek. Oumaima bloosde en keek plots de andere kant uit, Samiya en NAdia lachten samenzweerderig.
"Wij willen nog blijven", zei Anouar geeuwend
"Ja!", beaamde Yasser al wrijvend in zijn ogen.
"Ahha, het is bedtijd jongens denk ik", zei Samiya teder
"Dat denk ik ook", zei Asdin met een luide stem.
Uiteindelijk namen ze allemaal afscheid van elkaar. Het huis voelde plots heel leeg aan, enkel Adam, Yasmina, Jafar, Nadia en Yasser bleven over. Zelfs Adams moeder en Rukaya waren weg..Nu kwam het pijnlijkste, het afscheid. Nadia stond tegenover haar beeldschone zus en omhelsde haar intens.
"Jeetje..", zei Nadia snikkend, "Wat ga ik jou missen seg"
"Ik joui anders ook..Ey, maar je bent nog niet van me af hoor! Ik woon maar enkele straten verder zus.."
"Maar toch..Geen sikkeneurige Yasmina meer 's morgens, dat wordt wennen"
"En geen superzus die me 's morgens de oren afzaagt dat ik die frons van mijn gezicht moet halen", zei Yasmina half lachend, half huilend.
"Het ga je goed zusje..Moge Allah jullie beiden leiden en bijstaan.."
"Amien", zei Yasmina ontroerd waarbij ze haar zus nog eens vastpakte en haar een kus op haar wang drukte.
"Oke nu is het jouw beurt", zei Yasmina lachend tegen Jafar
"Ah! Moet ik nu ook beginnen huilen", zei Jafar knipoogend, "Het ga je goed Yasmina..Kleine zus"
"Bedankt, grote broer"
"Jaja, spreid je vleugels maar en verlaat het nest maar..", zei Jafar eerst met een uitgestreken gezicht, waarna hij serieus zei: "Je lijkt op mama zus"
"Ik kan me geen groter compliment bedenken, Jafar..", zei Yasmina met tranen in haar ogen, "Ik hou van je"
"Ik ook zus, ik ook"
"Kun je hier niet komen wonen?", zei Yasser met een pruillipje
"Neen schat dat gaat niet, ga je me missen"
"Een beetje"
"Ahaha kleine rakker..Dag broertje.."
"Dag zusje"
"Zusje? Je spreekt hier tegen je veel oudere en wijzere en vooral grotere zus", zei Yasmina lachend.
"Jeetje ik voel me bijna schuldig", zei Adam lachend, "Ik sluit haar niet op hoor, ze mag nog komen, ik geef haar toestemming"
"Toestemming, dat begint al goed", zei Yasmina gemaakt boos
"Zorg goed voor haar, Adam, hecht veel waarde aan haar, want zo'n prachtige jongedamen vind je niet gemakkelijk. Ik vertrouw je haar toe, thilla dhejz..", zei Jafar serieus tegen Adam
"Met heel mijn hart schoonbroer", zei Adam knikkend.

Jafar mompelde dat ie moe was en ging naar boven, Nadia verdachtte hem ervan dat hij gewoon eventjes alleen wou zijn om over alles na te denken. Ja het huis voelde nu al leger aan..Nadia zuchtte.
"Yasser! Yasser schat, hup naar bed!"
"Pak me dan als je kan!"
"Toe Yasser, ik ben moe, heb medelijden", lachte Nadia
"Nooit!"
"Kom eens hier kleine ridder van me, dat ik eens zoen", en ja hoor Nadia kreeg het gewenste effect.
"Neen ik ga al slapen! Ik ga al slapen!", gilde Yasser
"Is het weer zover", riep Jafar van boven, lichtjes geïrriteerd.
"Ja zeurpiet", riep Nadia terwijl ze haar tong uitstak
"Kleine kinderen", mompelde Jafar slaperig
Nadia en Yasser hadden ondertussen de slappe lach, wat was Jafar toch een knorpot als hij slaap had..Daar zouden ze hem morgen lekker mee uitlachen.
"Kom en nu naar bed"
"Oke dan..maar geen nachtkus" zei Yasser angstig
"Is het zo erg? Ahhaa, onnozel!"
"Waar is Yasmina nu?"
"Bij Adams thuis"
"Wanneer komt ze naar huis?"
"Dat is haar thuis nu Yasser"
"Komt ze nooit meer terug?"
"Maar jawel, op bezoek..Of eens blijven slapen, maar dat is nu haar nieuwe thuis"
"Vond ze het hier niet leuk dan.."
"Ahaha, maar jawel, tenminste dat hoop ik", grinnikte Nadia, "Maar ze is nu getrouwd..En ja, dan ga je ergens anders wonen ..."
"Ga jij ook ergens anders wonen als jij trouwt?"
Plots had Nadia heimwee, naar haar eigen gezin, naar sterke armen..
"He Nadia?", vroeg Yasser door
"Aah, ga je mijn nachtkusjes dan missen?"
"Neen, gewoon jij, helemaal, behalve de nachtkusjes", zei Yasser nog snel in een poging om stoer over te komen.
"Ahha..Da's lief Yasser, maar ik blijf hier nog een tijdje denk ik.."
"Goed zo, trouwen is voor niets nodig"
"Ahha gekke jongen toch! Maar nu hup naar bed, moet ik je komen instoppen?"
"Neen..ik kan het zelf wel..Al goed je mag me toch een nachtkus geven, als je het zo leuk vindt", zei Yasser toegeeflijk..Nadia haalde 1 wenkbrauw omhoog en schudde haar hoofd: blijkbaar kon Yasser echt niet zonder haar nachtzoentjes, het gaf haar een warm gevoel.
"Mwah! Zo se, en nu naar bed!"
"Tot morgen insh'Allah"
"Tot morgen insh'Allah.."
Nadia ging de woonkamer binnen en bekeek de puinhoop.
"Hier begin ik echt niet nu aan hoor!", mompelde Nadia, ze schudde haar hoofd en bgeon toch alles op te ruimen, ze kon het nu eenmaal niet laten. Plots hoorde ze een getik op de ruit, Nadia negeerde het: waarschijnlijk 1 of andere duif ofzo..Nadia deed verder en neuriede een zelfgemaakt lied. Nog eens dat getik, maar nu veel luider..
"Hé wat is dat nu toch?", zei Nadia wat luider, maar ze besloot gewoon weer verder te doen: ze was moe en ze had nu echt geen zin in gekke duiven.
"Bonk bonk bonk", klonk het nu. Nadia schrok op, zou ze Jafar wakker maken? Ze handelde impulsief en besloot gewoon zelf een te gaan kijken, ze opende de deur en zag tot haar grote verbazing Ismail.
"Nadia? Wat ben ik blij dat je nog wakker bent", zei Ismail opgejaagd, hij keek voortdurend rond zich.
"Ismail, ik wil-"
"Luister goed naar me..Dit is belangrijk, we kunnen later nog spreken over wat er tussen ons is..Maar nu zijn er belangrijkere dingen, er staan levens op het spel"
"Ismail je maakt me bang", fluisterde Nadia..