Spring een gat in de lucht of doe een vreugdedansje want er is weer een nieuw hoofdstuk van True Wolfs Mate bij!!!! Jeeehhhhh hihihi vergeet natuurlijk niet even te voten, alvast bedankt! :D
Ze rolden over elkaar, het was een warboel van ledematen. Ik durfde niet bij ze in de buurt te komen, het gevecht ging er te heftig aan toe, bovendien was ik bang dat ze me per ongeluk uit een reflex pijn zouden doen. En van Mason wist ik zeker dat hij dat niet zou trekken... Ik wist maar al te goed wat er zou gebeuren, waarschijnlijk zou hij weer doordraaien. En dat wilde ik het liefst nooit meer meemaken, als ik het zo kon voorkomen dan hield ik me liever afzijdig. Andarta keek met opgetrokken wenkbrauw naar het tafereel, 'ik dacht dat het broers waren, waarom doen ze zo?' Ik begreep haar vraag, het was natuurlijk ook wel wat verwarrend. 'Ze hebben een verleden...' Mompelde ik, niet in staat mijn blik van het gevecht weg te trekken. Het was verschrikkelijk om zo te staan. Het deed me denken aan dat ene zinnetje: en ze stonden erbij en ze keken ernaar.
Want dat was precies wat er nu gebeurde, Mason en Alec vochten terwijl Andarta en ik toekeken.
'Kunnen we niet iets doen?' Vroeg ik haar.
Zij wist hier vast wel een oplossing voor, zij was tenslotte een Godin van Oorlog. Ze zou vast weten hoe ze zo'n ruzie moest beëindigen.
'Ik heb misschien wel een idee, maar of het werkt weet ik niet zeker.' Ze glimlachte ondeugend terwijl ze het zei, ze was vast iets van plan.
Als het zou werken, vond ik alles best.
Ze liep naar een kast die in de tent stond en haalde er een klein leren bundeltje uit, vervolgens liep ze terug naar de plek waar ik stond.
'Wat ga je ermee doen?' Nieuwsgierig volgde ik al haar handelingen. Ze giechelde en haalde haar schouders op, 'dat zul je nog wel zien.'
Het was dus een soort verrassing...fijn.
'Ik weet niet hoe ze erop zullen reageren', mompelde ze terwijl ze de inhoud van het bundeltje boven de palm van haar hand leegschudde. Het zag eruit als een soort poeder, het was wit met als je goed keek een parelmoerige glans. Ik vroeg me af of het ook echt van parelmoeren kwam, het zou natuurlijk best kunnen, misschien hadden ze wel een hele magische werking als je ze tot poeder vermaalde.
'Kun jij je mate voor je rekening nemen? Je hoeft het alleen maar in zijn gezicht te blazen, dan zie je vervolgens wel wat er gebeurd.' Ze verdeelde het poeder en legde ook wat op mijn handpalm, het voelde zacht en warm aan, erg levendig...
Zou magie zo aanvoelen? 'Maar werkt het wel als ik het doe?' Vroeg ik haar zenuwachtig.
Ze knikte en glimlachte, 'heb je nooit geleerd dat liefde de meest krachtige magie is? Je bezit er genoeg van, ik weet zeker dat het je gaat lukken.' Met het poeder in mijn handpalm volgde ik haar voorbeeld en liep richting Mason en Alec, die elkaar nog steeds klappen aan het uitdelen waren.
'Trek zijn aandacht.' Instrueerde Andarta me.
Ik besloot maar gewoon als een gek te gaan gillen, dat zou zowel Masons als Alec's aandacht trekken, daar was ik van overtuigd.
Ik haalde diep adem en schreeuwde het uit, mijn gil was oorverdovend en leek door merg en been te gaan. Vreemd genoeg voelde het best goed om eens zo hard te lopen gillen, het was opluchtend.
Zoals ik al voorspeld had, bevroren Mason en Alec en keken ze beide in mijn richting. Andarta en ik kwamen snel in actie, ik vloog op Mason af en blies het poeder in zijn gezicht. Hij deinsde achteruit en knipperde vervolgens versuft met zijn ogen. 'Mason?' Fluisterde ik zacht.
Hij keek naar me op, zijn ogen werden goudkleurig en gloeiden feller dan ik ooit gezien had. 'April...' Hij kwam overeind en trok me direct dicht tegen zich aan. 'Hij zal nu alleen nog maar jou zien jonge Luna, door dit poeder worden zijn diepste verlangens aangewakkerd en gestimuleerd.' Ze knipoogde en giechelde weer, 'veel plezier...enumh mijn tent is leeg.' Ik zag vanuit mijn ooghoek dat Alec plat op de grond lag, zou hij slapen of bewusteloos zijn? Ik had niet lang de tijd om erover na te denken omdat Mason me al meesleurde, de tent uit.
'Wat is er met me aan de hand?' Vroeg hij wat hijgerig, toen ik in zijn ogen keek zag ik dat hij in tweestrijd was met zichzelf. Hij probeerde te vechten tegen de kracht van het poeder.
'Het is het poeder Mason...daardoor doe je zo.' Hij bracht plots zijn hand richting mijn gezicht en raakte me aan, zo zacht, zo teder...
'Nee, dit is niet het poeder. Dit is wat ik al heel lang wil, alleen is er nu niets meer om me tegen te houden.' Zijn gezicht vertrok van pijn, hij probeerde zich er nog altijd tegen te verzetten.
Ik wist waar Andarta's tent was, ik feite kon ik hem nu zelfs zien vanaf de plek waar we stonden.
Als ik nu toegaf...
'Als je dit niet wil, wat ik heel goed begrijp...dan raad ik je aan zo ver mogelijk bij me uit de buurt te blijven totdat dit is uitgewerkt.' Wist hij uit te brengen, zijn zelfbeheersing werd met de seconde zwakker en zwakker. Ik haalde diep adem.
Nu moest ik beslissen.
Zou ik wegrennen en hem achterlaten?
Of zou ik bij hem blijven en wel zien wat er zou gebeuren, zou ik hem vertrouwen?
Ik drukte mijn lippen op de zijne, ik koos voor het laatste. Hij gromde en tilde me vanuit het niets op. 'Waarheen?' Hoorde ik hem mompelen.
Vaag gebaarde ik de in de richting van Andarta's tent. Niet veel later was ik omringd door de knusheid en de warmte van haar prachtige indianentent. 'Fuck April...ik kan niet van je afblijven.' Hij bracht zijn lippen naar de plek waar hij me geclaimd had en begon er zacht op te zuigen. Ik kreunde door het gevoel dat hij me bezorgde, tintelingen van genot verbanden het laatste beetje twijfel. Ik bracht mijn handen naar zijn gezicht en liet mijn vingers door zijn haar glijden en trok hem vervolgens dichter naar me toe. Ik voelde zijn tanden over mijn huid schrapen en huiverde, hitte zo heet als vuur vloeide door me heen, terwijl de aanraking van zijn lippen verkoelend was als ijs. Het was de perfecte combinatie, hij was perfect...hij was mijn mate.
Mijn handen gleden over zijn lichaam, iedere spier die ik aanraakte spande zich aan.
De kus werd dieper, intenser en zijn honger en verlangen leek er alleen maar door te groeien.
Zijn ogen stonden wild, ik zijn wolf...
Ik was niet bang, ik wilde dit liever dan ooit tevoren. Alles viel gewoon op zijn plaats.
Wat ik voor hem voelde, wat hij voor mij voelde... Dat we bij elkaar hoorden, dat we mates waren. Ik besefte dat ik van hem hield, ik hield echt van hem. Alles wat er was gebeurd, onze ruzies en onenigheden, het deed er niet meer toe.
Er was slechts dit moment, wij samen.
Voorzichtig legde hij me neer op de vele bontkleden, zijn aanraking werd minder ruw...hij nam de tijd om me te bekijken, me te bewonderen. Er had nog nooit eerder iemand zo naar me gekeken...
'Mason...' Fluisterde ik zacht.
Hij keek me aan, glimlachte en kuste me vederlicht op mijn lippen. 'Wat is er engel?'
Hij streelde teder mijn lichaam en vergat geen enkel plekje, alsof hij niets wilde overslaan.
Ik proefde een zoutige smaak op mijn lippen en besefte dat ik huilde. Hij keek me bezorgd aan en veegde voorzichtig de tranen van mijn wangen met zijn duim. 'Vertel me alsjeblieft wat er is', smeekte hij me. 'Ik...' Begon ik zacht.
'Ik hou van je.'
Seconden lang staarde hij me aan, de tijd leek eeuwig te duren voordat hij antwoord gaf.
'Ik hou ook van jou April, ik hou van je zoals de zon van de maan houd, zoals licht van het donker. Ik weet dat wij in veel opzichten totaal verschillend zijn, maar dat maakt dit...' Hij gebaarde tussen ons, 'alleen maar sterker. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden, ik zou niet weten wat ik zonder je zou moeten.' Hij glimlachte en zijn ogen straalden van geluk en blijdschap. Er was geen glinstering van de betovering meer te zien, hij werd niet beïnvloed... Andarta had gelijk, liefde was misschien wel de meest krachtige magie.
'Mason, je bent niet langer betoverd', zei ik.
'Natuurlijk niet, ik heb geen betovering nodig om alleen maar aan jou te denken.' Hij grinnikte, 'dat doe ik zo ook al vaak genoeg.' Ik rolde met mijn ogen maar lachte ook, hij had het voor elkaar gekregen om de sfeer luchtiger te maken.
'Ik ga niets doen April, beloofd.' Hij kuste me weer en opende mijn lippen zacht met zijn tong om de kus intenser te maken. Gretig kuste ik hem terug, hunkerend naar meer, meer van hem.
'Bovendien is dit niet de geschikte plek', mompelde hij tussen het kussen door.
Hij had gelijk, hij voelde precies aan wat ik wilde en wat ik nodig had. Ik was er klaar voor, maar niet nu en niet hier. 'Je weet niet hoeveel dit voor me betekende Mason, wat er tussen ons is gebeurd...Ik hou echt, echt, echt heel erg veel van je.' Hij glimlachte voor de zoveelste keer, een prachtige glimlach. Ik moest echt eens tegen hem zeggen dat hij vaker moest lachen, want hij zag er oogverblindend uit. 'Dat weet ik wel April, dat voel ik, dat zie ik, omdat ik je mate ben en dat zal ook altijd zo blijven.' Hij kwam naast me liggen en ik nestelde me tegen hem aan. Ooit hadden die woorden me beangstigd, ik had het niet willen weten, wilde er niet naar luisteren. Maar nu was het anders, nu besefte ik pas hoe het echt zat. Al die tijd had Mason gelijk gehad over ons, ik was blij dat ik dat nu inzag. Tussen de druïden en de wolven zou het goed komen, tenminste...als Alec niet tegen zou werken. Veel zorgen maakte ik me er niet echt over, hij had uiteindelijk hetzelfde doel: vrede. Ik hoopte dat Daimhin zijn hart zou openen voor de wolvenkant die hij in zich had, misschien zou onze Roedel hem daarbij kunnen helpen. Hij had ons goed geholpen en inmiddels begon ik zijn onverschillige karakter wel leuk te vinden, het paste gewoon bij hem. Misschien zou Mason hem zelfs toelaten in de Roedel, maar dat waren allemaal dingen voor later. Nu was er dit moment, wij tweeën en dat was perfect.
Ben je ook zo gek op dit verhaal en zou je True Wolfs Mate het liefst in de boekhandel zien liggen? Help mij dan met het laten uitkomen van mijn droom: dit boek laten uitgeven! Ik doe op dit moment namelijk mee met een schrijfwedstrijd: de #MoonYAcontest van Sweek en om te winnen heeft mijn verhaal zoveel mogelijk volgers nodig! Hoe help je me? Door de volgende stappen te volgen:
1. Ga naar www.sweek.nl
2. Maak een account aan
3. Zoek naar ALPHA #MoonYAcontest (ALPHA is namelijk de nieuwe titel van True Wolfs Mate)
4. Begin met lezen
5. Klik onderaan het hoofdstuk op de "+" om mijn verhaal te volgen
6. HOERA! Je hebt me onwijs geholpen!
7. Hopelijk ga ik dankzij jullie hulp deze schrijfwedstrijd winnen!
8. Wil je me op nog een andere manier helpen? Help me dan met het overtuigen van anderen om ook op dit verhaal te stemmen (vrienden, klasgenoten, familieleden) want iedere stem telt!
Ik heb VAKANTIE!!!!!!!!!!!!! WOEEEHHOOEEEEE :D
Jaaahhh ik ben echt mega blij gewoon (duh...wie zou dat niet zijn??)
Hebben jullie ook al vakantie, of krijgen jullie dat morgen? In ieder geval wens ik jullie allemaal een fijne voorjaarsvakantie, gaan er mensen skiën of snowboarden?? Ik ga dit jaar jammer genoeg niet op wintersport, maar volgend jaar gelukkig wel weer! Ik ben echt benieuwd om te horen wat jullie allemaal gaan doen/waar jullie heen gaan.
Nou, ik blijf dus thuis om alvast te beginnen met leren voor mijn schoolexamens...ik ga lekker schrijven!!!!! Om jullie blij te maken natuurlijk en om mijn...umhh niet doorvertellen..."verslaving" te voeden. Want ik ben echt MEGA VERSLAAFD aan SCHRIJVEN!!!!!!! Maar dat hadden jullie vast wel gemerkt, of niet soms?? Hahaha
Verder gaan we vast nog wel een dagje/dagjes weg, naar Texel of even shoppen in Amsterdam (altijd goed...altijd goed...want je zit dan lekker een tijdje in de auto = schrijven natuurlijk).
En dat was het dan wel weer....
Niet vergeten te voten, commenten en te followen!!!!! Xxxxxxxx
