Heee iedereen!!!!! Vergeet niet te voten voordat jullie dit hoofdstuk gaan lezen :D
Het was helemaal stil binnen in de club, zo stil dat ik het zelfs een beetje griezelig vond.
Bij een club denk je aan massa's mensen, gezelligheid, lawaai, harde muziek...deze stilte is gewoon onnatuurlijk en vreemd. Heel vreemd.
Ik ben hier niet op mijn plaats, alsof ik een verboden ruimte betreed. Ik heb het gevoel dat ik hier nu niet moet zijn op dit moment.
Dat gevoel kan niet veel goeds betekenen.
Ik loop zo stil ik kan de trap af, door de indringende stilte krijg ik het dringende gevoel zelf ook stil te doen. Het klinkt misschien gek of gestoord, maar die stilte is gewoon zenuwslopend. Het liefst wil ik hier gewoon weg.
Als ik eenmaal boven sta luister ik of ik ook iets kan horen. Eerst lijkt het alsof er gewoon niemand is, maar dan hoor ik iets.
Ik weet waar het weg komt.
De slaapkamer...
'Nee...' Fluister ik heel zacht, tranen die al in mijn ogen branden, snel knipper ik ze weg.
Dat zou hij toch niet doen, niet weer.
Eigenlijk wil ik naar beneden rennen en verdwalen in de bossen, maar dat kan ik niet.
Ik moet het gewoon zeker weten.
Daarom loop ik zachtjes richting de deur, mijn hart voel ik kloppen in mijn keel.
Doe het! Open de deur, nu!
Kailyn is woedend, en jaloers...heel jaloers.
Ze pikt het niet dat haar mate nu misschien ligt te rollebollen aan de andere kant van de deur, met een ander. En eerlijk gezegd pik ik dat ook niet, helemaal niet zelfs!
Ik leg mijn hand op de deurkruk, dit is het moment, nu moet ik het doen.
Ik zwaai de deur open en verstijf per plekke.
Ik had het goed gegokt...
Dit was precies waar ik voor vreesde...
Mason en Lynn, net wat ik nodig had.
Ze hadden me of niet gehoord of het boeide ze gewoon niet. Lynn was helemaal naakt voor zover ik kon zien gold hetzelfde voor Mason.
Ik zag hoe hij haar kuste, hoe hij haar aanraakte met zoveel lust en honger...zo dierlijk...
En zij...ik hoorde haar kreunen, alsof het beeld alleen nog niet erg genoeg was.
Alsof dat me nog niet goed genoeg kwelde.
Een snik kon ik niet onderdrukken.
En daarmee verraadde ik mezelf...
Lynn kwam overeind en keek naar me over Masons schouder, ze waagde het ook nog om zo arrogant te glimlachen, de slet!
Mason was verstijfd en draaide zich heel langzaam om, zijn ogen werden groot toen hij me zag. 'April...dit...' Begon hij, maar hij kon zijn zin niet afmaken doordat ik erdoorheen schreeuwde. 'Serieus! Je doet dit gewoon alweer als het even tegenzit? Je duikt het bed in, met haar!' Gil ik terwijl de tranen inmiddels vrijuit over mijn wangen stromen.
Hij komt het bed uit, mijn vermoedend worden bevestigd als ik zie dat hij niets aan heeft.
Ik bijt op mijn wang om nog meer tranen tegen te houden, ik moet nu niet instorten.
'April alsjeblieft, laten we erover praten.'
Ik begin spontaan te lachen, 'laten we erover praten!' Zeg ik hem spottend na, 'Jezus, denk je nu echt dat ik zin heb om te praten? Terwijl je net met haar naar bed bent geweest!' Ik trilde van woede, ik kon dit niet aan, ik moest hier weg.
'Liefje, dat doet hij toch al de hele tijd, wat maakt het dan deze keer uit?' Zegt Lynn op een onschuldig en irritant toontje.
Verbluft staar ik hem aan, 'is dat waar! Neuk je gewoon in het rond met haar, de hele tijd al!'
Hij schudt zijn hoofd, maar als ik hem een dreigende blik naar Lynn zie werpen weet ik genoeg. 'Juist ja...' Fluister ik stilletjes.
Ik draai me om maar Mason grijpt mijn bovenarm, 'niet weggaan.' Smeekt hij.
Ik ruk me los en probeer mezelf in te houden, ik sta op het punt te breken en dat wil ik niet doen waar hij bij is. Dat genoegen gun ik hem niet.
'Zal ik je vertellen wat het grappige is Mason...Ik kwam hier naartoe om je te vertellen dat alles tussen mij en Alec een illusie was, dat ik misschien zelfs wel leed aan het Stockholm syndroom. Oftewel: dat Alec en ik geen mates zijn, dat het hoogstwaarschijnlijk tussen mijn oren zit. Ik wilde je vertellen dat ik alles achter me wil laten, dat ik opnieuw wil beginnen. Een frisse start. Maar nu...' Ik schud mijn hoofd.
'Je hebt alles voor jezelf verpest Mason, alles!' Ik storm de kamer uit en ren zo snel ik kan naar beneden, de club uit.
Niet veel later stormt Mason achter me aan, ik zie dat hij inmiddels zijn broek terug heeft gevonden.
'Je weet niet waarom ik dit gedaan heb!' Schreeuwde hij naar me. Ik sta stil, hij overbrugd snel de afstand tussen ons door op me af te rennen. 'Je denkt dat ik het niet weet!' Snauw ik naar hem, 'laat me even denken...om je wolf te bevredigen...omdat je me geen pijn wil doen, of nog meer van die onzin!' Gil ik.
Ik kan hem wel wurgen, zo boos ben ik.
Het liefst zou ik zijn ogen eruit willen klauwen, zijn ledematen van zijn lijf scheuren en...
Nee, ik laat die kant me niet volledig overnemen.
'Verdomme April, wat had jij gedaan! Je bent in je heat, het enige waar ik aan kan denken...' Hij haalt ademt diep in en uit om rustiger te worden.
'Godver, als ik je zie wil ik praktisch al je kleren van je lijf scheuren. Ik wil je op elke manier die mogelijk is nemen zonder ook maar een moment te stoppen...ik wil mijn tanden in je nek zetten en je claimen, je de mijne maken. Maar dat kan niet, dat kan ik toch niet doen! Ik weet dat sinds je terug bent je me zowat haat en dan hebben we nog het probleem genaamd Alec.' Zijn ogen verduisterden toen hij zijn naam uitsprak.
'Ik heb amper een zinnig gesprek met je kunnen voeren omdat het elke keer weer de verkeerde kant uitging en eindigde in een ruzie. Ik kan amper bij je in de buurt zijn omdat mijn wolf gek wordt April, echt gek!' Nu was hij degene die schreeuwde, 'en ik wil je geen pijn doen...ik kan niet zacht en teder en lief zijn, ik ben een wolf, zo ben ik niet. Het zal hard, wild en pijnlijk zijn de eerste keer en ik wil dat niet doen als je er nog niet aan toe bent...begrijp dat alsjeblieft.' Zei hij nu veel zachter.
'Dus omdat jij jezelf niet kan beheersen, omdat je bang bent me...wat eigenlijk, me te verkrachten? Ga je maar met Lynn naar bed? En dan heb ik het niet over één enkele keer, maar gewoon continue!' Ik gooide mijn handen gefrustreerd in de lucht, 'denk je nu echt dat ik dat pik Mason? Je bent toch mijn mate, de mijne...' Gromde ik.
Mason staarde me aan, zo heftig dat ik me afvroeg wat er precies was. 'Wat?' Snauwde ik.
'Je...je ogen zijn voor het eerst goud', mompelt hij. Ik haal mijn schouders op, 'en wat dan nog! Jij hebt het zowat altijd, je ogen zijn bijna standaard goud omdat je ofwel agressief bent, boos, bezitterig, of gewoon verschrikkelijk bent! Dus wat boeit het in godsnaam dat mijn ogen nu ook een keer goud zijn? Weet je dan niet hoe fucking kwaad ik ben! Jezus!' Gromde ik.
Ik voelde dat ik mezelf nu echt niet meer in de hand had, als ik niet oppaste zou ik gaan veranderen. Wat dus precies was wat Kailyn wilde, dan kon ze zijn strot doorbijten namelijk.
Niet dat ze het waarschijnlijk echt ging doen...maar ik wist wat ze dacht.
'Daar gaat het me niet om...het is dat je er nog nooit zo sexy uit hebt gezien als nu, nu je me praktisch dood wil hebben...' zei hij op een lage en dierlijke toon die aangaf hoe groot zijn verlangen wel niet was. En dat terwijl hij die toch net had gestild? Dit zat blijkbaar diep.
Hij greep me vast mij bij mijn middel en ademde zwaar in en uit, zijn zelfbeheersing had hij nog maar net onder controle.
'Als je niet gaat dan verlies ik mezelf', fluisterde hij op die nog altijd lage toon die me liet huiveren van een vreemd soort verlangen.
Ik klemde mijn tanden stevig op elkaar en staarde hem onverbiddelijk aan. Ik ging er mooi niet vandoor als één of ander bang schoothondje.
'Fuck April!' Vloekte hij terwijl zijn ogen steeds meer begonnen te gloeien.
Vanuit het niets gooide hij me over zijn schouder en liep de club weer in, ik gilde en sloeg tegen zijn rug, maar het had geen enkele zin.
'Lynn!' Bulderde hij, 'als je niet binnen drie seconden weg bent dan laat ik je keel open scheuren!' Vervolgens liep hij een gang in en opende een deur.
Het was weer een slaapkamer...
Hoeveel zaten er hier wel niet? Wat was dit voor vage club? Lang kon ik er niet over nadenken want hij zette me op de grond neer en kuste me hard op mijn mond. Ik maakte me los en hapte naar adem, direct waren zijn lippen weer op de mijne en moest ik vechten om bij hem vandaan te komen. 'Ik had gezegd dat je ervandoor moest gaan...maar je luisterde niet naar mijn waarschuwing.' Gromde hij duister.
Hij ritste mijn jas open, trok het bij me uit en duwde me weer tegen de muur. Ik probeerde weg te komen, maar hij greep me stevig vast.
'Mason...laat me los!' Zei ik naar lucht happend. Hij schudde boos zijn hoofd, greep mijn benen ruw beet en tilde me op.
Ik moest me wel aan hem vastklampen, ik was bang dat hij me zou laten vallen als ik dat niet deed. Hij lachte, maar er zat geen humor of warmte in. Het klonk wanhopig, alsof dit de enige oplossing was voor alle problemen.
Hij duwde zijn lippen hard op de mijne en opende mijn mond met geweld. Ik schreeuwde, pakte zijn haar beet en probeerde zijn gezicht weg te trekken. Ik moest hem tegenhouden, ik moest hem stoppen voordat het te laat was. Hij zag nu alleen nog maar een rode waas, dit kon hij nooit echt willen.
Hij verplaatste zijn lippen naar mijn nek, precies op mijn gevoelige plekje begon hij zacht te zuigen. Ik wilde het eigenlijk niet, maar kreunde toen hij met zijn tanden over mijn huid schraapte.
Hij grijnsde en zag dat als een aanmoediging om verder te gaan.
'Je bent zo sexy als je kreunt April...ik wist wel dat je dit ook wilde...God, wat wil ik je graag', murmelde hij met zijn lippen tegen mijn huid.
'Mason, doe dit niet...niet nu.'
Hij negeerde mijn woorden en hield me als antwoord nog steviger vast. Hij moest naar me luisteren, ik kon dit niet, niet zo.
'Alsjeblieft Mason...' Snikte ik toen hij me op het bed legde en mijn benen voor hem opende.
Ik hoorde hem moeizaam ademhalen toen hij me aankeek, zijn ogen stonden zo verdrietig.
'Ik wil je gewoon niet kwijt April', fluisterde hij.
Ik sloeg mijn armen om hem heen en bracht mijn lippen naar zijn oor.
'Je raakt me niet kwijt...je moet me verdienen', fluisterde ik terug.
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
