Ja-ja...ik weet het, het duurde eeuwig voordat deze update er was! Maar nu is hij er eindelijk, dus geniet ervan!!!!! En vergeet niet te voten natuurlijk ;)
'Waar is iedereen?' Vroeg Brynne me terwijl ze verbaasd om haar heen keek, ik begreep precies wat ze bedoelde. Het was hier veel te rustig, normaal was het huis vol Roedelleden en bedrijvigheid. 'Ze zijn op zoek naar het kamp van de druïden. Mason heeft de oorlog ontketend...' Ik zuchtte en ging vervolgens verder, 'ik wil hem tegenhouden. Ik heb de druïden ontmoet, een oorlog is nergens voor nodig. Het slaat zelfs nergens op, deze ruzie is ontstaan door vooroordelen en ik vind dat het tijd is om het verleden te laten rusten. De druïden zien dat ook in, dus waarom zouden de wolven dat niet in kunnen zien?' Dax had ook meegeluisterd en wreef over zijn nek. 'Ik weet het niet Luna... Als Mason dit in zijn hoofd heeft gekregen zal hij niet zomaar stoppen, als je begrijpt wat ik bedoel. Je zult de Roedel voor je moeten winnen en Mason moeten overhalen. Nogal een dingetje dus.' Daar had hij gelijk in, het zou ook niet zomaar één, twee drie lukken. Maar daar had ik me ook niet op voorbereid. Ik verwachtte tegenspraak, ik verwachtte dat ze tegen me ingingen. Maar nu had ik Brynne en Dax aan mijn zijde, als ik hun kon overhalen zou de rest ook wel volgen. Tenminste...ik hoopte dat mijn overtuigingskracht sterk genoeg zou zijn. Het was in ieder geval een goede eerste oefening als Luna.
'Dax, zou jij Mason kunnen bereiken via de link die jullie met elkaar hebben?' Vroeg ik hem.
Dax knikte gretig, 'maar natuurlijk kan ik dat!'
Niet veel later staarde hij wat wazig voor zich uit, ik richtte me op Brynne en Daimhin.
'Daimhin, ik weet niet of het verstandig is dat je zichtbaar blijft. Mason zou nog weleens...' Ik kuchte ongemakkelijk, 'door kunnen draaien.'
Hij grijnsde en haalde zijn schouders op, 'het was ook niet mijn bedoeling om zichtbaar te zijn. Ik zal ervoor zorgen dat de rest me niet kan zien, maar ik reken er wel op dat je vriendjes hier het voor zich kunnen houden dat ik er ben.' Hij wierp een scherpe en wantrouwende blik richting Dax.
'Ik zal hem wel overhalen, maak je geen zorgen. Brynne, kun jij het stil houden?' Ze lachte en maakte een wegwerp gebaar, 'gek, ik zal het zeker stil kunnen houden! Wat dacht jij dan? Je kunt op me rekenen.' Ik was blij met haar antwoord, dat stelde me erg gerust.
Dax was er blijkbaar weer bij, want hij zei: 'Je kunt ook op mij rekenen!' Vervolgens vertelde hij dat Mason en de gehele Roedel deze kant op kwamen om te horen wat ik te zeggen had.
Nu begon ik de zenuwen pas echt te voelen, dit was het moment waar het op aan kwam. Zou ik ze wel of niet over kunnen halen? Zou ik deze onzinnige oorlog kunnen stoppen? Zouden ze achter me staan? Ik hoopte het van harte...
'Je hoeft je nergens zorgen over te maken April, alles komt goed, wacht maar af. Je bent een geweldige Luna, dat zie ik in je.' Brynne raakte mijn arm even aan als een geruststellend gebaar.
'Ik hoop echt dat je gelijk hebt.' Ik wist niet precies wat ik moest, dus besloot ik naast Dax aan de keukentafel te gaan zitten. We moesten vast nog wel even wachten tot ze er waren.
Maar daar bleek ik ongelijk in te hebben...
'Ze zijn er bijna.' Waarschuwde hij me plots.
Ik schoot direct van mijn stoel en begon zenuwachtig om me heen te kijken. Waar kon ik het beste staan? Hoe kon ik iedereen het beste aanspreken? Ik herinnerde me Masons speech, hoe rustig, duidelijk en inspirerend hij had gesproken. Hij handelde en sprak als een echte Alpha. Nu moest ik als een echte Luna handelen.
Maar kon ik dat wel? Was ik er wel klaar voor?
Twijfel en onzekerheid overspoelde me, het liefst wilde ik wegkruipen in een hoekje. Maar dat kon niet, ik moest sterker zijn dan dat. Ik moest erboven staan en niet toegeven aan mijn angsten.
Schouders recht, borst naar voren en kin in de lucht! Ik kon dit, ik kon dit!
Maar wie probeerde ik te overtuigen? Mezelf?
De deur vloog open, Mason was de eerste die de keuken in kwam lopen. Hij staarde Brynne en Dax met grote verbaasde ogen aan, ondanks dat hij al wist dat ze bij waren gekomen doordat hij Dax via de link had gesproken. Ik wist dat dit als een schok voor hem aan moest komen. Dit was natuurlijk het laatste dat hij verwacht had toen hij wegging om het kamp van de druïden op te sporen. Ik begreep dat maar al te goed, dit was namelijk ook niet wat ik gepland had.
'April...hoe-hoe kan dit in godsnaam?' Vroeg hij terwijl er steeds meer en meer Roedelleden binnenstroomden. Iedereen leek duidelijk overrompeld en meer dan verbaasd.
Toen ik het gevoel had dat zowat iedereen binnen was, begon ik pas te spreken.
'Zou ik even jullie aandacht mogen? Ik heb jullie veel te zeggen en er valt veel te bespreken. Ik begrijp dat jullie allemaal verbaasd zijn en niet begrijpen hoe Brynne en Dax zo plotseling zijn bijgekomen... Dat is belangrijk, maar niet het eerste waar ik het met jullie over wil hebben.' Terwijl ik sprak ving ik Masons vragende blik op, duidelijk wist hij niet welke kant ik op wilde.
Of wat ik überhaupt te zeggen had.
'Deze oorlog die we voeren moet ophouden! En niet voor nu, voor een week of een jaar. Nee, voor eeuwig en altijd. Want waarom voeren we hem eigenlijk, wat is de reden? En zeg niet omdat Brynne en Dax zijn behekst, want hier staan ze!' Iedereen staarde me aan, echt iedereen, of ze wisselden blikken met Mason. Zijn gezicht leek te zijn betrokken, hij leek niet erg blij te zijn met mijn toespraak. 'April, ik denk niet dat je begrijpt...' Maar voordat hij zijn zin af kon maken kapte ik hem al af. 'Nee Mason, ik denk dat jij het niet helemaal begrijpt. Heb je de druïden ooit gesproken? Heb je ze ooit gevraagd waarom ze dit doen, wat hun motieven zijn? Ik geloof het niet, of wel soms?' Hij rolde met zijn ogen, 'daar gaat het toch niet om, het is...' Ik schudde mijn hoofd. 'Daar gaat het juist om! Als je het ze had gevraagd had je het namelijk geweten, dan wist je dat zij dit net zo min willen als wij. Dan wist je dat ze af willen van deze eeuwigdurende ruzie, van deze oorlog! Want het slaat namelijk nergens op, het is allemaal gebaseerd op vooroordelen, leugens, verzinsels. Het zijn geen feiten, slechts verhalen. De druïden zijn niet het pure kwaad, net zoals wij geen wilde dieren zijn die overgeleverd zijn aan overlevingsdrang en instinct. Want geef toe, dat slaat nergens op, of wel? De druïden willen niet continue opgejaagd worden, ze hebben families net als wij...ze willen gewoon in vrede kunnen leven, dat is alles.' Ik had gehoopt op wat instemmend gemompel, maar ik kreeg precies het tegenovergestelde. 'Ze is ook behekst...'
'Ze hebben onze Luna betoverd met hun spreuken...' Allemaal negatief gefluister.
Ik hoorde het, ik hoorde alles.
'Stop!' Schreeuwde ik.
Het was direct muisstil, ik had weer alle aandacht. Ze keken me allemaal aan met opgetrokken wenkbrauwen, achterdochtige blikken. Ik besefte dat ze me niet geloofden.
'Ik heb met ze gesproken, ik heb hun leider ontmoet. De Godin Andarta heeft me alles laten zien, het hele verleden dat er tussen onze volken is. Ik heb gezien hoe deze oorlog Dephine en Steel uit elkaar rukte, hoe het hun de dood in joeg. Twee geliefden, beide zo onschuldig...was het echt een oorlog waard? Geloven jullie echt dat Dephine Steel heeft betoverd? Geloven jullie dat Steel Dephine heeft gemarteld totdat ze geloofde dat ze van hem hield? Zouden wolven dat doen?' Ik keek iedereen één voor één aan, de meeste keken weg en durfden mijn blik niet te beantwoorden. 'Ooit ontstond er een liefde tussen de wolven en de druïden. Ze zagen elkaar bijna als mates, als zielsverwanten...is dat iets kwaadaardigs? Is dat iets slechts? En waarom zo lang vasthouden aan al die vooroordelen, aan al die leugens? Terwijl we het verleden gewoon los kunnen laten en de strijdbijl kunnen begraven. We kunnen hier voor eens en altijd een punt achter zetten! Als de druïden inzien dat deze oorlog nergens op slaat, waarom kunnen wij dat dan niet inzien?' Vroeg ik ze.
Mason was de eerste die sprak, 'hoe heb jij hun kamp gevonden April? Wij hebben het in al die dagen zoeken niet kunnen vinden, dus hoe kun jij het zo gemakkelijk vinden?' Zelfs hij was achterdochtig, mijn eigen mate nog wel!
'Ik denk dat ik die vraag beter kan beantwoorden.' Hoorde ik Daimhin zeggen, die naast me zichtbaar was geworden. Ik hoorde een paar gillen van schrik, anderen begonnen te grommen. Ik zag Masons ogen verkleuren tot ze van gloeiend goud waren. 'Wie ben jij!' Gromde hij woedend. Hij schoot op me af, trok me achter zich en ging beschermend voor me staan.
Ik rolde met mijn ogen en liep om Mason heen, 'Mason, iedereen...dit is Daimhin, hij is een druïde en een afgezant van Andarta.' Stelde ik hem aan iedereen voor. Er rees nog meer gegrom en gegrauw op. 'Je hebt de vijand binnengelaten!'
'Hoe durft ze...' Hoorde ik een paar zeggen.
'Dit is jullie Luna!' Schreeuwde Dax plots boven het lawaai uit, 'toon wat respect en hoor wat ze te zeggen heeft. Denken jullie echt dat ze dit allemaal zou zeggen zonder een reden te zien? Ze heeft gelijk, jullie domme dwazen, deze oorlog slaat helemaal nergens op!' Hij kwam naast me staan, Brynne volgde zijn voorbeeld.
Heel langzaam werd het weer wat rustiger, Dax zijn uitbarsting had gewerkt.
'Mooi...nu iedereen weer serieus is', zei ik, 'wil ik graag dat jullie ophouden met dit gedoe. Stop met dit gedrag, zet deze vijandigheid aan de kant! Jullie hadden het kamp moeten zien...jullie hadden moeten zien hoe ze daar leven, als nomaden. Kinderen en ouderen slapen in tenten, in deze tijd van het jaar! Ze kunnen doodvriezen.' Ik zag een paar vrouwen die schrokken, ik zag gezichten betrekken. 'Ze hebben geen thuis, ze hebben helemaal niets! En jullie willen ze aanvallen? Jullie willen met ze vechten?' Ik schudde mijn hoofd. 'Van zo'n Roedel wil ik geen Luna zijn. Ik wil geen volk uitroeien, ik wil geen onzinnige oorlog voeren terwijl vrede juist nodig is.' Ik zuchtte, wensend dat dit gesprek gewoon voorbij kon zijn. Het was verschrikkelijk als iedereen tegen was en jij voor.
'Jullie kunnen me hierin volgen, me vertrouwen en achter me staan...of jullie kunnen doorgaan waar jullie mee bezig zijn. Dan doden jullie maar onschuldige kinderen, gezinnen, ouders... Het is aan jullie, als jullie maar weten dat ik er niet aan mee zou doen. Dat is wat ik jullie wilde zeggen, bedankt voor het luisteren.'
Het was stil, het was zo verschrikkelijk lang stil.
'Ik steun je.' Zei Dax.
Brynne knikte instemmend, 'ik ook.'
Daimhin keek me nerveus aan, hij voelde zich duidelijk totaal niet op zijn gemak nu hij zichtbaar was en in een ruimte stond vol wolven.
'Ik zal je ook steunen!' Hoorde ik Kay zeggen, direct volgde Jake ook. Steeds meer Roedelleden mompelden instemmend, vooral de vrouwen waren direct om. 'Iedere Roedel heeft een Luna nodig, om alles in balans te houden. Een Luna is het aller belangrijkste lid...zonder een Luna zou een Roedel niet lang kunnen functioneren. Zonder jou April...zou ik geen goede Alpha kunnen zijn. Wij vullen elkaar aan, versterken elkaar. Waar ik oorlog wil, wil jij vrede. Samen kunnen we een middenweg vinden, een goede strategie. Je bent mijn mate en ik zal je altijd steunen. Maar voordat ik vrolijk handjes ga schudden met de druïden, wil ik alles horen, alles. Ik wil het beste voor de Roedel en wil niet in een valstrik lopen.' Hij pakte mijn hand en glimlachte, 'ik wil nog altijd een verklaring voor alles...maar ik zal dit alles overwegen. Samen komen we er wel uit.' Ik haalde opgelucht adem, ik wist dat Mason nog altijd twijfelde...maar ik zou hem over halen! Daar was ik in ieder geval van overtuigd.
En misschien, als dit alles achter de rug was...zou hij me toelaten in zijn hart. Het liefst zou ik direct een verklaring eisen voor alles wat ik gezien had in de kerkers, maar ik wist dat ik dit tijd moest geven. Mason had een verleden, hij had geheimen...maar zoals hij al zei: samen zouden we er wel uit komen.
Ben je ook zo gek op dit verhaal en zou je True Wolfs Mate het liefst in de boekhandel zien liggen? Help mij dan met het laten uitkomen van mijn droom: dit boek laten uitgeven! Ik doe op dit moment namelijk mee met een schrijfwedstrijd: de #MoonYAcontest van Sweek en om te winnen heeft mijn verhaal zoveel mogelijk volgers nodig! Hoe help je me? Door de volgende stappen te volgen:
1. Ga naar www.sweek.nl
2. Maak een account aan
3. Zoek naar ALPHA #MoonYAcontest (ALPHA is namelijk de nieuwe titel van True Wolfs Mate)
4. Begin met lezen
5. Klik onderaan het hoofdstuk op de "+" om mijn verhaal te volgen
6. HOERA! Je hebt me onwijs geholpen!
7. Hopelijk ga ik dankzij jullie hulp deze schrijfwedstrijd winnen!
8. Wil je me op nog een andere manier helpen? Help me dan met het overtuigen van anderen om ook op dit verhaal te stemmen (vrienden, klasgenoten, familieleden) want iedere stem telt!
Eindelijk... Dat is vast wat jullie denken, of niet??? Ik weet het, het duurde echt super lang! Het kwam vooral omdat ik het echt even superdruk had op school, plus dat ik me natuurlijk moest voorbereiden op de SELECTIE!!!!
OMG OMG het is morgen al!!!! Wish me luck, hihihi :D
Ik was nogal lang bezig met het maken van mijn portfolio.. (ik wilde er speciaal een maken voor het gesprek dat ik krijg, ik heb er namelijk wel een...maar die was natuurlijk niet goed genoeg).
Maar morgen is niet alleen een speciale dag voor mij, maar ook voor 1 van mijn fans, namelijk.... (trommelgeroffel) voor SuperStarBookFan!!!!!!!!!!!!!!
Jaaahhhh ik ben het niet vergeten, hihi bij deze alvast gefeliciteerd met je 14de verjaardag! Ik hoop dat je heeeeeeeeeeeel veel cadeautjes krijgt en een super geweldige leuke en fantastische dag krijgt!!!!!!
Zo.....dat is het wel zo'n beetje, ik ga me nog een beetje voorbereiden voor morgen! Heel misschien krijg ik het voor elkaar nog een hoofdstuk te schrijven...en die morgen te plaatsen. Maar ik beloof niets!
Niet vergeten te voten, commenten en te followen!!!!!!!!!! Xxxxxxxxxxx
