'April, heb je een besluit gemaakt?' Vroeg Jules me toen ik en Cars weer binnen kwamen.
Ik knikte en knipperde snel met mijn ogen, vechtend tegen de tranen. Ik wilde niet huilen.
Niet waar hij bij zat.
Hij hoefde niet te weten hoeveel pijn me dit deed, hoe verschrikkelijk ik het vond dat ze me hiertoe dwongen. In feite had ik niets te beslissen.
Mason bestudeerde me de hele tijd, er glinsterde iets in zijn ogen wat ik niet kon ontrafelen.
Een emotie die ik niet eerder bij hem had gezien.
Cars had zijn hand op mijn onderrug en duwde me zacht, maar dwingend richting het bureau waar het contract al klaar lag. Het was een redelijk dik pakket van een aantal pagina's lang, waarschijnlijk had hij dat expres gedaan omdat ik dit nu nooit allemaal door kon lezen. Toen ik er een vluchtige blik op wierp begreep ik er al niets van, het was in een onmogelijk moeilijk juridisch taaltje geschreven. Had ik maar rechten als extra vak gekozen...nu zou het van pas zijn gekomen.
'Je moet hier tekenen', hij wees naar een leeg plekje op het papier, 'en hier, hier en hier.' Zei hij terwijl hij erdoorheen bladerde en alles aanwees.
Ik slikte, dat ik dit echt ging doen...
Twee weken bij onze mate! Dat is toch geweldig April, dit betekend dat hij ons wil! Hij wil ons gewoon aan zich binden, hij was dus echt jaloers...oh ik vind dit zo leuk!
Kailyn hielp niet echt mee met het maken van deze beslissing. Zij vond het alleen maar leuk.
Met trillende hand pakte ik de pen op, ik knipperde weer, vechtend tegen de tranen die mijn zicht vertroebelden. Waar moest ik nou ook al weer tekenen? Ik voelde mijn hart als een razende tekeer gaan, mijn ademhaling was onregelmatig. Nog even en ik zou hyperventileren. Plots voelde ik een warme hand de mijne omsluiten, zijn hand.
Ik staarde ernaar, tintelingen schoten door mijn lichaam. Waarom voelde het altijd zo als hij me aanraakte? Waarom kon ik er geen weerstand tegen bieden? Ik was zwak...
'Kijk, hier...' Hij bracht mijn hand naar de plek waar ik moest tekenen en liet mijn hand vervolgens weer los. Een protesterend geluidje verliet mijn mond, het was heel erg zacht, maar ik zag aan zijn blik dat hij het gehoord had.
Hij glimlachte.
Het was een korte en kleine flitsende glimlach.
Het ging zo snel dat ik achteraf zelfs twijfelde of ik het wel echt gezien had.
Zacht drukte ik de pen op het papier, iedereen hield zijn blik strak op mij gericht, op wat ik ging doen. Ik had het gevoel dat iedereen zijn ademhaling inhield, ik deed dat namelijk ook.
Snel zette ik mijn handtekening.
Ik had het gedaan, ik had het echt gedaan.
Nog een paar te gaan...
Mason bladerde door het pakket heen en wees me ter herinnering steeds weer aan waar ik moest tekenen. Drie minuten later was het gebeurd.
Ver in gedachten staarde ik voor mezelf uit, ik had me op de stoel laten vallen en was nog half in shock door wat ik zonet had gedaan.
Ik had het contract getekend.
Nu zat ik aan Mason vast, voor twee weken.
Twee ellendig lange weken tot mijn verandering.
'Dus, April slaapt vannacht voor de laatste keer hier, morgen na school gaat ze direct met mij mee. Ik laat al haar spullen ophalen, alles is geregeld.' Hoorde ik Mason ver op de achtergrond zeggen. Ik was er niet bij.
'Jullie mogen gewoon bij mij thuis langskomen om haar te zien, ook zal ze haar broers gewoon op school zien. Ze mag hier alleen naartoe met mijn toestemming. Sowieso mag ze nergens naartoe zonder mijn toestemming. Jullie mogen haar natuurlijk gewoon bellen om te vragen hoe het gaat, ook zij mag iedereen gewoon bellen. Daarvoor heeft ze mijn toestemming niet nodig. Als ze besluit de mijne te worden dan trekt ze natuurlijk bij mij in, tussen onze Roedels zal het dan gewoon weer net zo gaan als normaal.' Het was even stil. 'Cars, binnenkort, als dit allemaal afgelopen is zullen we verder bespreken over het hoe en wat van je nieuwe Packhouse en van de regels die we zullen moeten opstellen als de andere leden van je Roedel hier ook heen komen.' Ik zag Cars knikken, hij leek niet echt bepaald tevreden maar hij knikte. 'De deal die ik met je heb gesloten zal natuurlijk vervallen als April ervoor kiest niet de mijne te worden, maar dat spreekt voor zich.' Ging Mason zakelijk verder.
En nu begreep ik de haat in Cars zijn ogen.
Hij wist dat de kans er was dat ik Mason afwees, en dat zou direct zijn plan in duigen gooien. Dan zou hij naar zijn deal kunnen fluiten, wat die ook maar inhield. Hij wilde niet meer terug naar Parijs, nooit meer, wat ik niet begreep. Maar om hier te kunnen blijven, en zijn Roedel hierheen te halen, moest hij blijkbaar dingen met Mason bespreken. En als we in oorlog met elkaar waren, door mij...ja, dan ging het allemaal wat moeilijker. Jules...dat begreep ik dan weer niet.
Waarom deed hij dit? Hij, mijn favoriete oom, degene die me altijd hielp. Van hem had ik dit nooit, maar dan ook nooit verwacht.
Wat zat erachter?
Want, er moest iets achter zitten, toch?
Iedereen stond op, Mason stopte het pad getekende contract weer in het mapje en stopte het vervolgens in zijn tas. 'Goed, het was weer prettig met jullie zaken te doen. Ik ben blij dat we er elke keer zo vlotjes met elkaar over uit komen.' Hij gaf Jules en Cars een hand en draaide zich naar me toe. 'April, ik zie je morgen.' Hij zei het zo kil, hard en afstandelijk...ik kreeg er direct de rillingen van.
Het momentje waarop hij zijn hand op de mijne had gelegd was al direct vergeten.
Zo gingen we het blijkbaar spelen.
Goed, maar dat kon ik ook. Als hij kil en afstandelijk wilde zijn, dan zou ik dat ook gebruiken. Ik was benieuw hoe leuk hij het zou gaan vinden als ik zijn truckje tegen hem gebruikte. Misschien zou hij dan eindelijk besluiten dat het zinloos en debiel was om zich zo te gaan gedragen. Het zou moeilijk worden, als ik de hele tijd in zijn buurt was, maar het zou me lukken. Tenminste, als Kailyn niet tegenwerkte.
Zij vond het maar al te leuk allemaal. En haar stemming beïnvloedde de mijne.
Ik hoorde hoe Jules en Cars Mason de deur uit werkten, toen de deur met een klap dichtviel was het even helemaal stil.
Iemand ging de trap op en iemand liep richting het kantoor. Ik zag Jules binnenkomen.
Hij keek me aan, spijt glinsterde in zijn ogen.
Hij liep naar me toe en knielde voor me neer.
'Het spijt me April...het spijt me echt.' Ik zag aan hem dat hij het meende, dat dit hem ook meer pijn deed dan hij eerst had laten zien.
'Een Alpha moet altijd doen wat het beste is voor zijn Roedel, en dit was de beste oplossing...toen Mason met de deal aan kwam zetten kon ik het niet weigeren. Begrijp je dat?' Hij hield mijn blik gevangen. 'Deze plek...dit is één van de weinige plaatjes op de wereld waar wolven heel vrij kunnen leven. Hier zijn bossen en bergen, het is een paradijsje. Niemand stoort ons hier. Je wilt niet weten hoe moeilijk het leven in Parijs is...er zijn bendes, tientallen Roedels April. Daar zijn wij één van de velen, hier niet. Daarom wil Cars hier ook permanent blijven, hij weet hoe als geen ander hoe hard het in Parijs is. Hij heeft er veel meegemaakt.' Jules zuchtte en pakte mijn hand, kneep er zacht in. 'Er zijn ergere dingen dan dit April, Mason is je mate...Hij zal je nooit iets aandoen, niet echt.' Ik dacht direct aan die keer dat hij mijn arm brak en wilde mijn mond al openen om het te zeggen, toen Jules weer begon te spreken. 'Ik weet niet wat er precies tussen jullie gebeurt is...ik vind hem een klootzak omdat hij je zoveel emotionele pijn heeft bezorgd. Maar hij is ook in pijn April, ik zag het en voelde het. Het is niet gezond voor een wolf om gescheiden te zijn van zijn mate, misschien zag hij dit ook wel als zijn enige kans. Ik wil in ieder geval dat je begrijp dat je niet de enige bent die dit soort dingen meemaakt. Brynne en Cars hebben ook een heleboel moeten doorstaan, en zij zijn nu ook gelukkig. Ik weet zeker dat jij en Mason dat ook zullen worden.' Hij glimlachte en liet mijn hand los. Ik stond op, 'bedankt Jules...ik-ik ga slapen.' Fluisterde ik zacht. Hij knikte en ik liep het kantoor uit, richting de trap.
Morgen zou het een zware dag worden...
Meer te weten komen over TWM, When Angels Fall of over de personages? Promo filmpjes kijken? Quotes lezen? Eerder dingen te weten komen, nog voordat het hoofdstuk online staat? Volg me dan nu op twitter: @_AnnaKristina_
