Voordat jullie dit "te gekke" hoofdstuk gaan lezen...neem even de tijd om te voten. Al jullie stemmen helpen echt mee, ik zweer het!!!! Ik ben er echt zo blij mee, niet normaal! Dus please...druk op het sterretje ;)
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
Ik zat hier nu drie dagen...
Nog twee te gaan voor volle maan.
Ik begon steeds meer in paniek te raken, wat als volle maan aanbrak en ik hier nog steeds vastzat?
Er was echt geen mogelijkheid om te ontsnappen. Alec hield me nu gevangen in een willekeurige slaapkamer, bewakers voor de deur die me eten kwamen brengen. Ze zeiden nooit wat...echt nooit. Ik wist zeker dat dat het werk van Alec moest zijn, hij was erg bezitterig na het incident met Carlos. Ik huiverde...Carlos...
Ik probeerde het uit mijn hoofd te zetten, maar iedere keer als ik mijn ogen sloot speelde het zich opnieuw voor me af. Hoe hij me had mishandeld, het griezelige verlangen in zijn ogen.
Het hield me 's nachts wakker van mijn slaap.
Af en toe kwam Alec bij me kijken, maar meestal eindigden zijn bezoekjes in een dikke ruzie.
Ik smeekte hem om me vrij te laten, hij schreeuwde vervolgens dat ik bij hem hoorde.
Echt niet...
Hij is onze mate April, dat kun je niet ontkennen. Als hij bij ons is...voel je de aantrekkingskracht niet? Voel je niet hoe graag je eigenlijk bij hem wilt zijn? Voel je niet...
Ik rolde met mijn ogen, Kailyn moest echt haar mond eens houden. Zij vermaakte zich prima hier, ze vond het geweldig als Alec kwam.
Ik daarentegen stond niet zo enthousiast te springen als ik hem zag. Eerlijk gezegd maakte hij me alleen maar kwaad. Waarom ook niet? Hij had me ontvoerd, in de kerkers gestopt waardoor ik ook nog eens bijna verkracht was...en hij liet me niet gaan. Dus natuurlijk maakte hij me kwaad. Owh, en niet te vergeten dat ellendige bezitterige gedoe. Ik was dus echt niet van hem...
Dat ging echt nooit, maar dan ook nooit gebeuren. Toen ik geklop op de deur hoorde kreunde ik en liet me achterover vallen op het bed. Over de duivel gesproken, daar moest je hem net hebben. De deur ging open, het was Alec.
Hoe verassend...
Hij liep de kamer in, recht op me af. Ik nam niet de moeite om ook maar overeind te komen, koppig bleef ik liggen. 'April', zei hij om mijn aandacht naar zich toe te trekken.
Ik weigerde op te kijken.
'Dus je gaat direct zo doen hè?' Hij klonk teleurgesteld, maar dat kon me niets schelen.
Ik bleef zwijgen, ik wist dat het kinderachtig was wat ik deed, maar ook dat maakte me geen ene fuck uit. Hij kon dood neervallen.
Goed, dat misschien niet...hij had me tenslotte gered van Carlos. Maar daar bleef het ook bij.
'Ik weet dat je me niet mag April, je haat me waarschijnlijk omdat ik je hier tegen je wil "gevangen" houd. Maar ik ben je mate, tenminste volgens jou...' Ik vloog overeind, hij grijnsde.
Dit was natuurlijk precies wat hij wilde.
'Ik heb nooit gezegd dat wij mates zijn!'
Hij trok zijn wenkbrauw op, 'dus je bent het dus met me eens dat zoiets als mates niet bestaan?'
Die toon waarop hij het zei, man ik kon hem wel wurgen gewoon. Hij haalde het bloed onder mijn nagels vandaan en dat wist hij maar al te goed.
'Mates bestaan wel! Dat heb ik toch al gezegd, ik geloof gewoon niet dat ik ook jouw mate ben...ik ben al van Mason.' Toen ik het zei wilde ik mijn hand al voor mijn mond slaan, verkeerde zet.
Een hele verkeerde zet...
Ik zag Alec's kaak verstrakken, zijn handen balde hij tot vuisten. Hij trilde serieus van woede.
'Mason!' Snauwde hij, 'is niet je mate, je bent niet van hem. Je bent van mij!' Ik rolde slechts met mijn ogen, ik had niet eens zin om er tegen in te gaan. Het was het gewoon niet waard.
Vanuit het niets belandde hij op het bed en greep hij me vast bij mijn heupen. Met zijn knie haalde hij mijn benen uit elkaar, zijn gezicht een paar centimeter van het mijne verwijdert.
Waar kwam dit opeens vandaan?
Mijn hart ging flink tekeer door zijn plotselinge nabijheid, Kailyn stond praktisch te juichen door zijn zet, maar ik was niet zo vrolijk.
'Hoe vaak moet ik je nog duidelijk maken dat je van mij bent April...want je maakt me echt gek. Mijn wolf...je wilt niet weten...' Zijn ogen verkleurden van het schitterende, oneindige diepe blauw naar het gloeiende goud dat ik inmiddels zo gewend was bij wolven. Hij gromde en drukte zijn lichaam hard tegen het mijne, ik voelde hem... Ik voelde hoe opgewonden hij al was, waardoor mijn lichaam direct in vuur en vlam stond. Kailyn schreeuwde het uit van plezier, als het aan haar lag hadden we hem allang besprongen. Maar gelukkig lag het niet aan haar.
Ik was hier de baas.
Voel je hoe sterk hij is! Hij is echt een krachtige Alpha...kom op April, kom op...we hebben hem nodig, jij wilt dit net zo graag als ik...
Ze smeekte me, ze smeekte me serieus.
'Fuck...je wilt niet weten wat je met me doet April...' Fluisterde hij, ik voelde zijn warme adem kietelen. Aan de ene kant wilde ik hem van me af duwen, ik wist welke kant dit op zou gaan als ik hem zijn gang liet gaan. Maar aan de andere kant...die ogen, het was alsof ze dwars door mijn ziel keken. Ik kon alleen terug kijken.
Hij kuste zacht mijn nek en ik kon een kreun niet onderdrukken. 'Ik heb nog nooit iets voor iemand gevoeld, nog nooit...maar nu, dit...' Zijn stem stierf weg, hij begon weer zachte kusjes tegen mijn hals te drukken.
'Ik weet dat je niets voor mij voelt...ik weet dat je alleen maar aan hem kan denken...' Hij zucht en laat me los, gaat naast me liggen.
'Ik had gewoon gehoopt...omdat we mates zijn dat...' En weer maakte hij zijn zin niet af.
'Dat wat?' Vroeg ik botter dan ik bedoeld had.
'Dat jij...laat maar oké.' Mompelde hij zacht.
Ik draaide me naar hem toe zodat ik hem aan kon kijken, hij had zijn ogen gesloten. Zijn gezicht, zijn hele lichaam zelfs, stond strak van de spanning. Ik legde mijn hand op zijn borst en keek hem aan, bestudeerde zijn gezicht.
Ik zou hier zoveel spijt van krijgen...
'Kus me.' Fluisterde ik.
Zijn ogen vliegen open, hij brengt zijn hoofd dichter naar het mijne. Hij wikkelt zijn arm om mijn rug en trekt me naar beneden zodat ik nu plat op het matras lig. Ik open mijn benen voor hem en hij komt ertussen liggen. Zijn gezicht gevaarlijk dicht bij het mijne...ik leun omhoog om hem te zoenen, ik kan er niet tegen dat het zo lang duurt. Wanneer onze lippen elkaar raken lijkt alles binnen in me te exploderen. Hij kust het hoekje van mijn mond, dan mijn kaak, hij stuurt elektriciteit mijn lichaam in. Zijn lippen komen eindelijk terug bij mijn mond, hij haalt zijn tong over mijn onderlip voordat hij uiteindelijk zijn mond om de mijne sluit. De kus is lief en langzaam...vertederend.
Zijn ene hand heeft hij op mijn heup rusten, met de andere streelt hij zacht over mijn wang terwijl hij me zoent. Ik heb mijn armen om zijn rug heen geslagen om hem nog dichter naar me toe te trekken. Elk deeltje van mijn lichaam wil op zijn lip bijten, zijn shirt over zijn hoofd trekken, maar de lieve en zachte manier waarop hij me kust voelt op dit moment nog veel beter.
Hihi, ik schrijf dit nu...mijn vriendin die elk moment bij me thuis kan komen zodat we ons klaar kunnen maken voor het kerstgala...ja, ik moet echt even snel zijn. Zometeen hebben voor de laatste keer een gala...even een emotioneel momentje voor mij. Dit is gewoon het laatste jaar!!!!! OMG OMG
Zo, nu ik dat ook weer met jullie heb gedeeld...
Vinden jullie het niet goed van me dat het me toch is gelukt om vandaag een hoofdstuk te schrijven??? Ja, daar moeten jullie gewoon wel versteld van staan...pppfff haha nee hoor dat hoeven jullie helemaal niet.
Maar goed, aangezien mijn vriendin hier elk moment kan zijn om mijn kamer binnen te stormen en me bij mijn laptop weg te rukken...schrijf ik even niet "dat leuke stukje". Ja sorry lieve schatten van me...ik kan niet alles.
Ik hoop dat jullie wel even de tijd nemen om te voten en commenten, daar zouden jullie me echt heel heel HEEL blij mee maken, ik meen het!
(Kijkt heel serieus) Dus....wel doen!
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
