'Waarom?' We zaten nu al meer dan een uur tegenover elkaar in deze benauwende ruimte. Wat hem dreef om me te blijven kwellen op deze manier wist ik niet. Wat ik wel wist was dat er een reden voor moest zijn, en dat was nou precies wat ik wilde weten. Het was de vraag die door mijn hoofd spookte sinds de dag dat ik hier vastzat. Hij vouwde zijn armen over elkaar en leunde dichter naar me toe, 'als ik je mijn grote geheim onthul, als ik je alles uitleg. Mijn denkwijze, redenering en ontdekking, zal dat het dan gemakkelijker voor je maken?' vroeg hij me, 'zal dat deze situatie veranderen? Wanneer je alles begrijpt April, zul je me dan kunnen vergeven?' 'Nooit!' beet ik hem toe, 'ik zal je nooit vergeven!' Hij glimlachte, alsof hij tevreden was met mijn reactie, alsof hij het had zien aankomen. 'Waarom zal ik het dan aan je vertellen?' Ik keek van hem weg, kon zijn blik niet langer verdragen. Deze man, deze afschuwelijke klootzak, was ook mijn geliefde geweest, mijn zielsverwant, of wat dat nu dan ook nog mocht betekenen... 'Omdat je het me verschuldigd bent Mason, na alles wat je me hebt aangedaan lijkt het me dat ik dat beetje respect toch wel van je verdien.' Mijn stem was schor van emotie en ik knipperde met mijn ogen om de tranen weg te houden. Plotseling stond hij achter me en voelde ik zijn warme handen rusten op mijn schouders. En ik sloot mijn ogen terwijl ik me inbeeldde dat we niet hier waren op deze ellendige plek. Dat hij nog de Mason was waar ik zielsveel van hield en de wereld nog vol wonderen zat waar magie bestond en we konden leven in een betoverend sprookje. 'In deze wereld bestaan geen weerwolven, gee vampieren, druïden, heksen of andere bovennatuurlijke wezens. Er bestaan geen Goden en er is al helemaal geen magie...' Hij liep om me heen tot hij voor me stond en knielde toen bij me neer, 'maar er bestaat wel licht, net zoals er duisternis is. Er is goed en kwaad om de eeuwige balans te behouden.' Hij pakte mijn hand en drukte onze handpalmen tegen elkaar aan, 'en wanneer die twee elementen samenkomen, is er dit.' De energie in de ruimte begon te zinderen, kleine vonkjes ontstonden tussen onze handen en lichten boven ons begonnen te flikkeren. En toen - vanuit het niets - werden we gehuld in duisternis en om ons heen fonkelden minuscule lichtjes. Alsof we ons tussen de sterren begaven. Het was het mooiste dat ik ooit had gezien en had mogen aanschouwen. Wij creëerden dit, het kwam vanuit onszelf. Ik stond op en draaide rond, liet mijn vingertoppen langs de lichtjes glijden. Maar bovenal lachte ik, ik lachte en huilde tegelijkertijd. Omdat dit betekende dat al het wonderbaarlijke nog niet verdwenen was en dat deze wereld nog altijd iets magisch te bieden had. 'Het is schitterend', bracht ik haast ademloos uit. Hij volgde iedere beweging met zijn blik, keek toe hoe ik danste in onze eigen sterrenhemel. 'Ik ben blij dat je het mooi vindt', hoorde ik hem fluisteren. Hij liep naar me toe en kwam naast me staan. 'Ik heb hier een eeuwigheid naar gezocht April, ik kan het niet laten gaan nu ik het eindelijk heb gevonden.' Zijn blik vond de mijne en hield me vervolgens gevangen, 'hele decennia heb ik gewijd aan mijn studie, aan mijn theorie. Ik leerde en studeerde, sprak met filosofen, geleerden, wetenschappers, alles om hun kennis tot me te nemen. Om het een deel van me te laten worden. Geniale mensen heb ik groot zien worden, om vervolgens zien sterven en in de vergetelheid zien raken. Ik kon - ', hij maakte zijn zin niet af en zocht naar woorden, 'ik kon en wilde datzelfde lot niet delen. Kon niet dag in dag uit in de spiegel kijken om langzaam te beseffen dat ook ik zou sterven, dat ook ik zou doodgaan en tot niets zou vergaan. Dus zocht ik naar een andere manier, naar een uitweg.' Hij pakte mijn handen stevig vast, zijn ogen leken me te doorboren door de felheid die er in te vinden was, de passie en ambitie die hem had gedreven en van hem had gemaakt wat hij nu was. 'De één zal het een pact met de Duivel noemen, ik noem het pure wetenschap April. Geef toe dat je niet meer terug kan naar je oude leven, dat je dat niet meer wilt. Niet nu je een jaar lang hebt geloofd in de meest wonderbaarlijke en magische dingen. De dingen die ik je heb laten zien, de dingen die ik je heb laten geloven... Het spijt me, werkelijk waar dat het op die manier moest. Maar je kunt niet ontkennen dat als het mogelijk was, je zou willen dat het waar was. Ik zie het in je ogen, zie het in je blik. Want ik ken die blik, ik heb het bij mezelf gezien. Ook ik wilde meer dan er was, meer dan de realiteit te bieden had en ik vond het April! Ik vond het en deelde het met je. En je kunt van alles van me vinden, kunt me haten en naar me schreeuwen, je kunt me uitschelden en me voor alles en nog wat uitmaken, maar geef het alsjeblieft toe. Wees eerlijk tegen me.' Hij smeekte het me, smeekte me net zo naar de dingen te kijken zoals hij deed. En hoe graag ik het ook wilde ontkennen, hoe graag ik inderdaad naar hem wilde gillen en schreeuwen, dat deed ik niet. Omdat hij gelijk had, over alles. Ik was gefascineerd door de sprookjes die even mijn werkelijkheid waren geworden, was verliefd geworden op een wereld waar magie wel mogelijk was. En nu kon ik niet meer zonder. Ik was als een verslaafde die drugs aangereikt kreeg. En hoe graag ik het ook wilde, ik kon het niet afslaan. 'Mason, ik...' Ik kon het bijna niet over mijn lippen krijgen, maar toen ik om me heen keek naar de duisternis en de sterren, ging het als vanzelf. 'Je hebt gelijk.'
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ben je ook zo gek op dit verhaal en zou je True Wolfs Mate het liefst in de boekhandel zien liggen? Help mij dan met het laten uitkomen van mijn droom: dit boek laten uitgeven! Ik doe op dit moment namelijk mee met een schrijfwedstrijd: de #MoonYAcontest van Sweek en om te winnen heeft mijn verhaal zoveel mogelijk volgers nodig! Hoe help je me? Door de volgende stappen te volgen:
1. Ga naar www.sweek.nl 2. Maak een account aan 3. Zoek naar ALPHA #MoonYAcontest (ALPHA is namelijk de nieuwe titel van True Wolfs Mate) 4. Begin met lezen 5. Klik onderaan het hoofdstuk op de "+" om mijn verhaal te volgen 6. HOERA! Je hebt me onwijs geholpen! 7. Hopelijk ga ik dankzij jullie hulp deze schrijfwedstrijd winnen! 8. Wil je me op nog een andere manier helpen? Help me dan met het overtuigen van anderen om ook op dit verhaal te stemmen (vrienden, klasgenoten, familieleden) want iedere stem telt!
Zouden jullie terug kunnen naar jullie oude leven? Of zouden jullie ook liever de tijd willen terugdraaien zodat jullie tenminste nog even konden leven in een magische en betoverende wereld, ook al is het één grote leugen? En zouden jullie Mason na dit alles nog vergeven?
Ik ben heel erg benieuwd naar wat jullie van het hoofdstuk vonden. Vergeet niet te voten, commenten en te followen! XXX
