Ik stond aan de grond genageld toen ik hem zag, met haar...met Lynn.
Ze stonden te zoenen, midden in de gang, een paar meter bij me vandaan. Ik kon wel door de grond zakken, ik wilde het liefst verdwijnen.
Ik wilde me omdraaien en terugrennen naar huis, maar natuurlijk moest Collin net op dat moment mijn naam roepen. 'April!' Ik zag dat Mason Lynn losliet en opkeek, hij schonk me een gemene grijns. Ik kon hem wel wurgen! Dit deed hij gewoon express, om me pijn te doen. Hoe haalde hij het in zijn hoofd, hoe waagde hij...
'April, wat is er? Waarom antwoord je niet?' Collin raakte zacht mijn arm aan, ik schrok en keek hem aan. 'S-Sorry, ik-ik...' Met moeite slikte ik de brok in mijn keel weg. Nog altijd staarde ik naar Mason en Lynn, Collin volgde mijn blik. Zijn ogen werden groot, 'die klootz...' Maar het einde hoorde ik niet, hij was al op Mason afgestormd. Voordat ik kon roepen dat hij terug moest komen, gaf hij Mason al een rechtse.
'Dat had je niet moeten doen!' Gromde Mason.
'Dat had ik zeker wel moeten doen, die was voor April!' Hij sloeg hem nogmaals, 'en deze is omdat je gewoon een arrogante klootzak bent!' Collin wilde hem nog een keer in het gezicht rammen, maar Mason hield zijn vuist tegen.
'Waag het en ik ruk je kop eraf!' Snauwde hij.
Collin haalde zijn schouders op, 'dan hoef ik jouw vuile kop tenminste niet meer te zien!'
Dat was duidelijk de druppel, Mason vloog bovenop Collin. Lynn, dat stomme wijf, sloeg een gilletje en bleef er maar wat naast staan.
Ik rende eropaf, 'Collin!' Riep ik terwijl ik dichterbij kwam. Mason had Collin een stomp in zijn maag gegeven en duwde hem weg. Ik greep Collin bij zijn arm voordat hij weer iets kon doen.
'Hij is het niet waard!' Zei ik zo hard dat iedereen het kon horen. Mason keek me met samengeknepen ogen aan, draaide zich vervolgens met een ruk om en stormde weg met Lynn in zijn kielzog. 'Bedankt...' Fluisterde ik zacht toen hij helemaal uit het zicht verdwenen was. Collin haalde zijn schouders op, 'geen probleem. Het stelde niet zoveel voor.'
Ik rolde met mijn ogen, 'echt iets voor jou om te zeggen...maar echt, bedankt Collin. Je bent een goede vriend.' Ik sloeg mijn armen om hem heen en gaf hem snel een knuffel. Hij bloosde lichtjes toen ik hem losliet.
'Ik ben benieuwd naar wat er precies tussen jullie gebeurd is, maar ik weet niet of het zo verstandig is om het er nu over te hebben. In ieder geval, als je iemand nodig hebt, ik ben er voor je.' Ik schonk hem een dankbare blik, 'lief van je Collin...maar je hebt gelijk. Ik heb er nu niet zoveel behoefte aan om het erover te hebben.' Hij knikte begrijpend en pakte mijn hand. 'Zullen we dan maar naar de les?' Vroeg hij.
'Ja, dat is goed...'
De hele week was ik samen met Collin en vermeed ik ieder contact met Mason. Volgens Brianna had hij iets met Lynn gekregen, maar dat was niet groot nieuws. Ze hadden blijkbaar al een hele lange tijd een knipperlichtrelatie. Lekker dan...dit verklaarde waarom ze steeds zo arrogant en gemeen tegen me had gedaan. Ik vond het triest dat hij iets met iemand zoals haar had gekregen, maar kon er niet zoveel aan doen.
Eén keer was ik uit de eetzaal gerend toen ik haar bij hem op schoot zag en hij me de hele tijd grijnzend had aangekeken. Woedend had ik me gevoeld, hoe durfde hij me zo uit te dagen?
Collin had eerst nog geprobeerd om met me te praten, maar ik wilde het er simpelweg niet over hebben. Het was te pijnlijk...
Thuis ontliep ik al mijn broers, ze waren gelukkig slim genoeg om me met rust te laten.
Op vrijdagavond had Collin gevraagd of ik meeging naar The Wolf Cage. Eerst wilde ik nee zeggen, maar uiteindelijk had ik toch maar besloten dat het misschien wel goed voor me was. Nu was het dan zover, hij kon me ieder moment komen ophalen met Tyler. Deze week was Tyler er ook op een vreemde manier voor me geweest, dat vooral door me te pesten en plagen met allemaal flauwekul. Ik was er blij mee, het leidde me tenminste af. 'April!' Riep Celeste.
'Collin en Tyler staan bij de poort!' Ik keek in de spiegel, rommelde nog wat met mijn haar en deed was lipgloss op. Ik zag er eerlijk gezegd fantastisch uit. Ik had een strakke zwarte skinny jeans aangetrokken die mijn kont goed liet uitkomen, en een knalrood topje. Ik wist dat het koud was, maar in The Wolf Cage was het snikheet. Bovendien trok ik gewoon buiten mijn winterjas aan, ik trok het heus wel.
Ik had stoere laarzen met hakken aangetrokken, wat nogal een risico was, maar ik hoefde niet erg veel te lopen gelukkig. We gingen met de sneeuwscooters, ik op mijn eigen. Collin had me samen met Tyler geleerd hoe ik dat ding moest besturen. Het bleek makkelijker dan verwacht, en super leuk! Wat met ze racen was nu mijn favoriete bezigheid geworden, wie had dat gedacht? Ik in ieder geval niet toen ik hier kwam wonen. Wat ook leuk was, was dat Edyth en Dominic hier binnenkort naartoe zouden komen in de kerstvakantie. Het leek me geweldig om ze hier te hebben en ze voor te stellen aan Collin en Tyler. Dominic zou het vast goed met ze kunnen vinden en Edyth zou hoogstwaarschijnlijk verliefd worden op één van de twee. Zo was Edyth nou eenmaal...
Ik had nog een paar keer met ze gebeld, wat heel erg leuk was, maar met Dominic...dat was ongemakkelijk. Ik wist niet wat ik tegen hem moest zeggen. Vooral als hij zij dat hij me zo miste en zo blij was dat hij me binnenkort weer vast kon houden, ik kon gewoon niet zeggen wat ik echt voelde en wat er gebeurd was in de tussentijd. Hij merkte dat er iets aan de hand was maar vroeg er niet naar, misschien wilde hij het onderwerp ook ontwijken.
'April...wow.' Hoorde ik Collin zeggen, Tyler grinnikte en gaf Collin een stomp tegen zijn schouder. 'Wat?' Vroeg Collin terwijl hij over zijn schouder wreef en een moeilijk gezicht trok.
'Doe dat niet man, dat doet pijn.' Tyler bulderde het uit van het lachen, 'stel je niet zo aan!'
Ik pakte mijn jas, mijn sjaal en handschoenen. 'Ik kom er zo aan, ik haal even de sneeuwscooter uit de garage.' Ze knikten en liepen zelf ook naar hun eigen. Ik deed de deur dicht en rende snel door de gang richting de garage, Cars blokkeerde de deur door ervoor te staan. 'Waar ga je heen?' Vroeg hij met opgetrokken wenkbrauw.
Ik haalde mijn schouders op, 'uit.' Mompelde ik.
'Uit, waar?' Ging hij door met vragen stellen.
'The Wolf Cage.'
Hij schudde zijn hoofd, 'daar ga je mooi niet in je eentje heen.' Ik probeerde langs hem te komen, maar hij hield me tegen, 'Danny en Kyan gaan met je mee.' Zei hij op die commanderende toon.
'Tyler en Collin gaan al mee, ik ben niet alleen.'
Ik zag zijn kaak verstrakken, 'je gaat wel erg veel met die gasten om April, heb je geen vriendinnen op school?' Auw, dat kwam hard aan.
'Dat gaat je niks aan! En laat me er nu langs!' Siste ik geïrriteerd. Hij wist me ook altijd op te fokken, en waarom? Dat was een raadsel.
'Wat is hier aan de hand?' Vroeg Jules die vanuit het niets was komen aanlopen. Dankbaar wierp ik een blik op hem, 'Cars laat me niet gaan, maar ik moet weg. Ik heb afgesproken om met Collin en Tyler naar The Wolf Cage te gaan.' Jules keek twijfelend tussen mij en Cars. 'Ga dan maar.' Zei hij uiteindelijk. Ik glimlachte en keek Cars uitdagend aan, grommend stormde hij weg.
'Waar was dat nou voor nodig?' Zei Jules verbaasd. Ik haalde mijn schouders op, 'hij is gewoon een beetje aangebrand de laatste dagen.'
Ik liep snel de garage in.
Nu was het tijd om eindelijk eens iets leuks te doen en aan iets anders te denken dan Mason en Lynn. Ik had zin om te racen, en misschien was dat ook wel precies wat ik vandaag ging doen.
Meer te weten komen over TWM, When Angels Fall of Forever In Love? Volg me dan ook op Twitter: @Anna_Kriztina
