Heeee lieve lezertjes!!!! Hier is een nieuwe update, niet vergeten te voten ;)
'Fijn, nu we weer allemaal serieus doen is het tijd om een plan te bedenken. We hebben iets nodig waardoor dit vredesverdrag in stand blijft en niet over een paar decennia teniet gaat. Begrijpt iedereen dat?' Andarta keek ons één voor één doodserieus aan. We zaten weer in de vergadertent, aan de grote vergadertafel.
Mason en Alec wisselden nog altijd continue boze blikken naar elkaar, maar ze wisten zich voor de rest in te houden. Het gesprek verliep tot nu toe soepeler dan ik voor mogelijk had gehouden. 'Daar ben ik het helemaal mee eens.' Direct toen ik het zei, antwoordden Alec en Mason tegelijk: 'ik ook.'
'Ik zei het als eerst', mompelde Alec.
Mason schudde zijn hoofd, zijn kaak verstrakte.
'Echt niet...'
Ik rolde mijn ogen, dit gingen ze toch niet echt menen? Gingen ze nou serieus zo'n kinderachtig spelletje als wellis nietes spelen?
'Mason, Alec...blijf er even bij.' Ik schonk Andarta een dankbare blik. Als zij het niet had gezegd had ik het wel gedaan, maar het was toch fijn dat zij tussenbeide kwam.
Beide hielden ze hun mond, toch bleven ze elkaar aanstaren. Het was verschrikkelijk irritant, het verpeste de hele sfeer. De spanning was gewoon om te snijden, zo erg was het.
'We moeten een verdrag opstellen en dat gaat niet werken als jullie zo blijven doen. Of jullie vertrekken nu allebei, of jullie besluiten je normaal en volwassen te gedragen. Want dit slaat echt helemaal nergens op.' Ik kon een lach niet onderdrukken toen ik Andarta's gezicht zag.
'Geen probleem', zei Mason.
Ook Alec mompelde iets instemmends, maar goed kon ik het niet echt horen.
'Ik heb hier een beginsel gemaakt, het is misschien verstandig als jullie het allemaal even doorlezen.' Andarta overhandigde mij als eerst het papier, ik zag dat alles handgeschreven was.
Vredesverdrag stond helemaal bovenaan.
Na aanleiding van een overeenkomst tussen de verschillende volken...
Snel las ik de hele inleiding, die nogal lang was.
...daarom zal bij deze vrede worden gesloten. Druïden en wolven zullen elkaar niet lastigvallen, nog opnieuw een oorlog met elkaar aangaan. Wolven zullen druïden niet aanvallen en druïden zullen wolven niet beheksen, vervloeken of gebruik maken van andere soorten magie...
Ik zag een hele lijst van regels en afspraken die gemaakt zouden moeten worden. Het zag er goed uit, het meeste leek me ook heel logisch.
Druïden zullen nooit meer gebruikt worden als magie slaven, net zoals de wolven ook niet meer gebruikt worden als waakhonden.
Terwijl ik het allemaal las vroeg ik me af of we hierdoor elkaar ooit nog weleens zouden zien, of dat de druïden zo ver mogelijk gingen...
Zelf zou ik het jammer vinden, ik vond de gehele cultuur fascinerend, net als magie.
Ik had zoveel vragen die ik ze wilde stellen, zou ik dat nog kunnen hierna?
'Is het de bedoeling dat ieder zijn eigen weg gaat?' Vroeg ik, de teleurstelling was duidelijker te horen dan oorspronkelijk mijn bedoeling was.
'De bedoeling is dat iedereen vrij is zijn of haar eigen keuze te maken. Dit is jullie dorp, wij zijn slechts reizigers die er doorheen trekken. We zullen onze eigen plek moeten vinden...'
Ik overhandigde het vredesverdrag aan Mason, die het vluchtig doornam en steeds knikte bij dingen waar hij het mee eens was.
'Ik denk dat we het hier en daar wat moeten aanpassen, maar dat zou ik graag doen waar mijn eigen raadgevers bij zijn.' Zei hij nog altijd lezend. Andarta knikte begrijpend, 'het was sowieso de bedoeling dat ik hierna ook meeging met jullie. Het is logisch dat jullie dit willen overleggen.' Mason gaf het papier aan Alec, wat zo te zien met moeite leek te gaan.
'Pak je het nog aan, of wat?' Snauwde hij.
Alec griste het papier uit Masons hand als antwoord. Ik vroeg me af of die het ooit zouden bijleggen in hun leven, of dat dit voor eeuwig zo zou gaan. Mijn relatie met mijn broers was ook niet goed, maar zo ver zou ik het nooit laten gaan.
'Ik heb heel misschien een idee...' Begon Mason plots terwijl hij in gedachten voor zich uit staarde.
'Maar honderd procent zeker ben ik niet van mijn zaak...ik zou wat dingen moeten doorkijken in mijn kantoor en in de bibliotheek, ik heb wellicht een oplossing voor dit alles.' Hij stond op en richtte zijn blik op mij, 'zou je het erg vinden als ik nu alvast vooruit ga en alles uitzoek. Als jullie dan komen dan ben ik voorbereid.' Hij wierp Andarta een veelzeggende blik, 'ik neem aan dat haar niets overkomt terwijl ik weg ben.'
Andarta glimlachte geruststellend, 'maar natuurlijk niet Alpha. De jonge Luna is mij nu al heel dierbaar, ik zou het verschrikkelijk vinden als er iets met haar gebeurde.' Mason knikte, blijkbaar vond hij dat antwoord goed genoeg.
'Ik zie je zo weer, goed?' Ik rolde met mijn ogen en gebaarde dat hij kon gaan. 'Ik red me wel!'
Hij grijnsde en gaf me snel een kus op mijn voorhoofd, 'dat weet ik toch...' Fluisterde hij.
Toen ging hij er snel vandoor en liet ons drieën met vragen achter. Ik was benieuwd naar wat hij in zijn hoofd had...
'Eindelijk is hij vertrokken...' Zuchtte Alec.
Ik wierp hem een boze blik, 'waarom doe je eigenlijk zo moeilijk? Dit is een zakelijke overeenkomst, hierin zou je toch professioneel kunnen doen, of niet soms?' Siste ik.
Alec hield zijn handen verdedigend voor zich, zijn handpalmen naar mij toegedraaid.
'Jeetje April...rustig maar, ik zeg gewoon wat ik denk en dat is alles. Ik dacht dat jij dat wel zou begrijpen, maar je bent duidelijk erg veranderd in de tijd dat ik vastzat en wegrotte in Masons kerkers.' Zijn blik verharde, 'weet je hoe verschrikkelijk het daar was? Weet je hoe vaak ik heb geprobeerd te ontsnappen? En wil je weten waarom...om jou te redden van dat monster dat zich mijn broertje noemt. Toen ik daar zat had ik heel wat anders verwacht dan dit...want jij bent wel heel snel weer in zijn armen gesprongen, alsof er helemaal niets gebeurd was!' Nu was hij degene die boos was en woedend dingen toesnauwde. Het raakte me, en hard ook.
'Ik ben tijden woedend op hem geweest! Ik heb me verzet, me tegen hem gekeerd, maar niets werkte Alec! Zal ik je vertellen waarom? Omdat ik al die tijd van hem bleef houden...omdat hij mijn mate is, mijn ware mate!' Ik maakte gebaren tussen hem en mij, 'wat er tussen ons was, dat was niet echt! Het zat allemaal maar tussen onze oren, ooit gehoord van het Stockholm syndroom Alec? Dat houdt in dat je verliefd wordt op je gijzelaar, en is dat niet precies wat er gebeurde?' Hij kromp ineen, inmiddels besefte ik dat Andarta niet langer in de tent was.
'Jij wilt echt beweren dat je gevoelens voor mij niet echt waren.' Hij stond op, 'want ik geloof daar echt helemaal niets van...' Met een paar passen was hij bij me, hij trok me van mijn stoel en zette me op de tafel. Niet veel later lagen zijn lippen op de mijne. Hij kuste me...
Hard, ruw en vol agressie.
Ik voelde zijn wanhoop, zijn verdriet en zijn woede, ik voelde alles...het overweldigde me, dompelde me onder in een zee van emoties.
Hij opende mijn mond met zijn tong en verdiepte de kus, hij liet zijn handen over mijn lichaam glijden waardoor vuur in me ontvlamde.
Er was die vonk, die ene vonk die ik toen ook gevoeld had...en dat was genoeg.
Ik kuste hem terug, greep hem steviger vast en trok hem nog dichter tegen me aan.
'En jij zei dat dit niets was...' Gromde hij terwijl hij me hardhandig achterover duwde waardoor ik met mijn rug op de vergadertafel lag.
'Jij dacht werkelijk dat je zo gemakkelijk van me af kwam...je bent niet echt van hem April, je bent van mij en ik laat je nu echt niet meer gaan...' Zijn stem klonk duister, dreigend en veel te onheilspellend. Dit kon niet veel goeds betekenen. 'Toen mijn broertje je claimde dacht hij slim te zijn...maar hij vergat dat het ongedaan kon worden gemaakt.' Alec zette zijn vingers hard in mijn heupen en drukte zichzelf tegen me aan. 'Zo moeilijk is het niet...ik zou het gewoon hier en nu kunnen doen.' Zijn ogen glommen van een diep en intens verlangen. In één klap begreep ik waar hij op doelde.
'Nee Alec, alsjeblieft...doe het niet.' Ik schudde mijn hoofd en probeerde me los te maken uit zijn greep. Ik spartelde en probeerde hem van me af te duwen, allemaal zonder succes.
Hij gromde en leunde met zijn volle gewicht op mijn lichaam waardoor ik half platgedrukt werd.
'Vergeet het maar prinses...' Hij scheurde mijn shirt open en maakte behendig en snel de sluiting van mijn bh los. Ik sloeg mijn armen om me zelf heen om me te bedekken voor zijn hongerige blik.
'Ah...word je nu verlegen?' Hij schudde zichtbaar teleurgesteld zijn hoofd, 'en dat terwijl ik je al eens naakt gezien heb, ik wed dat je niet met Mason onder een douche bent gestapt, of wel?' Toen ik mijn ogen neersloeg grinnikte hij, 'precies wat ik al dacht ja.' Hij greep mijn polsen vast en bracht ze met zijn ene hand boven mijn hoofd terwijl hij met zijn andere hand mijn borst streelde en hem zacht kneedde. 'Je bent werkelijk verrukkelijk...' Kreunde hij.
Hij bracht zijn lippen naar mijn borst en begon zacht op mijn tepel te zuigen. Ik haalde raspend adem en probeerde met al mijn wilskracht het gevoel te negeren dat hij me bezorgde.
'Verzet je er niet tegen', fluisterde hij, 'ik kan je verlangen ruiken liefste...' Hij maakte mijn broek los en trok hem in één beweging naar beneden waardoor ik alleen nog in mijn slipje op de vergadertafel lag. Ik rilde van de kou en van de angst, weer probeerde ik onder hem weg te komen. 'Nee, nee, nee...dacht het even niet.' Gromde hij boos. Sneller dan ik voor mogelijk had gehouden, had hij zijn eigen shirt en broek ook uitgetrokken waardoor hij alleen nog in zijn boxer stond. Hij spreidde mijn benen en drukte zijn onderlichaam hard tegen me aan waardoor ik hem kon voelen. Ik was blij dat ik nog altijd mijn slipje droeg en hij zijn boxer aanhad...
'Dit wil je April, ik weet dat je dit stiekem wil...Ik ruik het aan je, voel het aan je, ik weet het gewoon.' Hij kuste me in mijn nek en begon tegen me aan te schuren, 'verdomme...ik wil je zo graag.' Kreunde hij weer.
'Laat me alsjeblieft gaan...alsjeblieft...' Snikte ik zacht, zoute tranen die over mijn wangen stoomden en mijn zicht troebel maakten.
'Nee, ik laat je niet meer gaan. Nooit meer, je bent van mij, alleen van mij...' Gewelddadig kuste hij me weer. En weer probeerde ik mezelf te bevrijden uit zijn greep, zonder succes.
'Alsjeblieft Alec, laat me gaan...'
'Je hebt haar gehoord!' Hoorde ik een al te bekende stem schreeuwen.
Mason, hij was hier.
Hij zou me redden.
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
Tada-da-da....Tada-da-da... (onheilspellend deuntje).
Hahahaha, vonden jullie dit niet grappig (ik lach me namelijk kapot door Alec en zijn "aparte gedrag") ja...wie had verwacht dat hij dat nog in zich zou hebben. Ik snap zijn bedoelingen natuurlijk wel, hij denkt dat hij April hiermee voor zich kan winnen (bla, bla, bla...en nog meer van die bla, bla, bla's) maar echt slim is het niet.
Voor alle TEAM MASON fans: April gaat Alec hierdoor echt mega haten!!!!
Goed nieuws, goed nieuws, hahahahaha :D
Ik vond dit echt erg leuk om te schrijven BTW...hihihi (doet een mwhoehaha lachje).
Goed...tot zover dat alles...
Hoe is jullie vakantie???? Ik heb gisteren moeten werken, maar nu ben ik ook eindelijk helemaal vrij! Jeeeeeehhh ik ben echt mega, super blij! Woehoeeeee
En ik heb een nieuwe laptop gekregen van mijn oom en tante, OMG OMG hoe vet is dat!
Mijn oude was kapot, dus zeiden ze: "Nou, dan gaan we nu toch een nieuwe kopen!"
Haha, ze zijn echt te gek!
Zo, niet vergeten te voten, commenten en te followen!!!! Xxxxxxx
