Jullie weten al wat er gaat komen, of niet?? Zouden jullie alsjeblieft even de moeite willen nemen om op dit verhaal te stemmen? Het is een kleine moeite, dat beloof ik jullie. Alleen even op het sterretje klikken, meer niet. Zie, simpel toch??? Heel erg bedankt voor het voten!!!! Geniet van het hoofdstuk! :D
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
Alec had me alleen achtergelaten om na te denken. En dat was nogal veel...
Ik kon maar niet geloven wat hij allemaal gezegd had. Ja, Mason kon wat agressief zijn.
Hij had me meerdere keren pijn gedaan.
Maar dat hij in staat was zijn bloedeigen moeder te vermoorden, dat geloofde ik niet.
Welk kind deed zoiets, kinderen dachten toch nog niet aan zulke verschrikkelijke dingen? Of was het misschien een ongeluk geweest, zat hij daarom soms met zoveel spijt en verdriet in zich.
Als dat het geval is dan moest ik hem helpen, ik zou er met hem over hem praten, tot hij het misschien los kon laten. Ik wilde niet dat hij zoveel pijn leed door het verleden.
Hij was mijn mate...
Alec is onze mate!
Ik rolde met mijn ogen, Kailyn was zo irritant.
Voelde je dat dan niet, die klik? Voelde je niet hoe je op hem reageerde, hoe je lichaam op hem reageerde...hij moet onze mate wel zijn.
Nee, dat was hij dus mooi niet.
Was ze Mason nu al vergeten?
Mason...
Ze fluisterde zijn naam, de pijn duidelijk te horen.
Mason is ook onze mate...maar dat kan niet.
Dat was het juist, zij dacht blijkbaar dat het niet kon. Maar Alec had duidelijk gemaakt dat het blijkbaar wel kon, dat het mogelijk was.
Maar zijn uitleg geloofde ik niet, mates bestonden wel. Ik had er gewoon twee, dat moest het wel zijn. Of het was omdat ik hem niet wilde geloven.
Zouden we echt twee mates hebben?
Ik zuchtte en zakte op de hoop vochtige stro of hooi, leunde met mijn rug tegen de rotswand.
Ik zou het hier nooit lang volhouden, ik werd er gek van om opgesloten te zitten. Bovendien kwam de volle maan er snel aan...
Voordat ik zou veranderen zou Mason me de zijne moeten maken, anders zou hij geen True Wolf meer zijn. Of was dat soms ook gelogen?
Ik wist het niet, ik wist het echt niet.
Wat was de waarheid en wat was gelogen...wie moest ik bovendien vertrouwen? Alec sowieso niet, ik kon hem gewoon niet geloven.
Ik wilde hem niet geloven...
'Prinses, zit je lekker?' Ik keek op toen ik die stem hoorde. Ik wist direct van wie hij was.
Carlos...
'Jij mocht toch niet meer bij me in de buurt komen!' Snauwde ik naar hem.
Ik was niet vergeten wat hij me had aangedaan.
'Hij is er nu toch niet, of wel?' Hij haalde een doosje sigaretten uit zijn zak en stak er één aan.
'Bovendien vind ik het nogal...vermakelijk om je zo te zien, opgesloten als een dier. Nee, je bent nog minder dan een dier...ik ga hier nog heel lang van genieten.' Zijn ogen begonnen langzaam goud te gloeien. Ik huiverde toen hij dichter richting de tralies liep en weer in zijn zak rommelde, hij haalde er een sleutel uit.
Ik verstijfde, wat was hij van plan...
'Ik ga nog heel erg lang van jou genieten...' Hij stak de sleutel in het slot en opende de deur.
Net zoals Alec had gedaan, draaide hij hem ook direct weer op slot. Ik kon geen kant op.
'Blijf bij me uit de buurt!' Ik kwam overeind en schoot direct zo ver mogelijk bij hem uit de buurt.
'Maar schatje, dit kan zo leuk worden', mompelde hij, zijn ogen gevuld met lust.
Ik huiverde, ik moest weg zien te komen van die griezel. Als ik niet maakte dat ik weg kwam zou dit nog eens goed uit de hand kunnen lopen.
Hij deed een stap in mijn richting, snel vluchtte ik een andere hoek in. Met een ruk draaide hij zich om, 'kom hier!' Grauwde hij.
Ik schudde mijn hoofd en hield hem nauwlettend in de gaten. Hij dook op me af, ik schoot weg.
'Dus je wilt dit spelletje spelen hè?' Hij schudde zijn hoofd, zijn ogen glinsterden duister, 'weet je zeker dat je het aankunt tegen de grote boze wolf?' Hij ging wat door zijn knieën, alsof hij in een soort aanvalspositie ging staan.
Ik trilde, nu pas merkte ik hoe bang ik was.
'Dit vind Alec niet goed, als hij weet wat je hebt gedaan...' Probeerde ik te dreigen, maar hij schoot alleen maar in de lach. 'Prinsesje, prinsesje toch...weet je niet wie Alec is? Alsof het hem uiteindelijk iets kan schelen wat ik met je heb gedaan, bovendien...' Hij keek me kil aan, 'ga je hem niets vertellen.' In een flits had hij me vastgegrepen en op de grond gegooid.
Ik kreunde van pijn en probeerde overeind te komen, maar hij torende al boven me uit en schudde zijn hoofd. 'Dacht het niet schatje.' Hij gaf me een harde trap tegen mijn zij waardoor ik het uitschreeuwde van de pijn. Hij begon te grinniken, 'je wilt niet weten hoeveel ik van martelingen hou...het heeft me altijd al, hoe zeg je dat?' Hij zweeg even en wreef over zijn kin, alsof hij heel serieus nadacht, 'opgewonden, ja dat is het.' Hij keek weer op me neer.
'Ik ga hier zo van genieten', gromde hij.
Hij trok me aan mijn haar overeind en gaf me een knietje in mijn gezicht, ik hoorde iets kraken en gilde. Bloed stroomde over mijn gezicht, ik proefde het op mijn lippen, hij had mijn neus gebroken. Hij knielde voor me neer en grijnsde, ik spuugde in zijn gezicht. Hij vertrok geen spiertje en veegde het gewoon weg.
'Dat...' Begon hij, 'was een hele domme zet.' Hij duwde me op de grond en drukte zijn lichaam vervolgens hard tegen de mijne, ik kreeg amper lucht door het drukkende gewicht op mijn lichaam. Ik probeerde hem van me af te krijgen, onder hem vandaan te rollen, maar niets had zin.
Hij liet zijn handen over mijn lichaam glijden en scheurde mijn shirt uit. Zijn ogen werden donkerder, hij likte met zijn tong over zijn lippen.
'Ga van me af!' Gilde ik toen hij me vastgreep bij mijn heupen en zijn stompe nagels in mijn huid zette, 'laat me los!' Maar hij gromde alleen maar als antwoord en drukte vervolgens zijn lippen hard op de mijne. Hij probeerde mijn mond te openen met zijn tong, maar ik hield mijn lippen stijf op elkaar geperst. Hij stopte en gaf me een klap in mijn gezicht, ik hapte naar lucht en verstijfde toen ik zijn lippen weer op de mijne voelde, toen ik zijn tong in mijn mond voelde.
Ik probeerde me los te maken van zijn greep, maar het was gewoon onmogelijk
Hij begon mijn broek naar beneden te trekken, ik begon hem te slaan, maar hij leek het niet eens te voelen. 'Laat me los! Blijf van me af!' Gilde ik toen hij zich even terugtrok en zijn lippen van de mijne haalde. Ik spuugde op de grond om de smaak van peuken weg te krijgen. Het was alsof ik een halve asbak had binnengekregen.
Hij wist mijn broek bij me uit te trekken en staarde naar mijn halfnaakte lichaam, ik rilde van angst en door de kou. Ik lag tenslotte nog altijd op de koude, vochtige stenen vloer.
'Ga alsjeblieft weg, doe dit niet...' Smeekte ik, tranen die over mijn wangen stroomden. Maar hij luisterde niet en begon zijn eigen broek los te maken, ik kroop bij hem vandaan, maar hij greep me vast. 'Waag het weg te kruipen vuile slet dat je bent!' Hij duwde me ruig op de grond en bracht zijn handen naar mijn slipje, ik schreeuwde het uit, vloekte en schelde toen hij het uit trok. 'Rot op jij vuile gore klootzak! Laat me met rust, ga weg!' Gilde ik. Maar hij drukte zijn lichaam gewoon boven op me, ik was me maar al te bewust van...van zijn...
Hij bracht zijn handen naar boven, naar mijn borsten die nog altijd bedekt werden door mijn bh. Binnen een seconde had hij het van mijn lichaam verwijderd en lag het aan de andere kant van de cel. Tranen vertroebelden mijn zicht, ik haalde naar hem uit, maar hij greep mijn hand voordat ik hem ook maar kon raken.
'Waag het niet bitch!' Snauwde hij, vervolgens verstevigde hij zijn ferme greep om mijn pols.
Ik voelde dat als hij zo door ging, mijn pols zou breken...alweer.
Ik wurmde mijn been onder zijn lichaam vandaan en trapte hem zo hard als ik kon. Hij kreunde en zijn greep verslapte, zo snel ik kon schoot ik bij hem uit de buurt. 'Dat was een grote fout!' Schreeuwde hij naar me, een griezelige blik in zijn ogen waar ik doodsbang van werd.
'Nu ben je echt dood!' Grauwde hij terwijl hij op me af kwam, ik kromp ineen toen hij boven me uit torende en op me neerkeek.
Hij greep mijn haar vast en trok hardhandig op de grond waardoor ik op mijn knieën voor hem zat, me maar al te bewust van het uitzicht.
Hij greep mijn kin beet en bracht het dichter naar dat toe. Ik probeerde me los te rukken, maar hij was onverbiddelijk, zijn mondhoeken krulden omhoog tot een valse grijns.
'Doe het slet!' Gromde hij, een misselijkmakend verlangen zichtbaar in zijn goudgloeiende ogen.
Ik schudde mijn hoofd, tranen prikten in mijn ogen. Waarom was ik hier in terecht geraakt...
'Doe het!' Schreeuwde hij naar me.
'Laat haar onmiddellijk los!' Hoorde ik iemand woedend brullen. Direct was ik verlost van zijn greep, Carlos vloog bij me vandaan en kwam met een harde klap tegen de rotswand terecht.
Met grote ogen keek ik naar Alec.
Hij had me gered...
Deze melding plaats ik nu - 01/12/17 - en is erg belangrijk!
Ben je ook zo gek op dit verhaal en zou je True Wolfs Mate het liefst in de boekhandel zien liggen? Help mij dan met het laten uitkomen van mijn droom: dit boek laten uitgeven! Ik doe op dit moment namelijk mee met een schrijfwedstrijd: de #MoonYAcontest van Sweek en om te winnen heeft mijn verhaal zoveel mogelijk volgers nodig! Hoe help je me? Door de volgende stappen te volgen:
1. Ga naar www.sweek.nl
2. Maak een account aan
3. Zoek naar ALPHA #MoonYAcontest (ALPHA is namelijk de nieuwe titel van True Wolfs Mate)
4. Begin met lezen
5. Klik onderaan het hoofdstuk op de "+" om mijn verhaal te volgen
6. HOERA! Je hebt me onwijs geholpen!
7. Hopelijk ga ik dankzij jullie hulp deze schrijfwedstrijd winnen!
8. Wil je me op nog een andere manier helpen? Help me dan met het overtuigen van anderen om ook op dit verhaal te stemmen (vrienden, klasgenoten, familieleden) want iedere stem telt!
OMG OMG OMG, wat vonden jullie van het hoofdstuk??
Die Carlos...wat een griezel, vinden jullie ook niet?? Hahaha, echt schokkend...echt slecht van me dat ik dit schrijf...toch doe ik het lekker!
Ben je jonger dan 13, dan raad ik je aan dit verhaal niet te lezen...het kan sexueel getinte hoofdstukken bevatten...ik zeg dit maar even. Dit verhaal is niet voor niets (PG-13) ouders met klem gewaarschuwd. Dus...jullie weten het.
Mocht je jonger zijn dan 13 en je blijft dit lezen: mij best, dan heb ik het even gezegd. Dus dat ik niet opeens berichtjes krijg omdat dit verhaal zo "erg" is.
Verder, neem alsjeblieft even de tijd om te voten en commenten! Echt geweldig dat jullie dat altijd willen doen, jullie zijn echte schatten.
Hebben jullie trouwens gezien dat ik nu meer dan 100.000 READS heb!!!!!! OMG OMG OMG, allemaal dankzij jullie!!!!! :D
Zo...dan nu het "leuke" stukje waar jullie op hebben gewacht ;)
("Je weet wat je moet doen..." Gromt hij boos. "nee, ik doe het niet voor jou!" Schreeuw je naar Alec. Hij schiet op je af, grijp je ruw vast bij je schouders. "Je bent nu van mij...alleen van mij!" Schreeuwt hij in je gezicht, dan vervolgt hij iets zachter: "Mason is verleden tijd." Je schud je hoofd en probeert niet te huilen. Je probeert je los te maken uit zijn greep, maar hij is onverbiddelijk. "Laat me los!" Sis je naar hem, maar hij grijnsd alleen maar. "Je moet eerst nog iets voor me doen, vote en comment..." Je kijkt hem aan, daagt hem uit. "of anders?" Zijn grijns wordt alleen breder, "dat zul je nog wel zien...")
MWOEHAHAHA
