Lieve lezers, fans, ware TWM'ers, hier is weer een hoofdstuk! Ik hoop dat jullie ervan kunnen genieten en het leuk zullen vinden, ik heb er in ieder geval weer mijn best voor gedaan. Wat geweldig om te horen dat jullie mijn boek willen kopen (wanneer dat is uitgegeven). Ik weet nu dat sowieso 150 mensen dat zouden doen, maar dat is nog niet 300... Ter informatie: na 300 "VOORS" zou ik serieus overwegen het uit te geven! Dus ik hoop dat ik nog een paar keer een JA ontvang. Het is een kleine moeite, alleen even een reactie achterlaten als je dit verhaal goed genoeg vindt. Alvast bedankt, Xxxx
'Hoe is hij ontsnapt!' Schreeuwde Mason naar iedereen die aanwezig was op de roedelvergadering. 'En nog belangrijker... Hoe komt het dat niemand iets wist van zijn ontsnapping?' Ik kwam overeind uit mijn stoel en wierp hem een boze blik toe, 'jij hebt hem opgesloten?' Rustig keek Mason me aan, vervolgens knikte hij. 'Natuurlijk heb ik hem opgesloten, hij had die kerkers nooit mogen verlaten.' Met open mond keek ik hem aan, dat meende hij toch niet? 'Hij is je broer! En jij sluit hem zomaar op?' Ik schudde mijn hoofd, dit stelde me teleur. 'Zomaar? Hij had je bijna verkracht, of ben je dat nu plotseling vergeten!' Deze hele vergadering sloeg al nergens meer op, ik hoefde er niks meer van te horen. 'Ik ga, rot toch op Mason. Ja, hij heeft dat bijna gedaan, maar hij was wanhopig. Ik praat zijn acties niet goed, hij had het niet mogen doen. Maar dan sluit je hem nog niet op, hij is familie en zo behandel je familie niet!' Na dat gezegd te hebben stormde ik weg, ik had absoluut geen behoefte meer nog een seconde langer te blijven. Voordat ik de vergaderruimte echter had verlaten, was Mason al naar me toegesneld en had hij me bij mijn pols vastgegrepen. Woedend keek ik hem aan, 'laat me nu onmiddellijk los!' Snauwde ik hem toe.
'Je hoort bij deze vergadering aanwezig te zijn April, dat is je verplichting als Luna van deze Roedel. Of ben je dat ook al plotseling vergeten?' Als mijn ogen vuur konden spuwen dan zouden ze dat op dit moment doen. Hoe durfde hij dat er nu bij te halen! Dat was laag en kinderachtig van hem, hij wist hoeveel ik om de Roedel gaf en dat ik mijn best deed een goede Luna te zijn.
'Ik bepaal dat nog altijd zelf Mason, en laat me nu gaan.' Ik bleef hem strak aankijken, ik zou hem niet laten winnen. Niet deze keer.
'Wij zijn nog niet uitgepraat April.' Ik haalde mijn schouders op, dat was dan mooi voor hem.
'Ik ga!' Ik rukte me los uit zijn greep en snelde er vandoor. Toen ik eenmaal uit de ruimte was, besefte ik pas dat de tranen in mijn ogen had.
'Zusje? Gaat het wel...' Het waren Danny en Kyan, ze keken me beide bezorgd aan. Ik haalde mijn schouders op, 'wel redelijk. Mason en ik waren het weer eens oneens over iets. Vertel, waar dank ik jullie bezoek aan? En hoe gaat het met jullie?' Ik wist een waterig lachje te produceren en omhelsde ze snel, voordat ik echt in huilen uitbarstte. 'Met ons gaat het prima, jij bent degene om wie we ons zorgen moeten maken. Jezus April, wat je allemaal hebt moeten doorstaan daar op Ibiza. Vreselijk!' Danny hield me stevig vast. 'We snappen niet hoe Cars zo egoïstisch kan doen, hij is helemaal doorgedraaid. Vervolgens heeft hij zijn spullen gepakt en is ervandoor gegaan met Brynne en de kleine Faith, niemand weet waar ze zijn gebleven. Jules gokt dat hij bang is dat je de ellende mee naar huis neemt, als in die vijanden...wat niet helemaal onwaar is.' Hij keek over zijn schouder, richting de voordeur. 'We zijn nog een, "vriend" van je tegen het lijf gelopen op de weg hiernaartoe. Ik denk dat je even mee moet komen naar buiten.' Snel deed ik wat ze vroegen en volgde ze mee naar de voordeur, toen ik hem opende schrok ik me wezenloos. 'Zedd!' Bracht ik verbaasd uit.
De vampier glimlachte, 'leuk om je weer te zien wolfje.' Grijnzend vloog ik hem om de hals, 'je weet dat je de enige vampier bent die ik ooit in mijn leven terug zou willen. Wat kom je doen?' Ik gebaarde dat hij verder kon komen, maar hij bleef twijfelend staan. 'Ik weet niet of dat zo'n goed idee is lieve schat, hoe graag ik ook uitgenodigd zou willen worden in je huis. Bovendien zou dat "mate" vriendje van je, het vast niet zo leuk vinden.' Ik trok een gezicht, 'op dit moment kan het me even niet zoveel schelen wat Mason ervan vindt.' Zedd grinnikte, duidelijk tevreden met mijn antwoord. 'Problemen in het paradijs?' Ik knikte maar ging er verder niet op in, hij hoefde niet alles te weten. 'Laten we een avondwandeling maken, dan kunnen we elkaar even bijpraten. Wat denk je ervan?' Hij bood me zijn arm aan, ik haakte de mijne erdoorheen. 'April, moeten we meekomen?' Kyan nam Zedd sceptisch op, ook Danny leek niet zo blij te zijn met het feit dat ik meeging met de vampier.
'Dat is niet nodig, Zedd is een vriend.' Ze wisselden kort een blik met elkaar, 'we blijven bij je in de buurt.' Ik haalde mijn schouders op, dat was prima wat bij betrof. 'Kom laten we gaan.'
Ik viste mijn jas van de kapstok en volgde hem snel, hij was al voor me uit gelopen en was blijven staan bij één van de beeldhouwkunsten die Masons tuin rijk was. 'Ik heb echt veel met je te bespreken April, voor sommige onderwerpen is geheimhouding vereist. Ik kan geen nieuwsgierige wolven gebruiken op dit moment, is er een plek waar niemand ons zou kunnen afluisteren? Ik weet dat het misschien niet fijn voelt om helemaal alleen met me te zijn, maar het is echt noodzakelijk.' Hij keek me aan, de ernst was af te lezen van zijn gezicht. Ik knikte en gebaarde dat hij me moest volgen, 'ik ben sneller geworden, ik heb getraind. Volg me, er is een plek die mijn broers niet kennen of zullen vinden.' Ik begon te rennen, richting de bossen. Versnelde mijn pas, liet mijn wolf het overnemen.
Mason had me veel geleerd de afgelopen tijd, maar zelf had ik ook heel wat ontdekt. Zo leek mijn kracht op dit moment onbeperkt, er waren altijd nieuwe dingen die zich voor me openbaarden. Net zoals mijn snelheid, die niet langer tegengehouden werd door wetten van de natuur. Mijn goddelijkheid maakte dat ik daarboven stond. Zo was ik achter het geheim van parallelliteit gekomen. Er waren plaatsen waar je kon zijn en niet kon zijn, waar je zowel kon bestaan als kon verdwijnen. En zo'n plek had ik gevonden. Daar konden Zedd en ik ongestoord praten, zonder gestoord te worden door mijn broers. 'Je hebt gelijk wolfje, je hebt getraind. Laten we een keer een wedstrijdje doen om onze kracht te meten.' Ik veranderde snel en kwam niet veel later de kleine open plek op. 'Je kunt me niet verslaan Zedd, niet meer. Mijn macht gaat je te boven.' Hij grijnsde en sloeg zijn armen over elkaar, 'er heeft iemand duidelijk meer zelfvertrouwen gekregen. Hoe weet je dat zo zeker?' Ik leunde tegen de boom en keek naar de sterrenhemel, naar de maan die zoals altijd helder straalde en het bos betoverde met haar schitterende licht. 'Gewoon...' Ik sloot mijn ogen en liet de kracht van het licht op me inwerken, voelde de magie die het me schonk. De maan maakte me wie ik was, het was een deel van me.
En haar kracht, kon ik gebruiken en omzetten naar mijn hand. Toen ik mijn ogen opende begaven we ons niet langer meer in het heden, maar waren we ook geen onderdeel van het verleden of de toekomst. We bevonden ons in het alles en niets. Het schitterende van parallelliteit.
'Slim bedacht, geniaal zelfs. Wanneer heb je deze plek ontdekt?' Vol bewondering keek Zedd om zich heen. 'Doet dat er toe? Wil je op dit moment praten over deze plek of over onderwerpen die er echt toe doen?' Als het zo noodzakelijk was om omgestoord te kunnen praten, dan wilde ik ook weten wat hij te zeggen had. Direct werd hij ook serieus, want hij knikte en schraapte zijn keel.
'Er is veel gebeurt sinds de dood van Daimon... Ons Rijk is uiteengevallen April, het is één grote chaos.' Hij kwam dichterbij, keek me recht in mijn ogen. 'We hebben een leider nodig, een sterke leider. Zonder zal het niet goed komen, zal het één groot bloedbad worden. Er zijn moorden geweest April, grote massamoorden sinds zijn dood. Maar dat is niet het enige, dat was niet perse wat ik je wilde vertellen.' Angst maakte zich van me de meester toen ik zijn blik zag. Vampieren waren niet snel bang, laat staan dat ze zo keken, dat die emotie bij ze te zien was.
Het was groter dan de doodsangst.
Het was die emotie, die je voelde, wanneer je wist dat er geen hoop meer was...
Ben je ook zo gek op dit verhaal en zou je True Wolfs Mate het liefst in de boekhandel zien liggen? Help mij dan met het laten uitkomen van mijn droom: dit boek laten uitgeven! Ik doe op dit moment namelijk mee met een schrijfwedstrijd: de #MoonYAcontest van Sweek en om te winnen heeft mijn verhaal zoveel mogelijk volgers nodig! Hoe help je me? Door de volgende stappen te volgen:
1. Ga naar www.sweek.nl
2. Maak een account aan
3. Zoek naar ALPHA #MoonYAcontest (ALPHA is namelijk de nieuwe titel van True Wolfs Mate)
4. Begin met lezen
5. Klik onderaan het hoofdstuk op de "+" om mijn verhaal te volgen
6. HOERA! Je hebt me onwijs geholpen!
7. Hopelijk ga ik dankzij jullie hulp deze schrijfwedstrijd winnen!
8. Wil je me op nog een andere manier helpen? Help me dan met het overtuigen van anderen om ook op dit verhaal te stemmen (vrienden, klasgenoten, familieleden) want iedere stem telt!
Neeeeee....het hoofdstuk is alweer ten einde gekomen, vreselijk hè? Ik ken het gevoel hoor, zelf vind ik dat ook nooit leuk wanneer een verhaal spannend is (ondertussen denken sommigen van jullie nu: zo spannend vind ik dit niet hoor) haha dat kan natuurlijk ook! Misschien lezen jullie dit alleen wanneer jullie op de wc zitten, of moeten wachten op de trein. Enkel tegen verveling, of om de tijd te verdrijven en toch nog een soort van "nuttig bezig" te zijn. Ik hoop in ieder geval dat jullie niet allemaal dat soort lezers zijn...
Veel van jullie hebben al laten horen dat jullie TWM graag in jullie boekenkast zouden willen hebben! En ik ben zooooo ontzettend blij dat te horen, echt ik kan werkelijk waar wel op en neer springen van enthousiasme. Maar de mijlpaal van 300 "JA's" is nog niet bereikt, dus ik hoop dat sommigen van jullie nog de moeite zouden willen nemen een simpel berichtje achter te laten (maar alleen als je het meent natuurlijk, anders heb ik er niks aan en klopt mijn marktonderzoekje niet meer).
Vergeet niet te voten, commenten en te followen! Xxxxxx
