'Omdat zijn ziel niet langer één geheel is zoals het jouwe, maar is opgesplitst in twee. Zie het als je eigen Yin en Yang, een goede en slechte kant. Toen hij je verloor, telkens maar weer, brak hij en daarmee verscheurde zijn innerlijke wolf.' Wat moest dat gruwelijk voor hem geweest zijn, om zo diep de duisternis in te gaan zonder een licht dat je erdoorheen kan leiden. 'Maar dat jij hier nu bent op deze plek, betekent dat er nog hoop is.' Hij glimlachte bemoedigend en ik glimlachte terug. Vreemd dat ik hoop op zo'n bizarre plek vond en dat het Alpha was die het me liet inzien.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Er bestaat een verhaal dat ouder is dan de tijd, dat deels gaat over ons. Over Alpha en Luna, de zon en maan. Dit is het verhaal van Sköll en Hati', fluisterde hij terwijl hij het eeuwenoude teken liet zien. Twee wolven die tegenover elkaar stonden, met hun staarten verstrengeld.
Lang, lang geleden, aan het begin der tijd. Zette de god Odin de Zon en Maan in magische strijdwagens zodat ze langs de hemel konden vliegen. De god droeg de Zon en Maan op om één maal per dag langs de hemel te reizen, maar dat was niet wat ze uiteindelijk deden. Zon genoot ervan om naar de zee te kijken, hoe de golven het strand oprolden en zich weer terugtrokken, waardoor ze de zon uren dichtbij de aarde hield. Al die hitte veranderde een deel van de wereld in woestijnen en liet het andere deel in het donker en de kou. Maan hield van de diepe bossen, waar hij zijn paarden eeuwen doorheen liet trekken. De dieren, mensen en zelfs de goden wisten niet meer wanneer ze wakker moesten blijven en wanneer ze moesten slapen. De goden is Asgard, zonden berichten naar Zon en Maan, ze boden ze goud en juwelen aan, maar de kinderen lachten erom. 'Wij stralen feller dan goud en juwelen', zei Zon. Odin bedreigde ze zelfs met zijn magische speer, maar Zon en Maan wisten dat ze nodig waren om langs de hemel te reizen. Nu ze de taak hadden gekregen, gingen ze het precies zo doen zoals ze dat zelf wilden. Daarnaast - als de goden zouden proberen hun strijdwagens te vernielen - zouden de zon en maan misschien ook voor altijd verwoest worden. Loki, de god van onheil, moest lachen om het gezeur over Zon en Maan van Odin en de andere goden. Maar zijn glimlach veranderde in een frons toen hij zich realiseerde waar Zon haar strijdwagen tot stilstand had gebracht. Het was recht boven de vulkaan - en tevens het huis - van Surt, de machtige vuur reus. Loki had al een lange tijd het plan om Surt's berg in te glippen en zijn vuur diamant te stelen, een grote en prachtige edelsteen gemaakt van levend vuur. Nu - met de zon die eeuwig scheen - waren de wachters op de vulkaan de hele tijd wakker, waardoor Loki niet stiekem langs ze kon sluipen. Hij dacht na over dit probleem terwijl hij door het bos liep. Hij was ver van Zon verwijderd en de bomen vertoonden lange en donkere schaduwen op zijn pad. Loki hoorde een grommend geluid en klom snel in de dichtstbijzijnde boom, onder hem zag hij twee wolven achter een uitgeput hert aan jagen die snel tussen de bomen door schoot. Dat bracht hem op een idee. Hij wist dat geen enkele normale wolf geschikt was voor zijn plan, dus reisde hij naar het IJzerwoud, een land van reuzen en bomen sterk als staal. Daar vond hij twee reuzen wolven: Sköll en Hati. Loki ging het bos in en schoot een hert neer met zijn pijl en boog, hij roosterde het vlees en bracht het naar de wolvengrot. 'Ik heb een gift voor jullie', zei hij terwijl hij het vlees aanbood. De wezens aten het op in één enkele hap, nooit eerder hadden ze bereid vlees geproefd. 'Meer, we willen meer!' gromden ze naar hem. 'Ik kan jullie daar niet mee helpen, maar ik kan jullie vertellen waar jullie meer van zulk vlees kunnen krijgen.' Loki nam de wolven mee naar buiten en wees naar Zon en Maan, die bewegingsloos aan de hemel zaten. 'Daar kunnen jullie meer vlees krijgen.' 'Grrrr, wat kunnen we daarmee? We kunnen niet vliegen', grauwden ze boos naar hem. 'Daar kan ik jullie wel mee helpen', en terwijl hij dat zei, haalde hij de buidel tevoorschijn met daarin het sterrenstof dat hij had gestolen van Odin, en sprankelde het over de wolven. De gigantische wolven schoten de lucht in. 'Ik wil Zon', zei Sköll. 'Prima, dan krijg ik Maan', gromde Hati terug. Toen Zon en Maan de wolven aan zagen komen, grepen ze de teugels vast en spoorden ze hun paarden aan hoog langs de hemel te vliegen. En vanaf die dag, vliegt Zon langs de hemel en maakt de dag en gaat Maan erlangs om de nacht te maken. En daarmee krijgen alle delen van de wereld licht en duisternis, zodat de dieren, de mensen en de goden weten wanneer ze moeten slapen en wanneer niet. Maar zoals je misschien merkt, gaat Zon soms langzaam langs de hemel en soms snel. Dat komt door de zomertijd, wanneer de Zuiderwind waait waardoor Sköll sneller uitgeput raakt en hij sloom wordt door de warmte op zijn vacht. Maar wanneer de Noorderwind waait en kou met zich meevoert, wordt Sköll sterker en jaagt hij sneller achter Zon aan dan ooit tevoren. Daardoor worden de winterse dagen korter dan die in de zomer.
'En of Loki ooit die vuur diamant kreeg, weet niemand', grapte hij aan het eind van het verhaal. Ik keek vol bewondering naar de twee afgebeelde wolven, dat ging over het verhaal van Sköll en Hati, de wolven die achter Zon en Maan aanjagen. 'Het is een leuk verhaal met een diepere, onderliggende betekenis. De twee wolven staan voor onze innerlijke stem die ons aanspoort te doen wat goed is, of juist het tegenovergestelde. Sköll is de wolf van de zon en Hati de wolf van de maan. Zoals wij ook onze innerlijke wolf hebben. En wanneer we die missen, komt er niets anders dan ellende en vergeten we de werkelijke reden van ons bestaan.' Het was zo mooi, hoe hij vertelde over onze geschiedenis en over deze legende. En het liet me nog duidelijker inzien hoe belangrijk het was om één te zijn met zowel je geest als ziel. 'Hoe kan ik er ooit voor zorgen dat Mason zichzelf terugvindt?' De vraag voelde aan als een last die nu deels van mijn schouder viel door hem uit te spreken. De warmte die Alpha's blik me schonk, was geruststellend en kalmerend. 'Door mij aan hem terug te geven', antwoordde hij alsof dat de simpelste zaak van de wereld was. Bevreemd keek ik hem aan, 'hoe dan?' 'Daar moet je zelf zien achter te komen, maar weet dat jij en hij één zijn. Jullie zijn Alpha en Luna, zijn licht en duisternis, Yin en Yang. Waar hij me verloren is, draag jij me met je mee.' Hij legde zijn ene hand op zijn eigen hart en de andere op die van mij, fel licht pulseerde uit zijn lichaam, waardoor ik verblind werd en mijn ogen moest dichtknijpen. Een warme gloed stroomde bij me naar binnen en toen ik mijn ogen weer opende, was hij verdwenen. Ik was alleen met mijn doel en de hoop die ik vanbinnen voelde groeien.
Weer eens een legende in TWM, dat is ook alweer lang geleden! Hoe vonden jullie dit hoofdstuk? Zelf vind ik het echt enorm leuk om weer met TWM bezig te zijn, het maakt me weer helemaal enthousiast. Ik zal proberen weer zo vaak mogelijk te updaten, bij dit verhaal en bij When Angels Fall (de herschreven versie dan). Voor iedereen die dat nog niet wist: When Angels Fall heeft een compleet nieuwe versie die nu ook online staat. En voor iedereen die denkt: dat ga ik niet lezen, want ik heb de andere versie al gelezen, GA HET TOCH LEZEN! Het is heel anders, met hele nieuwe hoofdstukken. Echt een aanrader dus ;)
