Voordat jullie dit "te gekke" hoofdstuk gaan lezen...neem even kort de tijd om te voten. Het is immers maar zo'n kleine moeite, gewoon even klikken op dat schattige sterretje. Degene die boven mij staat bij de Watty Award heeft namelijk 5.130 votes, en ik haal haar pas in als ik meer votes heb...dus als het toch immers maar zo'n kleine moeite is, waarom dan niet even voten??? Heel erg bedankt!!!! :D
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
Het was vreemd om op school te komen samen met Mason, normaal kwam ik hem tegen op school. Maar er echt samen met hem naartoe gaan...dat was anders. Het voelde zo apart, alsof we nu een soort stel waren, alleen dan anders.
Ik had gewoon bij Mason geslapen, in zijn bed...
Niet dat we iets hadden gedaan, het was gewoon het idee dat ik bij hem had geslapen.
In de gang kwamen we Collin en Edyth tegen, Collin had zijn arm om haar heen geslagen. Nu het weer goed was tussen Mason en mij deed het geen, of beter gezegd minder pijn. Ze waren mates, wij ook. 'April!'
Maar dat betekende nog niet dat ik met ze wilde praten, dus toen hij me riep, negeerde ik hem.
Mason grijnsde, hij vond het blijkbaar alleen maar leuk dat ik Collin niet wilde spreken.
'Mason...stop met grijnzen, dat is gemeen', siste ik naar hem. Hij haalde zijn schouders op en keek me van opzij aan, 'jij negeert hem, dat is ook gemeen.' Ik rolde met mijn ogen, 'alsof jij dat erg vind.' Hij pakte mijn hand en trok me naar zich toe, 'nee, dat vind ik inderdaad helemaal niet erg. Je bent van mij en alleen van mij en dat wil ik maar al te graag zo houden.' Toen vervolgde hij fluisterend, 'ik heb geen zin om je te delen.'
'Waarom zou je me moeten delen, ik ben toch jouw mate, niet de zijne.' Hij knikte en kuste me zacht op mijn voorhoofd, 'precies ja.'
Ik wierp hem een niet begrijpende blik, maar hij zei niets meer. We liepen verder, richting het lokaal. 'Mason!' Riep iemand, Mason stond stil en draaide zich om. Het was Dax, hij kwam op een drafje naar ons toe. 'Man, waarom neem je je telefoon verdomme niet op! Je moet nu onmiddellijk meekomen, er is iets gebeurd.' Zei hij boos. Ik zag dat Mason direct gefocust was, zijn spieren stonden strak gespannen. Het leek bijna alsof hij zich klaar maakte op slecht nieuws.
'Het is de mate van Cars...ze is weg.' Vertelde hij. Ik verstijfde direct, wat was er aan de hand, hoe kon Brynne weg zijn? 'Wanneer is ze verdwenen?' Vroeg Mason, zijn stem klonk kalm maar zijn houding verried hoe gespannen hij was.
'Geen idee, dat moet je aan Cars vragen. Kay belde mij gewoon om te zeggen dat ik je moest zoeken, dus dat heb ik gedaan.' Mason knikte begrijpend, 'bedankt, ik ga er direct naartoe. Blijf bij April, ik wil niet dat iemand bij haar in de buurt komt als ik weg ben.' Commandeerde hij met een stem vol gezag.
Ik staarde hem aan, 'ik ga mee, ik ga hier toch niet blijven!' Ik greep snel zijn hand vast, 'dit gaat om mijn familie Mason, mijn familie. Dus dit gaat mij ook iets aan. Ik ga dus mee!' Maar hij trok zijn hand uit de mijne en schudde zijn hoofd.
'Je hebt al teveel lessen gemist.' Zei hij.
Ik snoof verontwaardigd, 'alsof dat wat uit maakt, jij bent zelf ook bijna nooit op school!' Hoe durfde hij dat tegen me te gebruiken? Ze deden hier niet moeilijk over het niet opdagen, dit was een school vol met wolven. Roedelleven ging voor alles hier, dat had ik inmiddels wel door.
'Ik ben de Alpha April, dat is anders.' Hij klonk boos, anderen gingen nooit tegen hem in dus dit was hij niet gewend. 'En ik word de Luna, dus ik ga mee.' Ik begon alvast weg te lopen, hij kwam direct achter me aan. 'Waar denk je dat je naartoe gaat?' Vroeg hij me. 'Naar de auto, we staan onze tijd te verdoen met discussiëren.' Ik glimlachte toen ik zijn gezicht zag, ik had gewonnen.
Hij vond het niet leuk, maar hij accepteerde het.
'Goed dan', gromde hij chagrijnig.
Ik grinnikte en porde hem in zijn zij, 'doe niet zo, ik heb gewoon gelijk. Als je zo graag wilt dat ik de "jouwe" word, dan moet ik dus ook betrokken worden bij dit soort dingen.' Ik zei het alsof het niets voorstelde, een wegwerp gebaar zou perfect zijn geweest. Hij leek nog altijd grimmig.
'Mason, kom op...vind je het zo erg om toe te geven dat ik gelijk heb?' Dit gedrag van hem was meer dan alleen vervelend.
'Je hebt niet gelijk...' Maar ik hoorde dat hij het zelf ook niet geloofde. We liepen naar buiten en kwamen bij de auto, vanuit het niets zette hij me klem tegen de deur en kuste me hard op mijn lippen. Ik was nogal verrast door zijn plotselinge actie, maar kuste hem vol overgave terug. Ik bracht mijn handen naar zijn haar en gleed er zacht met mijn vingers doorheen. Ik trok er zelfs wat aan, waardoor hij kreunde. Ik moest direct glimlachen en trok me terug om hem aan te kijken. 'Je bent zo ongelofelijk sexy als je tegen me in gaat, weetje dat?' Zei hij op een lage toon.
'mmhh...nee...' Fluisterde ik terwijl ik blozend wegkeek. 'Niet wegkijken', hij legde zijn hand onder mijn kin en duwde hem zacht omhoog waardoor ik hem weer aankeek. 'Waarom zou je je schamen, of ongemakkelijk voelen? Ik ben het maar April...' Hij glimlachte en sloeg zijn armen om me heen, 'ik ben zo blij dat je mijn mate bent, ik zou nu al niet weten wat ik zonder je zou moeten. En dat terwijl ik nog niet eens zolang weet dat je mijn mate bent.' Hij zuchtte en liet me los, opende de deur voor me. 'Kom...we willen Cars niet te lang laten wachten, hij zal wel helemaal doorgedraaid zijn.' Mompelde hij.
Ik knikte en stapte snel in de auto, Mason liep naar zijn kant en stapte ook in. 'Als er iets gebeurd dan wil ik dat je de auto pakt en zo snel als je kunt naar mijn huis rijdt, heb je dat begrepen?' Vroeg hij doodserieus terwijl hij de motor startte. 'Als je dan binnen bent wil ik dat je alle deuren op slot doet en Dax of Kay belt, zij zullen dan buiten de wacht houden. Doe nooit de deur open, ook niet voor hun.' Ik trok vragend een wenkbrauw op, maar hij negeerde het.
'Ik wil niet dat je ook maar iets overkomt...ik zou het niet kunnen verdragen.' Vervolgde hij zachter. Ik pakte direct zijn hand en kneep er in, 'er gaat niets met me gebeuren, alles komt goed. Wedden dat Brynne helemaal niet echt weg is, maar dat dit allemaal een misverstand blijkt te zijn. Voor hetzelfde geld is ze aan het winkelen in Jasper, wie weet?' Opperde ik positief.
Het beurde hem niet op, hij bleef strak voor zich uitkijken. 'Ze is niet even aan het winkelen April, neem dat maar van me aan...er zijn andere Roedels, andere soort wolven...dit is gepland. Ik denk niet dat Brynne zomaar verdwenen is.' Het joeg me angst aan wat hij zei, zou dit echt gepland zijn? Zou er iemand achter Brynne's plotselinge verdwijning zitten?
Ik wist het in ieder geval niet, en Mason zat al langer in deze wereld. Een wereld die helemaal nieuw voor mij was.
'Zou iemand haar echt ontvoerd hebben...' Vroeg ik zacht. Ik durfde het antwoord bijna niet aan te horen, het liefst had ik het niet geweten.
'Wat zou het anders moeten zijn April, iemand heeft het blijkbaar op Cars gemunt...of erger...op ons allemaal.'
