Heeee, hier is EINDELIJK weer een nieuw hoofdstuk!!!! Veel leesplezier allemaal en vergeet natuurlijk niet te voten, hihi :D
Er was iets, dat voelde ik gewoon.
Mason deed anders, maar ik wist niet wat het was. Hij hield iets achter, dat moest wel.
Hij had me ontbijt op bed gebracht, waarschijnlijk om het goed te maken. Veel had hij alleen niet gezegd, en dat vond ik jammer. Ik wilde met hem praten, we moesten wel. Zoiets als wat er vannacht was gebeurd, moest niet weer gebeuren. Dat wilde ik tenminste niet, ik hoopte dat hij er net zo over dacht. Ik bestudeerde hem toen hij de kamer weer in kwam lopen, hij had de borden opgeruimd en trok nu zwijgend zijn kleren aan. Er was echt iets...
'Mason?' Hij draaide zich naar me om, 'ja?'
Ik zuchtte, 'waarom doe je zo...vreemd.' Hij haalde zijn schouders op alsof er niets aan de hand was, alsof hij het niet begreep. 'Hoezo? Wat doe ik dan?' Ik trok mijn wenkbrauw op, 'dat weet je best...kom op, doe nu niet zo.' Ik kwam het bed uit en liep naar hem toe, legde mijn hand op zijn arm, maar hij schudde me van zich af.
Gekwetst keek ik hem aan. Hij zag het en verstijfde, 'sorry, zo bedoel ik het niet.' Hij wreef met zijn hand over zijn nek en keek weg. 'Ik moet er gewoon even uit, ik kom zo snel mogelijk weer terug oké.' Zonder ook nog maar iets te zeggen stormde hij de kamer uit, niet veel later hoorde ik de voordeur met een klap dichtslaan. Ik kromp ineen toen ik hem hoorde wegscheuren met de auto. Goed, er was dus nog meer aan de hand dan ik gedacht had. Hij zat echt ergens mee, maar met wat? Wat kon hem zo gespannen en nerveus maken dat hij zo deed? Ik wist het echt niet.
Ik dwaalde wat door het huis en besloot uiteindelijk de tuin in te gaan om een frisse duik te maken in het zwembad. Het was warm binnen en buiten en ik had een dringende behoefte aan verkoeling. Ik schoot in mijn bikini en rende praktisch naar buiten. Misschien zou het koude water voor opheldering zorgen. Langzaam liet ik me in het water zakken en zuchtte van verlichting toen ik het eindelijk wat minder benauwd kreeg.
Ik begon met wat baantjes te zwemmen, maar had er na een paar keer het geduld al niet meer voor.
Waarom was Mason weggegaan? Waarom was hij zo afwezig en stil de hele ochtend?
Deze vakantie was zo goed begonnen, dit was absoluut niet de bedoeling. Ik wilde niet dat alles verpest zou worden... En hoe zou ik het best kunnen reageren als hij terug kwam? Ik dacht niet dat het veel beter zou worden als ik woedend tegen hem zou schreeuwen. Maar er niets over zeggen was ook vreemd. Ik bedoel, kom op! Hij was er gewoon vandoor gegaan na zo'n speciale nacht. Dat was toch niet normaal? Of lag dat soms aan mij? Ik hees mezelf op het bankje in de hoek van het zwembad en trappelde met mijn voeten. Wat moest ik doen? Gewoon geduldig wachten tot hij terug kwam, of moest ik hem bellen om te vragen waar hij bleef? Hoe kon het toch dat het nooit normaal leek te gaan tussen ons, waarom konden we niet gewoon gelukkig zijn met elkaar? Waarom, waarom, waarom...
Ik zou willen dat ik het antwoord wist.
Maar dat wist ik niet, ik had slechts onbeantwoorde vragen. Keer op keer leek ik alleen te worden gelaten met mijn gevoelens, met mijn twijfels en angsten. Hij gaf me geen duidelijkheid, liet me niet toe, na al die tijd vertelde hij me nog steeds niets. Hij had beloofd me dingen te vertellen als de tijd daar was, hier, deze plek, dit leek de perfecte tijd, de perfecte plek. Toch zat ik nog steeds met mijn vragen.
En had hij nog altijd alle antwoorden.
Vertrouwde hij me dan niet? Wilde hij me dan echt niet toelaten? Want hoe vaak moest ik het nog tegen hem zeggen, dat ik hem niet zou verlaten, totdat hij het eindelijk geloofde?
Kon ik zo doorgaan? Trok ik dit wel, deze onzekerheid steeds? Ja, ik hield van hem met heel mijn hart. Wij waren als de zon en de maan, we waren bestemd om voor eeuwig bij elkaar te blijven, onafscheidelijk, niemand die ons uit elkaar kon halen. Maar net als de zon en maan waren we tegenpolen, we begrepen elkaar niet. We waren verschillend, gingen anders met onze gevoelens en problemen om. Ik wilde praten, maar hij zweeg liever en stopte alles weg. Ooit zou ik het niet meer trekken, ooit zou het me teveel worden. Dat was geen goed teken...
Ik wilde niet dat hij veranderde voor mij, ik wilde dat hij zichzelf kon zijn bij me. Maar dit ging niet, deze geheimen die hij verborgen hield voor me. Want ik kon er alleen voor hem zijn als hij me toeliet, dan alleen kon ik hem echt helpen.
Ik kreeg het koud door het stilzitten en klom uit het zwembad, pakte de handdoek die ik klaar had gelegd en sloeg hem om me heen. Ik ging op de ligstoel zitten en sloot mijn ogen, genietend in de volle zon. Dit was het paradijs, een prachtige plek. Maar zonder hem, nu ik hier alleen zat, voelde het eenzamer en leger dan ooit. Ik miste hem, ook al was hij nog niet eens zo heel lang weg. Wat moest ik doen als het zo tussen ons bleef? Wat moest ik in godsnaam doen?
Ruzie maken wilde ik niet, ik had een hekel aan ruzie met hem. Bovendien werkte het geen enkele keer, hij werd er alleen maar afstandelijker van.
Mason was ingewikkeld, en na al die tijd begreep ik hem soms nog steeds niet.
Ik schrok op uit mijn gedachten toen ik een geluid hoorde en schoot in de lach toen ik besefte dat het mijn maag was, hoelang was ik eigenlijk al buiten? Aan de redelijk gezakte zon te zien was ik hier al een paar uur. Ik besloot naar binnen te lopen om wat eten klaar te maken, als Mason nou zo zou komen... Tijdens het eten moest hij wel met me praten, daar kon hij dan niet onderuit.
Het was erg dat ik echt zo dacht, dat ik gedwongen werd om zo te denken. Hij deed dit, dit was zijn schuld. Hij was degene die weg liep, zweeg en me ontliep. Ik vond kippenpootjes en besloot ze lekker te bakken, gooide er wat pittige kruiden overheen...het rook in ieder geval heerlijk. Mason zou het echt waarderen, als hij tenminste in een wat betere bui was. Ik bereidde een salade terwijl ik bedacht wat ik als eerst tegen hem zou zeggen en hoe natuurlijk. Het zou moeilijk worden en hij zou er vast proberen onderuit te komen, maar dat zou ik niet laten gebeuren! Ik was vastberaden, we moesten praten! Ik slikte, hoe het nu ging, ging het niet goed. Dit moest echt ophouden.
Toen de kip gaar was en ik ook klaar was met de salade, was Mason er nog steeds niet. Ik twijfelde over wat ik moest doen. Zou ik hem nu bellen?
Ik pakte de telefoon op en keek ernaar, hij had geen bericht achtergelaten en mij ook niet gebeld. Hij had gewoon niets van zich laten horen.
Ik schudde boos mijn hoofd, waarom zou ik hem dan wel bellen? Hem kon het duidelijk ook niets schelen. Ik zette het vuur uit en schepte twee kippenpootjes op mijn bord, samen met wat salade. Zuchtend nam ik het mee naar buiten, waar ik aan de lange houten tafel ging zitten.
Als hij koppig wilde doen, dan deed ik dat ook.
Als ik wilde kon ik het net zo lang volhouden als hij, desnoods langer. Ik wilde niet iedere keer degene zijn die toegaf! Ik prikte met mijn vork in de salade, dit was geloof ik de eerste keer dat ik alleen at... en hoe het er nu naar uitzag, zou het vast ook niet de laatste keer zijn.
Een enkele traan wist te ontsnappen, snel veegde ik hem weg. Het was het niet waard.
Ik zou nu niet om hem gaan huilen.
Follow me on twitter: @_AnnaKristina_
Awh die arme April....zo sneu dat Mason direct weer zo UGHRR moet doen! Hij is en blijft gewoon een klootzak af en toe (you know: once an asshole, always an asshole). Maar goed, dat doet er verder niet toe...want IK BEN TERUG!!!! Ja, ik ben (deels) klaar met mijn tentamens, (ik moet er namelijk nog 3 inhalen helaas). Maar goed, ik heb dus nu weer tijd om te schrijven!!! OMG hoe leuk is dat?? Ik hoop natuurlijk dat jullie me nog niet volledig vergeten zijn. Ik heb jullie in ieder geval allemaal heeeeeeeeeeeeeel erg gemist! Dat jullie dat even weten.
Ik ben weer beter, voor wie het wilde weten! Ik heb echt even griep gehad, verschrikkelijk gewoon! Dan voel je je gewoon echt-echt-echt heel erg kut...pfffff ben blij dat ik er weer vanaf ben. Zo......en nu moet ik jullie iets onthullen.....ja echt ik meen het!
IK HEB NOG EEN PROFIEL OP WATTPAD!
Zo, dat is eruit. Het is echt zo, voor dit profiel had ik namelijk een ander profiel waar ik ook heel actief op schreef. Ik heb dat profiel verwaarloost natuurlijk, maar laatst keek ik er weer even op en misschien wil ik wel wat doen met 1 van die verhalen die ik daar op heb staan.
Misschien kennen jullie dat profiel en die verhalen zelfs. Ik schrijf ook onder: KristinaKoch!
Daar heb ik de volgende verhalen op:
Voorspelling
Dangerous Love
Dark Romance
Angel from Heaven
The Seven
Etc...
Dus...ik ben heel erg benieuwd wie het kent!! Hahahaha, maar goed, misschien ga ik op dit profiel iets doen dus met 1 van die verhalen. Ik weet t nog niet.. hihi
In ieder geval, vergeet niet te voten, te commenten en te followen!!!!
