Ik weet niet meer hoe ik mijn hoofdstukken moet noemen...dus zolang ik geen inspiratie heb zal het bij dit soort namen blijven. Sorry guys, die verrekte examens zijn de oorzaak. Ze zuigen alle creatieve ingevingen weg door hun stomheid. Jep... Maar hier is een hoofdstuk, dus geniet ervan! Vergeet niet te voten, Xx
'April...ja, je spreekt met Brynne.' Hoorde ik haar zeggen vanaf de andere kant van de lijn.
Waarom belde ze me zo plots? En waarom klonk ze zo bedroefd, dat was niets voor haar?
'Is er iets met de roedel? Iets dat Mason en ik moeten weten?' Schoot me plots te binnen waardoor ik praktisch bijna verlamde van ongerustheid. Die angst drukte mijn keel dicht, mijn handen die begonnen te trillen. Wij zaten hier en zij zaten daar, als er iets was...
'Nee, er is niets met de Roedel. Cars en ik...de baby is er April, dat wilde ik je even zeggen.' Maar dat was toch geweldig nieuws! Waarom klonk ze dan zo treurig? 'Er is nog iets, of niet?' Vroeg ik voorzichtig. Misschien was de baby wel geboren met een handicap, waar ik natuurlijk niets op tegen had of wat dan ook, maar misschien vonden ze het wel moeilijk. Of was de baby ziek, of was het gewoon iets heel anders natuurlijk. Man, ik raakte nu al in de stress.
'Het is Cars, hij wil niet meer dat ik met je spreek April. Er is iets aan de hand, iets waar Mason meer van weet. Vraag het hem, praat er alsjeblieft met hem over want ik weet het ook niet meer.' Ik hoorde haar snikken, blijkbaar huilde ze. God, wat wilde ik graag dat ik daar was om mijn arm om haar heen te slaan, om te zeggen dat het goed kwam. Hier zat ik dan, op Ibiza in één of andere perfecte villa, maar het was allemaal alles behalve perfect. Het gedoe tussen Mason en mij, de koning der vampieren, het was één grote zooi.
En dan dit...ik wist niet of ik het aankon.
'April, April heb je me gehoord?' Ik slikte en knikte, besefte plots dat ik iets moest antwoorden.
'Ja Brynne, ik heb het verstaan. Ik-ik weet gewoon niet wat ik nu moet, tussen mij en Mason.' Ik zweeg even en probeerde de tranen weg te knipperen die omhoog kwamen. 'Het gaat eerlijk gezegd niet echt goed tussen ons, dat hij nog meer geheimen voor me heeft...ik weet niet of ik dat kan verdragen begrijp je?' Ik hoorde haar snotteren, blijkbaar kon zij het ook niet verdragen. Ze zat er duidelijk echt doorheen.
'Dat begrijp ik, maar maak het goed met hem, probeer het April. Je zult hem nodig hebben, Cars is doorgedraaid en wil op de één of andere manier niets meer met je te maken hebben. Er is iets goeds mis en ik weet ook niet precies wat, dus praat er alsjeblieft met Mason over voordat jullie terugkomen.' Ik hoorde geluiden bij haar op de achtergrond, misschien stond ze op? 'Laat los Cars!'Hoorde ik haar schreeuwen, gevolgd door geschreeuw en gescheld van zijn kant. 'Sorry April...' Wist ik nog net op te pikken voordat de verbinding werd verbroken. Daar stond ik dan, in de gang, mijn mobiel in mijn hand.
Mijn leven was plotseling een nog grotere chaos geworden dan het al was. En ik was boos, heel erg boos. Ik was furieus.
'Mason!'Schreeuwde ik terwijl ik woedend de keuken weer in stormde. Hij was nog altijd met het ontbijt bezig en keek me verbaasd aan.
'Wat is er? Wat zei Brynne?' Met uiterste precisie sneed hij het brood in gelijke plakjes, zonder naar me op te kijken. Natuurlijk.
'Dat jij me iets te zeggen hebt en dat zij me niet meer mag spreken van Cars. Verder vertelde ze me dat hij niets meer met me te maken wil hebben door wat voor reden dan ook, iets dat ze zelf ook niet kan begrijpen. Vertel het me Mason, anders ben ik weg!' Ik was al die geheimen, al dat gedoe zat. Of hij maakte het me nu duidelijk, of er bestond geen "wij", geen "ons" meer. Dan was het klaar, over en uit. En ik meende het.
Zijn gezicht stond hard toen hij opkeek, kil en emotieloos zelfs. Alsof dit hem allemaal niets uitmaakte, alsof het hem helemaal niets kon schelen wat ik zojuist gezegd had.
'Je bent geen familie van hem, hij is je echte broer niet. Zo, klaar, is dat wat je wilde weten?'
Hij begon roomboter en jam op de broodjes te smeren. Ik staarde hem aan.
Wat moest ik anders? Wat deed je in zo'n onmogelijke situatie waarin alles fout leek te gaan in je leven? Waarin verdomme alles op zijn kop stond! 'Ik ben dit zat Mason.' Fluisterde ik, deze keer knipperde ik mijn tranen niet weg, 'dit was de druppel.' Ik draaide me om en ging ervandoor, stormde de gang in en greep de autosleutels. Mooi niet dat ik hier zou blijven, dat ik me nog verder in deze ellende stortte. Ik had meer plekken om naartoe te gaan, kende inmiddels meer mensen. Toen ik aankwam bij de auto, was Mason inmiddels ook naar buiten gekomen. Hij rende op me af, 'waag het niet zo weg te gaan!' Brulde hij boos. 'Ik heb gedaan wat je vroeg, ik heb het je verteld!' Ik snoof en keek hem recht aan, 'dus jij noemt je gedrag oké, jij vind dit allemaal normaal? Weet je verdomme niet waar je mee bezig bent, wat je ons, wat je mij aandoet? Iedere keer weer doe je het Mason, zet je dat stomme emotieloze masker weer op alsof het je niets doet. Alsof ik niet besta en je niets om me geeft. Keer op keer weet je me te kwetsen, zonder dat je er ook maar een seconde over nadenkt! Dat wil ik niet meer, dat accepteer ik niet meer, daarom vertrek ik nu. Misschien is het wel beter voor ons, dan kun je tenminste een keer goed nadenken over je daden.' Ik kon hem wel wurgen, zo boos was ik op hem. Zag hij het dan echt niet? Begreep hij het dan niet? Waarom deed hij dit, moest het iedere keer zo gaan? Want ik had geloof ik al vaak genoeg duidelijk gemaakt dat ik het niet trok zo. Hij luisterde gewoon niet, dat was het! Het drong niet echt tot hem door, want hij maakte telkens gewoon weer de zelfde fout.
'En waar wil je dan naartoe gaan? Vertel me dat eens April, waar kun je in godsnaam naartoe vluchten?' Ja dit was vuil van me, maar hij was vele malen erger. Dus grijnsde ik, zo'n gemene grijns die gewoon genoeg duidelijk maakte.
Hij trok wit weg en schudde zijn hoofd, 'nee, nee daar ga je niet naartoe!' Hij greep mijn pols vast en trok me naar zich toe, zijn ogen goud gekleurd.
Goed, mooi, als zijn wolfkant naar boven kwam betekende dat tenminste dat het hem iets deed.
'Je gaat niet naar hem toe April, nooit!' Ik keek naar hem op, naar zijn ogen.
Ogen waar ik normaal in kon verdrinken, ogen waarvan ik zoveel hield. Nu had ik een rode waas voor ogen, voelde ik enkel de woede die alles overschaduwde. Er waren geen andere gevoelens op dit moment. 'Je kunt me niet tegenhouden Mason, want als ik niet ga gaan we er beide aan. Deze deal heb ik met hem gesloten, herinner je je dat nog? Omdat ik onze levens daarmee kon redden nadat jij er bijna voor had gezorgd dat we beide vermoord zouden worden door vampieren.'
Ja, dat kwam hard bij hem aan, dat zag ik aan zijn gezicht. Maar ik moest nu hard zijn, aangezien hij mij anders driedubbel keer zo hard raakte. Dit was voor mijn eigen bescherming.
'Cars en Brynne hebben trouwens een baby gekregen, iets dat je misschien moet weten. Nu ben ik tante, maar kan ik mijn nichtje waarschijnlijk nooit zien. Zou ik je vertellen waarom? Omdat jij een puinhoop van mijn leven hebt gemaakt, ik weet niet hoe je erbij komt dat Cars mijn broer niet is, maar dit heb jij veroorzaakt Mason. Jij bent de bron van alle ellende, besef dat wel!' En nadat ik dat gezegd had, stapte ik de auto in, startte de motor en scheurde weg. Ver bij hem vandaan.
Ja...jammer genoeg was dat het alweer! Het is niet al te lang, ik weet het. Maar nogmaals, het is de schuld van die stomme examens. Eén voordeel, over drie dagen ben ik er klaar mee en is het: LANG LEVE DE VAKANTIE! En dan kan ik aan één stuk schrijven, hoe geweldig is dat? Ja, ik weet het: HEEL GEWELDIG! Hahaha
Maare, hoe vonden jullie het hoofdstuk? Blij dat het weer vanuit April is? Ik zal jullie geruststellen, ik zal niet zomaar weer een hoofdstuk vanuit een ander personage schrijven. Dat bewaar ik voor de "herschreven versie".
Ik wil iedereen nog bedanken voor het aanbieden van zijn of haar hulp, echt top! En sorry dat ik niet al jullie hulp kan gebruiken, ik heb nu gewoon al zovéél mensen dat het al bijna een chaos wordt. Dus er kunnen daardoor geen nieuwe mensen meer in het TWM Schrijfteam, sorry guys!
Nou, vergeet niet te voten, te commenten en te followen! Xxxx
